review
Azul: Tuin van de Koningin
Conclusie
Azul: Tuin van de Koningin is een leuke nieuwe uitbreiding dat enige raakvlakken heeft met de andere versies van Azul. Deze variant is echter zo complex gemaakt dat het soms moeilijk is om alle plaatsingsregels te onthouden en de spelregels onder de knie hebt. De spelregels zijn op een aantal vlakken ook wat onduidelijk. Het speelmateriaal ziet er erg mooi uit en als je eenmaal door hebt waar je mee bezig bent, is het een mooi spel waarbij je goed moet plannen.Van Next Move Games verscheen Azul: Tuin van de Koningin. In deze nieuwste uitbreiding van de Azul-reeks ga je aan de slag met het ontwerpen van de tuin van de koning. Deze Koning Manuel I van Portugel heeft de beste tuinontwerpers uit het land uitgenodigd om een tuin aan te leggen voor zijn vrouw, Maria van Aragón. Aan iedere speler de schone taak om met tuinuitbreidingen en tegels met de mooiste patronen aan de slag te gaan. Wie weet de grootste groep patronen van alle tegels te maken en hierbij handig te combineren?
In Azul: Tuin van de Koningin speel je het spel in vier ronden uit. Iedere ronde heeft drie fases waarin je nieuwe tegels en tuinuitbreidingen verzamelt of deze op jouw spelersbord plaatst. Als je niets meer kunt dan pas je, wordt je de startspeler voor de volgende ronde en heb je direct een minpunt te pakken. Hierna wordt het een stuk lastiger. Je mag bij het pakken van tegels en tuinuitbreidingen alle spullen van een kleur, óf van een patroon pakken, mits het op jouw opslagbord past. Dit heeft deze versie van Azul gemeen met de andere varianten. Als je de gepakte spullen vervolgens wil plaatsen op jouw bord, moet je zoveel items weggooien als het patroon dat je wil leggen bevat. De bloem met vier blaadjes kost bijvoorbeeld vier items. Een bloem met vijf blaadjes kost vijf items. Een tegel mag je enkel plaatsen naast een tegel van dezelfde kleur of eenzelfde patroon. Daarnaast zijn er nog erg veel andere plaatsingsregels.
Met Azul: Tuin van de Koningin is er echt een nieuw spel neergezet. Wel is deze versie een stuk complexer. Een eerste potje kun je niet zomaar spelen. De spelregels moeten minutieus bestudeerd worden waarna je begint met iets dat hooguit een oefenpotje genoemd kan worden. Er zijn erg veel regels waaraan de spelers zich moeten houden bij het plaatsen van tegels. Bij het scoren van punten na iedere ronde moet je aan het draaiwiel draaien om te zien welke kleuren en patronen deze ronde punten opleveren. Het is echter niet duidelijk wat de startpositie is van dit draaiwiel en hoeveel je deze iedere ronde moet draaien. De spelregels zijn vrij onduidelijk. Dat is frustrerend is omdat dit het gevoel geeft dat je maar wat doet. Leuk aan deze Azul-variant is dat je voornamelijk je eigen spel speelt zonder elkaar veel in de weg te zitten. Je komt alleen in elkaars vaarwater tijdens het pakken van tegels en tuinuitbreidingen.
Azul: Tuin van de Koningin speel je met twee tot vier spelers, in ongeveer een uur. De tegels zijn erg mooi vormgegeven en het spel bevat veel verschillende spelonderdelen. Erg fijn is dat ieder spelonderdeel een eigen plek heeft in de speeldoos, waardoor het zo ingepakt is in een bescheiden speeldoos. Zo zit er een grote kartonnen toren in waar je alle verwijderde tegels ingooit. Dit heeft niet echt een functie in het spel, maar ziet er wel erg leuk uit.