review
Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion
Conclusie
Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion is een heruitgave die ergens tussen remaster en volledige remake zweeft, maar boven alles van een PSP-titel een hele moderne actie-RPG weet te maken die zo uit 2022 had kunnen komen, op een paar puntjes na.Vijftien jaar na dato krijgt een van de populairste PlayStation Portable-games een heruitgave voor alle denkbare moderne platformen. Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion is een actie-RPG die fungeert als een soort prequel voor Final Fantasy VII. Wij zijn ermee aan de slag gegaan en vertellen je erover.
De nieuwe Crisis Core zit ergens tussen een remaster en een remake in. Het verhaal is niet veranderd ten opzichte van het origineel en in principe speel je hetzelfde spel, maar de gameplay lijkt flinke updates gekregen te hebben in de vorm van de besturing en hoe modern de gevechten aanvoelen. Daarnaast zit er heel veel nieuw voice-over-werk in voor scènes die voorheen alleen ondertiteld waren. Het is dus niet alleen een kwestie van een wat verhoogde resolutie en wat betere belichting zoals je wel vaak ziet bij remasters, maar het is ook niet een game die volledig vanaf het begin is gemaakt zoals bij remakes het geval is. Het zit er tussenin.
Hierdoor is het spelen van Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion soms een rare ervaring. Af en toe kom je cutscenes tegen die zo uit een moderne game hadden kunnen komen en het vechten ziet er even goed uit als in de Final Fantasy VII Remake, maar af en toe zitten er animaties of hele cutscenes in die overduidelijk nog een overblijfsel van het PSP-tijdperk zijn. Soms kan dit ook voor wat droge humor zorgen, maar het zorgt er vooral voor dat het een onwennig gevoel geeft omdat je brein niet goed weet naar welke van de twee, modern of ouderwets, je nu aan het kijken bent.
Nu de game zelf. Crisis Core geeft ons de achtergrond van Zack, die een belangrijk onderdeel is van het verhaal van Final Fantasy VII. Hierdoor is het een echte aanrader voor mensen die de FF7-remakes gespeeld hebben of nog willen gaan spelen. Zack is een beetje het tegenovergestelde van hoe we Cloud kennen: overdreven enthousiast, hij doet eerst en denkt dan pas en daarnaast is hij een fanboy van jewelste. Dit maakt het ook vrij makkelijk om van hem te gaan houden en is het leuk om met hem mee te gaan op zijn avontuur.
Crisis Core is behoorlijk anders dan andere Final Fantasy-titels: het is in missies ingedeeld. Vanuit het hoofdkantoor van SOLDIER, de organisatie die gericht is op het trainen van, je raadt het al, supersoldaten, kies je een missie en ga je die uitvoeren. Dit zullen voornamelijk missies zijn om het verhaal te vorderen, maar je kan ook allerlei optionele zaken doen. Dit zijn vaak kortere stukjes van een paar minuten waarin je in een heel klein level een paar gevechten uit zal voeren.
Deze optionele missies zijn vaak leuk omdat ze zo kort zijn, maar omdat er ook upgrades voor Zack achter verschuild zitten, voelen ze soms toch als een klusje dat je geklaard wilt hebben. Dit is meestal geen probleem, maar er zaten zeker momenten tussen dat het wat eentonig werd. Zo hadden we eerst Ifrit verslagen als onderdeel van het verhaal. Vervolgens speel je een optionele missie vrij waarna je Ifrit zelf in kan gaan schakelen. In deze missie moet je Ifrit een tweede keer verslaan. Uiteindelijk was er nóg een upgrade verscholen achter een derde gevecht met Ifrit. Dit zou niet zo erg zijn als het af en toe door het spel verstrooid was, maar drie keer binnen een kwartier tijd is wat veel van het goede. Ook al was dat een minuscuul frustratiepuntje, het maakt veel goed dat Ifrit er zo ongelooflijk goed uit ziet in deze heruitgave en zijn Hellfire-aanval komt met een cutscene om je vingers bij af te likken.
Het is makkelijk om over kleine puntjes van Reunion te klagen zoals de soms wat ouderwetse graphics/animaties of de wat eentonige, volledig optionele nevenmissies. Dat is vooral omdat de rest van de game zo’n positieve, goed vernieuwde ervaring is. Games die een grafische update krijgen in remasters hebben er bijna altijd last van dat de gameplay ongelooflijk verouderd aanvoelt. Dat is hier helemaal niet aan orde. Het voelt als een moderne actie-RPG en dat is een van de grootste complimenten die je een “remaster”, bij gebrek aan een accuratere term, kan geven.
Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion is daarmee een bijzonder geslaagd product. Het is verdraaid leuk om op deze arcade-achtige manier missies af te gaan terwijl je meert leert over Zack. Zelfs als je de game al een keer hebt gespeeld op de PlayStation Portable is er op grafisch- en gameplaytechnisch vak zo’n grote upgrade, dat het de moeite waard is. Verder is het voor alle (toekomstige) speler van de Final Fantasy VII remakes een must-have.
Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion is voor deze review gespeeld op de PlayStation 5. Vanaf 13 december is de game beschikbaar op PlayStation 4/5, Xbox Series X/S, Xbox One, Nintendo Switch en pc.