preview
Octopath Traveler II

Over iets meer dan twee weken, op 24 februari, verschijnt Octopath Traveler II voor PlayStation 4/5, Nintendo Switch en pc. Wij zijn alvast met deze klassieke Japanse RPG aan de slag gegaan en vertellen je over de eerste hoofdstukken.

Bij elk ander spel zouden we het met ‘de eerste hoofdstukken’ hebben over hoofdstuk 1, 2, 3, enzovoorts. Bij Octopath Traveler II hebben we het over acht verschillende eerste hoofdstukken. Hoe werkt dat? Het zit hem in de naam: Octopath. In Octopath Traveller II speel je namelijk niet één doorlopend verhaal, maar heb je acht personages met acht unieke verhalen met (tot zover) alleen als verbindende factor dat ze zich in dezelfde wereld afspelen.

Alle eerste hoofdstukken zijn interessant, spannend en soms zelfs ontroerend. Je hebt het verhaal van Hikari, een typische Oosterse krijger van de familie van de keizer. Je hebt Ochette, een beestachtige die jaagt om haar dorp te beschermen. Er is Thronè, de dief uit een wat grotere stad. Ga zo maar door. Een gigantisch voordeel ten opzichte van de eerste Octopath Traveler, is dat vrijwel alles voorzien is van voiceover. Niet alleen dat, maar het stemacteerwerk is van bijzonder hoog niveau. Dit is belangrijk omdat personages in de game uit pixelart bestaan, waardoor je geen emoties af kan lezen en er geen actie is in de scènes. Alle emotie moet vertaald worden door de muziek, de timing, de woorden en hoe die woorden overgedragen worden door de stemacteurs. Het zorgt voor een bijna theatrale ervaring en als je daar van kan houden, is het enorm gaaf. We waren nooit teleurgesteld als er even tien minuutjes tussen zaten waarin we vooral van het verhaal moesten genieten in plaats van dat we konden vechten.

Het tempo van de eerste hoofdstukken lijkt ook wat hoger te liggen, of liever gezegd: je kan meestal al vrij snel een beetje vechten. In de review van de oorspronkelijke game vier jaar geleden, gaven we ook als pijnpuntje aan dat er in de eerste uren geen tempo gemaakt werd en je bij elk nieuw hoofdstuk erg lang moest wachten voordat het vechten begon. In deel twee ligt die balans veel beter: de hoofdstukken zijn duidelijk onderverdeeld in een kleine introductie, een paar simpele gevechten, wat meer verhaal en uiteindelijk een eindbaasgevecht dat net wat lastiger is dan een standaardvijand.

De gameplay is op het eerste gezicht veelal hetzelfde gebleven. Gevechten vinden beurtelings plaats in typische JRPG-stijl en je spaart elke beurt een ‘boost point’ op, waarvan je er drie in kan zetten om meerdere aanvallen uit te voeren of een enkele aanval enorm sterk te maken. Het is niet zo diepgaand als het wat gelaagdere systeem van Bravely Default, maar desalniettemin maakt het de gevechten interessant.

We blijven expres redelijk oppervlakkig in deze preview. Want alhoewel de eerste hoofdstukken van alle personages samen ruim tien uur gameplay bevat, hebben we hiermee nog maar een beginnetje gemaakt aan de ogenschijnlijk zeer grote game. Het eerste deel van elk personage belooft bijzonder veel goeds voor het volledige spel. De manier waarop het verhaal op theatrale wijze wordt verteld is fenomenaal, de gameplay blijft interessant en de zogeheten HD-2D-stijl is nog altijd oogstrelend mooi. Klein minpuntje is dat omdat je zo van het ene verhaal naar het andere verhaal gaat, dat dat soms wat onwennig kan zijn. Toen we een verhaal in de stijl van het oude Oosten speelden, vervolgens één gebied naar het Noorden liepen en ons in een saloon uit een Western bevonden, brak dat de belevenis enigszins. Verder hopen we nog dat de personages ook meer interactie krijgen naarmate het spel vordert, aangezien dat nu eigenlijk volledig ontbreekt.

Al met al beloven de eerste tien uur van Octopath Traveler bijzonder veel goeds voor de volledige game, die 24 februari verkrijgbaar is. Verwacht voor die tijd ook onze review.