review
Need for Speed: Unbound

Ontwikkelaar Ghost Games was verantwoordelijk voor de laatste drie delen in de langlopende Need for Speed-reeks. Met Need for Speed: Heat leverde de studio de beste van de drie games af. Toch werd de ontwikkelaar ontbonden en zette Electronic Arts met Criterion een oude bekende achter het stuur. Criterion laat met Need for Speed: Unbound meteen weer zien wat het in huis heeft, al zijn er zeker een aantal verbeterpunten aan te stippen.

Het eerste dat meteen opvalt aan Unbound is het artistieke stijltje. Criterion combineert cell-shaded personages, cartoony effecten en een realistische setting en mengt het tot een heel bijzonder geheel. Deze combinatie misstaat niet en zelfs die cartoony effecten, die de ontwikkelaar zelf een streetart-/grafiti-stijl noemt. kunnen ons toch wel bekoren. Het heeft ons niet gestoord, maar we kunnen ons best voorstellen dat je een wat cleanere look wilt. Het is dan ook jammer dat deze effecten niet uit te zetten zijn. Je kunt wel voor de ‘gecloakte’ variant kiezen, waarbij alleen de rook van de banden en het boost-effect van de nitro worden getoond.

Al sinds een hele lang tijd heeft een Need for Speed-game een verhaaltje en dat is in Need for Speed: Unbound niet anders. Het begint allemaal met jouw aangemaakte naamloze racer en een dame die voor hetzelfde garagebedrijf werken. Samen bouw je aan een droomauto en uiteindelijk zal deze dame alles afpakken. De garage wordt kaalgeplukt en samen met je baas begin je weer helemaal van voor af aan. Uiteindelijk krijg je de kans om wraak te nemen op de betreffende groep door deel te nemen aan The Grand. Het verhaal is verder niet heel bijzonder en met het veegebruikte straattaaltje, een belangrijke focus op zelfexpressie en de toevoeging van de rapper A$AP Rocky is het duidelijk dat Criterion wat meer focust op de jeugd in plaats van de oudere, verstokte Need for Speed-fans.

Qua gameplay boorduurt Criterion voort op Heat, al geeft de studio er ook zijn eigen draai aan. Op de zaterdagavond is er een kwalificatietoernooi voor The Grand en de rest van de week probeer je genoeg geld te verdienen om aan dat kwalificatietoernooi deel te nemen. Elke dag bestaat uit een ochtend- en avondsessie. Op de kaart vind je een aantal plekken waar meetups gehouden worden. Onder elk van deze meetups zitten één of meerdere events (races) om aan deel te nemen. Je krijgt te zien wat voor soort auto geschikt is, de hoeveelheid cash die te winnen is en of er een bedrag moet worden ingelegd. Elk event brengt een bepaalde hoeveelheid ‘heat’ met zich mee. Dit heat-level (van 0 tot 5) bepaald of de politie achter je aan komt. Hoe hoger het level, hoe feller de politie is. Het geld dat je verdient in de sessie is niet meteen van jou. Je zal eerst veilig de garage of een van de safehouses moeten bereiken. Pas dan kun je het geld spenderen aan upgrades, nieuwe auto’s en aanpassingsopties voor je naamloze racer.

De opgebouwde heat in de ochtendsessie vloeit door naar de avondsessie en hier zien we dan ook dat Criterion verder heeft gebouwd op het risico-versus-beloningsyteem uit Heat. Hoe ver durf je te gaan en je verdiende geld op het spel te zetten? Vanaf heat-level 3 begint de politie een pittige uitdaging te worden. Je krijgt dan met snellere politieauto’s, wegblokkades, helikopters en spijkermatten te maken. Het voelt als een heerlijke overwinning wanneer je op heat-level 5 niet alleen de politie te slim af weet te zijn, maar ook nog eens veilig de garage of safehouse weet te bereiken. Wordt je aangehouden of raakt de levensbalk van je auto op, dan is het over en sluiten en verlies je al het gewonnen geld in de betreffende sessie. Het is dus goed kijken naar de beschikbare races en zodoende een planning te maken aan welk event je wilt meedoen. Doe je teveel races in de ochtendsessie dan kan een hoog heat-level je opbreken in de avondsessie. Bij de volgende ochtendsessie (en dus een nieuwe dag) zal je opgebouwde heat weer naar 0 worden gereset.

