review
Dead Island 2

Dead Island 2 kent een behoorlijk lange aanloop. In eerste instantie zou Techland, de studio achter Dying Light, het spel gaan ontwikkelen, maar zij besloten op het laatste moment toch voor Dying Light 2 te kiezen. Toen dat zich afspeelde was het nog maar 2012, een jaar na het verschijnen van Dead Island. Daarna werd de game getoond op de E3-persconferentie van Sony in 2014 met een geplande release in 2015.

Het feit dat je deze review vandaag leest, doet je waarschijnlijk al vermoeden dat dat jaar niet gehaald is en dat klopt. Een aantal ontwikkelstudios later kwam Dead Island 2 in 2019 onder de hoede van Dambuster Studios en zij hebben de ontwikkeling inmiddels voltooid. Zo’n hobbelig ontwikkeltraject gaat meestal aardig ten koste van de kwaliteit van het eindproduct. Wij kijken voor je of Dead Island 2 met die vloek weet te breken.

Het verhaal van Dead Island 2 speelt zich ongeveer tien jaar af na de zombie-uitbraak in het eerste deel. Grote steden als Los Angeles zijn in quarantaine geplaatst en helaas is dat precies de stad waar jij neerstort met je vliegtuig. Gelukkig overleef je de crash, samen met een aantal beroemdheden uit de stad. Met hen moet je een plan smeden om te ontsnappen.

Vanaf het moment dat je de introductie door bent en je je eerste stappen door Beverly Hills zet, krijg je al een grote glimlach op je gezicht. L.A. leent zich uitstekend voor een lekkere zombie-slasher en het is fantastisch om de gigantische bende te aanschouwen die zich tussen alle villa’s afspeelt. Daarbij schijnt het zonnetje ook nog eens lekker, dus het voelt bijna als een soort vakantie.

Dat zet eigenlijk precies de toon die Dambuster Studios wil zetten met Dead Island 2. Het neemt zichzelf niet te serieus, is lekker luchtig en moet het hebben van lompe humor en het misschien nog wel lomper slachten van de vele zombies op je weg. De vele personages die je tegenkomt zijn stuk voor stuk lekkere stereotypes en niet op hun mondje gevallen, wat bij vlagen hilarische conversaties tot gevolg heeft.

Ook het personage dat je speelt is lekker lomp en als we hem of haar met iemand moeten vergelijken, dan zou dat Duke Nukem zijn. Bijzonder bijdehand en grofgebekt. Overigens kun je kiezen uit zes verschillende personages met elk hun eigen sterke eigenschappen, maar ook upgrademogelijkheden. Het is belangrijk om van tevoren goed af te wegen wie je wilt kiezen, want eenmaal gekozen zal je opnieuw moeten beginnen om te wijzigen. Uiteindelijk zijn het vooral nuanceverschillen die zich vertalen in snelheid, levenspunten en kracht van aanvallen. Het verhaal is overigens niet zo bijzonder dat we denken dat je het nogmaals uit gaat spelen met alle verschillende personages.

De grootste kracht van het spel zit hem toch wel in de manier(en) waarop je de zombies voor de tweede maal naar het hiernamaals stuurt. Als eerste zijn er natuurlijk de voornamelijk close combat-wapens in alle soorten en maten. Je kunt het zo gek niet bedenken of het kan als wapen gebruikt worden. Denk aan stalen buizen, biljartkeus, maar natuurlijk ook het standaard wapentuig als messen, machetes en zwaarden. Onze persoonlijke favoriet waren de Wolverine-klauwen die je al vrij snel bemachtigt.

De variatie is enorm en als klap op de vuurpijl kun je die wapens ook nog modificeren. Dit zorgt niet alleen voor een visuele aanpassing, maar je kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat je wapen ook elektrische schokken kan afgeven of je tegenstander in brand zet met het provisorisch vastgemaakte gasbrandertje dat je aan je hamer hebt bevestigd. Het is enorm tof en het verraad ook meteen dat de gameplay diepgaander is dan je in eerste instantie zou verwachten.

Je zult namelijk echt moeten plannen. Het is natuurlijk het leukst om met het zwaarste wapen alles en iedereen te bewerken, maar dan kom je al gauw van een koude kermis thuis. Wanneer je tegenover verschillende typen zombies staat, maakt het echt uit welk wapen je gebruikt. Sommigen zijn immuun voor elektrische aanvallen en anderen weer voor brandende. Ook is het verstandig om de zwakkere zombies soms uit de weg te gaan, omdat je wapens ook slijten en je ze daarna pas weer kunt gebruiken als je ze hebt gerepareerd bij een workbench. Hier zit overigens wel een flinke irritatie. Wanneer een wapen versleten is, wissel je namelijk niet automatisch naar het volgende, maar eerst naar je vuisten. Dat is natuurlijk iets waar je totaal niet op zit te wachten en heeft ons wel eens een herkansing opgeleverd bij een spannend stuk.

Visueel is de actie ook allemaal erg prachtig. De wapens doen precies wat je verwacht en zo is het dus mogelijk om met een messcherpe Katana ledematen af te hakken. Ook hier komt weer een stukje tactiek kijken, want je kunt bijvoorbeeld snelle zombies van hun benen ontdoen, wat ze meteen een stuk minder gevaarlijk maakt, en zo zijn er meer ledematen die je liever kwijt dan rijk bent bij je tegenstanders. Naast dit voordeel is het sowieso bijzonder om te zien met hoeveel detail de zombies uit elkaar vallen. Zeker met de scherpere wapens vliegt het vlees je letterlijk om de oren. Dead Island 2 is in ieder geval een genot wanneer je van een flinke portie gore houdt.

Daarnaast kun je ook de omgeving gebruiken. Zo zie je verschillende plassen op de grond liggen met elektriciteitskabels ernaast of een plas benzine. Door die te gebruiken kun je met een kleine actie meteen een hoop zombies uitschakelen. Dit werkt ook best tof, al is de variatie daar al snel een beetje ver te zoeken.

We beseffen ons dat we het nog niet eens over de vuurwapens hebben gehad en dat heeft ook een reden. Deze zijn namelijk redelijk standaard en ook lang niet zo leuk om te gebruiken als het close combat-wapentuig.

Als we naar de graphics kijken, dan voldoet Dead Island 2. Het is zeker niet de mooiste game die we ooit gezien hebben en bij vlagen voelt het zelfs wat “vorige generatie” aan. Daartegenover ziet alles er gewoon wel sfeervol uit en is Hell-A op een fraaie manier gedigitaliseerd. Wat daar natuurlijk goed bij helpt zijn de bekende landmarks waar je voorbij komt. Alles loopt wel lekker soepel in 60 frames per seconde (30 op de PlayStation 4 en Xbox One) en dat is natuurlijk ook wat waard. De game biedt je overigens geen keuze tussen resolution en performance.

Dead Island 2 is uiteindelijk gewoon een prima game geworden die aanvoelt als lekker pulp-avontuur. Het neemt zichzelf verre van serieus en daar kunnen we eerlijk gezegd goed van genieten. Daarbij is de gameplay diepgaander dan we in eerste instantie hadden gedacht en dat pakt goed uit.

Wij speelden Dead Island 2 op de Xbox Series. De game verschijnt op 21 april voor PlayStation 5, Xbox Series, PlayStation 4, Xbox One en pc.