review
Horizon Call of the Mountain

Deze maand is de PS VR2 verschenen en de succes van het apparaat is natuurlijk afhankelijk van de games die zullen verschijnen. Gelukkig waren er bij de lancering al heel wat titels beschikbaar die eerder verschenen voor onder andere de Meta Quest 2. Een van de titels die niet eerder te spelen was, is Horizon Call of the Mountain, een spel gemaakt door Nederlands trots Guerrilla Games. Wij gingen voor jullie op avontuur en hieronder kun je lezen hoe dat is bevallen.

In Horizon Call of the Mountain speel je niet als Aloy, maar als Ryas, een voormalig lid van de Shadow Carja die gevangen is genomen. Je moet een gevaar gaan onderzoeken in het Sundom-gebied, om zo je vrijheid terug te winnen. Het verhaal is eigenlijk flinterdun en je kunt merken dat het meer om het visuele spektakel draait.

In de eerste paar minuten van de game zit je in een bootje en vaar je door een prachtige jungle heen. Je ziet de beesten om je heen die je kent uit Horizon Zero Dawn en Horizon Forbidden West. Het begint rustig, maar al vrij snel stapt er een Tallneck over je heen en scheert er een Stormbird over je hoofd. Het is behoorlijk indrukwekkend en toont direct waartoe de PS VR2 in staat is.

Een heel groot deel van de gameplay bestaat uit het beklimmen van een berg, iets wat je ook al een beetje had kunnen herleiden uit de titel. Het klimmen zelf is niet heel erg boeiend, maar het is vooral de omgeving die het erg mooi maakt. Het lijkt soms zo echt dat je hoogtevrees krijgt als je naar beneden kijkt.

Daarnaast zul je ook moeten vechten tegen de mechanische monsters die op je pad komen. Dit doe je natuurlijk met pijl en boog, maar dit keer zul je ‘echt’ een pijl uit je koker moeten halen en op je boog moeten leggen. Hoewel je weet dat het niet echt is, voelt het toch wel heel erg goed. Je bent binnen de kortste keren razendsnel pijlen aan het afvuren en het voelt natuurlijk. Voor mensen die zich in dezelfde ruimte bevinden, ziet het er overigens wel een beetje vreemd uit. Later krijg je ook nog een katapult tot je beschikking, waarmee je onder andere steentjes kunt afvuren. Ook dit voelt intuïtief aan en is leuk om te doen.

Naast vechten en klimmen zal je ook nog de nodige puzzeltjes tegenkomen, maar deze zijn nooit erg uitdagend. Vaak zijn het zaken die je al vele malen eerder hebt gedaan, zoals het verplaatsen van voorwerpen. Ook hier is het weer duidelijk dat alles draait om de pracht en praal die de PS VR2 je kan tonen.

Horizon Call of the Mountain moet het eigenlijk bijna alleen maar hebben van het grafisch geweld. De PS VR2 weet ongelooflijk mooie beelden te produceren en je zit soms met open mond te kijken naar wat je voor je ziet. De kleuren zijn prachtig en de wereld leeft, dat heeft ook deels te maken met de muziek en geweldige geluidseffecten. Het is dus veel verstandiger om je tijd te gebruiken om alles op je gemak te bekijken, want de rest bestaat voornamelijk uit klimmen.

Aan alles is te merken dat Horizon Call of the Mountain vooral een showcase-game is om te laten zien wat de PS VR2 in huis heeft. Daar slaagt de game absoluut in, maar het is zo jammer dat het naast het grafische geweld weinig heeft te bieden. Het verhaal stelt weinig voor en de gameplay bestaat voor een groot deel uit klimmen. Toch zouden wij iedereen aanraden om het te spelen, want indrukwekkend is het wel.