Naast de races biedt de open wereld van Lakeshore nog genoeg andere activiteiten. De kaart zit vol met Speed Zones, Speed Traps, Drift Zones, Long Jumps, je kunt billboards en Bear Champs slopen en er is prachtige streetart om te ontdekken waarna je deze als decal op je auto kunt zetten. Van tijd tot tijd kun je ook een bepaalde auto naar een bepaald punt brengen. In de ochtendsessie gaat dit gepaard met een tijdslimiet, terwijl je in de avondsessie eerst de politie te slim af moet zijn om de auto daarna af te kunnen leveren. Weet je dit tot een goed einde te brengen dan kun je deze auto daarna aanschaffen, mits je natuurlijk voldoende geld hebt. Al deze activiteiten leveren extra geld op, dus het is zeker aan te raden om deze te doen. Het beste is dan om deze aan het begin van een ochtendsessie te doen, want dan heb je nog geen heat opgebouwd en hoef je je dus niet druk te maken om de politie.

Een racegame draait uiteindelijk om het racen zelf en daar hebben we in Need for Speed: Unbound toch wel wat gemengde gevoelens aan over gehouden. Het racen an sich zit prima in elkaar en de tegenstand is behoorlijk pittig op de normale moeilijkheidsgraad. Maar er gebeuren bij vlagen wat rare dingen. Zo komt het regelmatig voor dat een rivaal die verwacht wordt om ergens rond de vijfde plaats te eindigen bij de start van de race uit de startblokken schiet en aan de horizon verdwijnt om bijna niet meer ingehaald te kunnen worden. Ook wordt er soms gewoon een politiewagen vlak voor je neus gespawnd om je het leven zuur te maken. Het voelt soms alsof de game aan het valsspelen is om je het wat moeilijker te maken.

Ook het driften werkt in de basis niet echt soepel en ligt het vooral aan het type auto en de set-up daarvan. Je kunt namelijk een paar zaken aanpassen. Zo kun je je auto tunen naar grip-niveau of drift-niveau, waarbij grip betekent dat je de auto netjes door de bochten heen stuurt en drift om de auto zijwaarts door de bochten te krijgen. Je kunt ook de stuurintensiteit instellen om zodoende bijoorbeeld de auto nog gemakkelijker zijwaarts door de bochten te krijgen. Het aanpassen van dit soort dingen werkt zeker, maar het is toch wel apart dat je je met dit soort zaken moet bezighouden in een arcaderacer. Al blijft het allemaal erg basic en hoef je zeker niet te vrezen dat het richting een simulatie gaat.

Naast de upgrades onder de motorkap draait ook dit deel in de reeks om het visueel eigen maken van je bolide. Er zijn tal van decals en kleuren om je auto op te fleuren en helemaal eigen te maken. Ook de autolijst zelf puilt uit met alle bekende automerken en -modellen. Ze zijn wel erg prijzig, dus je zal waarschijnlijk meer moeten focussen op de dagen waarbij in de avondsessie een auto is te winnen bij het winnen van een bepaald event.

Al met al kunnen we stellen dat het zeker geen slechte keuze van Electronic Arts was om Criterion weer achter het stuur van de reeks te plaatsen. Het wiel wordt met Need for Speed: Unbound zeker niet opnieuw uitgevonden en de game borduurt grotendeels voort op de basis van Need for Speed: Heat, maar de ontwikkelaar geeft daar vervolgens haar eigen draai aan en voegt daar een heel bijzondere artistieke stijl aan toe. Nu alleen nog het driften in de basis soepeler maken en de vreemde situaties in de races weghalen om echt weer een geweldige Need for Speed-game af te leveren.

Need for Speed:Unbound is voor deze review gespeeld op de Xbox Series. De game is daarnaast verkrijgbaar voor PlayStation 5 en pc.