review
The Settlers: New Allies

The Settlers is voor de wat oudere pc-gamers een naam die veel nostalgie met zich mee zal brengen. Het was een strategiespel dat niet zo stressvol en snel was als een Age of Empires of StarCraft, maar wel enorm veel diepgang bood in de manier waarop jij je rijkdom kon bouwen. Deel vijf, zes en zeven werden niet zo goed ontvangen door de wat oudere community-leden en na dertien jaar sinds de vorige game, vond Ubisoft het tijd voor een reboot in de vorm van The Settlers: New Allies.

The Settlers: New Allies begint fantastisch. Je kan kiezen om de tutorials te volgen, met het verhaal te beginnen, of om meteen een ‘skirmish’, een één-tegen-één-potje tegen de AI te doen. Wij begonnen met de tutorial en deden daarna de campaign. Meteen valt op dat de visuele stijl van New Allies met liefde is gemaakt. Het heeft niet de hoogste grafische kwaliteit, maar het is wel lekker kleurrijk en het oogt allemaal erg knus. Oog voor detail is er ook geweest. Wat wij erg gaaf vonden, is dat als je twee huizen naast elkaar zet, de ruimte tussen de twee huizen opgevuld wordt door bijvoorbeeld een tuintje, een bruggetje, een marktkraampje of een torentje. Het klinkt misschien niet bijzonder, maar doet veel goeds voor de presentatie en het is niet iets dat wij eerder hebben gezien in een dergelijke game.

Daarnaast is het leuk om de kneepjes van het vak te leren. Je zet een houthakker neer om… hout te hakken, een houtzagerij om daar planken van te makken, een groeve om stenen te hakken en vervolgens een gereedschapsmaker om van steen en planken gereedschap te maken. Het uitbreiden van je rijk in The Settlers: New Allies draait vooral om het opzetten van verschillende productieketens en dat werkt heel ontspannen.

In de campaign moeten we vluchten van ons eiland en vinden we een nieuw eiland om opnieuw te beginnen. Het wint geen oscar voor verhaalvertelling, maar weet net genoeg tot de verbeelding te spreken en je te motiveren om inderdaad een mooie nederzetting te bouwen.

Helaas begint en eindigt ook hier ons plezier met The Settlers: New Allies, na zo’n één à twee uur gespeeld te hebben. Het verhaal van de campaign komt gewoonweg niet van de grond. Je verlaat het ene eiland vanwege bandieten, komt naar een nieuw eiland en ook daar zijn bandieten, vervolgens kom je weer ergens anders en je raadt het al… bandieten. Na de eerste twee missies kan je zo het plot voor elke daaropvolgende missie uit je mouw schudden.

Dat zou oké zijn als de gameplay geweldig is, maar de AI in New Allies is slechter dan de gemiddelde AI van een strategiegame uit het jaar 2000. De AI lijkt namelijk grotendeels inactief te zijn, wat het ongelooflijk saai maakt. Er is duidelijk op bepaalde momenten van een missie ingepland dat er een aanval je kant op komt, maar verder dan dat lijkt de AI niets te doen. Dit maakt de campaign bijzonder oninteressant, omdat je eigenlijk als bij het kaartspel patience in je eentje aan het spelen bent zonder een interessante dynamiek van een tegenstander.

Dus we verlaten na enkele missies de campaign om de skirmish tegen de computer te proberen. Dit was de eerste keer wel vermakelijk, omdat je op een groot eiland helemaal zelf kan bepalen hoe je je nederzetting uitbreidt en waar je de focus op legt. Maar verrek, ook hier doet de computer eigenlijk maar weinig om ons in de weg te zitten. Dus we winnen het spel met het grootste gemak en we zullen wel een fout gemaakt hebben en de computer per ongeluk op ‘easy’ gezet hebben. We checken de moeilijkheidsgraad van de AI en, wat krijgen we nou? Er is helemaal geen mogelijkheid om de AI een andere moeilijkheidsgraad te geven.

Snel krijgen we door dat het spelen tegen de computer niet interessant zal worden en dus gaan we naar de uitdagingsmodus, Hardcore genaamd. O, deze heeft een bug waardoor er geen missies verschijnen om uit te kiezen, top. Dan gaan we maar online potjes tegen echte mensen spelen. We hadden eigenlijk nog wat meer oefening gewild voordat we de online-wereld in gingen duiken, maar het zij zo. Binnen twee minuten gaat er iets mis met de verbinding met de servers en bewegen poppetjes zich helemaal niet meer. We proberen het nog een paar keer en krijgen steeds hetzelfde resultaat: soms binnen een minuut, soms na een kwartiertje, maar het blijft nooit lang genoeg goed om een heel potje te kunnen spelen. We hebben meerdere fora bezocht om te kijken of dit toevallig aan ons lag, maar nee hoor: al deze problemen zijn voor iedereen een feit.

Dus wat kunnen we wel doen? We kunnen blijven spelen tegen een computer die niets terugdoet, of we kunnen online steeds de eerste paar minuten van een potje beleven totdat de verbinding er weer uitvliegt. Dat zijn de enige twee opties die je hebt. Hierdoor is The Settlers: New Allies niemand aan te raden.

En dat is jammer, want op bepaalde plekken zie je dat de game echt met veel liefde is gemaakt. De gebouwen en je mensjes zien er leuk uit en het bouwen van een nederzetting geeft ons een knus, warm gevoel van binnen. We hadden tijdens het eerste uur oprecht de hoop en het gevoel dat we een spel te pakken hadden waar we zo honderden uren in gingen steken. We willen wel meegeven dat alle bovenstaande problemen met updates rechtgetrokken zouden worden. Er bestaat dus een toekomst waarin The Settlers: New Allies een degelijke game is. Momenteel is er helaas eigenlijk geen spel om te spelen.

The Settlers: New Allies is voor deze review gespeeld op pc. De game moet 23 maart ook voor consoles verschijnen.