review
Asterigos: Curse of the Stars

De Souls-klonen groeien als paddenstoelen uit de grond en nu Elden Ring zelfs een mainstream succes heeft opgeleverd, zullen we de komende jaren alleen maar meer Soulslikes gaan tegenkomen. Asterigos: Curse of the Stars is de debuutgame van ontwikkelaar Acme Gamestudio en ook zij proberen op deze hype mee te liften. Al is deze Soulslike redelijk vergevingsgezind, in ieder geval meer dan wat je normaal gesproken van dit genre mag verwachten.

In Asterigos maken we kennis met Hilda. Deze jonge vrouw is op zoek naar haar vader, die spoorloos is verdwenen in de vervloekte stad Aphes. Al snel komt ze in een vuile oorlog terecht tussen diverse inwoners van deze ooit zo florissante stad. Tijdens het avontuur reis je door de diverse districten van Aphes en zal je steeds meer te weten komen over de vloek en de invloed die dat heeft gehad op de inwoners. Jammer genoeg voelt het verhaal een beetje afstandelijk, wat vooral komt doordat de camera vaak uitzoomt wanneer Hilda belangrijke gesprekken voert met personages. Door de combinatie van Griekse en Romeinse mythologie en het grafische stijltje, doet de game een beetje denken aan Immortals: Fenyx Rising, al ziet de wereld er in Asterigos een stuk fletser uit.

Uiteraard zal je heel veel moeten vechten en Hilda heeft de beschikking over maar liefst zes wapens: een zwaard en schild, een speer, daggers, een hamer, magische bracelets en een magische staf. Je bent volledig vrij om twee van deze zes wapens te kiezen en kunt zelfs tijdens gevechten wisselen. Elk wapen heeft een standaard aanval en een unieke aanval. Met het zwaard en schild en de speer kun je aanvallen blokkeren of pareren, met de daggers heb je de mogelijkheid om een kleine sprong te maken zodat je de afstand tussen jou en je vijand kunt vergroten of verkleinen, terwijl je met de magische bracelets een mijn op de grond kunt leggen. Dit maakt de gevechten best vloeiend en door de mogelijkheid om van wapens te wisselen, heb je heel erg veel vrijheid om je eigen aanvalsstijl te ontdekken.

Zoals het een Soulslike betaamd, kunnen zelfs de meest simpele vijanden je doden, dus het blijft altijd goed opletten. Wat Asterigos uniek maakt binnen dit genre, is dat je de keuze hebt om uit drie verschillende moeilijkheidsgraden te kiezen. Mocht het je allemaal wat te heet onder de voeten worden, dan ben je vrij om te schakelen naar een gemakkelijkere modus. Vijanden richten dan een stuk minder schade aan en je verbruikt geen stamina meer tijdens het aanvallen zelf, maar alleen nog bij het wegduiken. Vooral de eindbaasgevechten zijn hierdoor een stuk minder frustrerend en je zult het gevecht niet tig keer over hoeven doen voordat je eindelijk eens als overwinnaar uit de bus komt. Tegelijkertijd zou je hierdoor kunnen stellen dat deze game afbreuk doet aan het genre. We zouden Asterigos: Curse of the Stars dan ook meer typeren als een actie-RPG met heel veel Soulslike-elementen, dan een pure Souls-kloon.

Met het levelen van Hilda verdien je Attribute Points en Talent Points. Met eerstgenoemde verhoog je Hilda’s statistieken, zoals haar aanvalskracht of haar totale gezondheid. Via de Talent Points kun je diverse augmentaties en perks ontgrendelen. Zo kan bijvoorbeeld het wegduiken minder stamina kosten en kan de neergelegde mijn via de magische bracelets ervoor zorgen dat je vijand een lagere magische weerstand krijgt. Later kunnen zelfs de aanvalscombinaties gewijzigd worden. De Perks hebben over het algemeen een zogenaamde ’trade-off’. Dat wil zeggen dat er iets verbeterd of verhoogd wordt, maar dat dit weer ten koste gaat van iets anders. Neem bijvoorbeeld de Perk ‘Blood for Blood’. De opgeladen aanvallen van de hamer zullen meer schade aanrichten, maar je zal zelf ook meer schade oplopen als je deze unieke aanval van de hamer uitvoert. De diverse skilltrees voor de wapens zijn in zijn geheel te bekijken, dus je kunt alvast vooruit plannen welke augmentaties en perks je wilt hebben.

Al met al is Asterigos: Curse of the Stars een redelijke debuutgame geworden. Jammer genoeg is het verhaaltje wat afstandelijk en daardoor niet echt interessant, en ziet de wereld er wat flets uit.  Maar de vrijheid in het selecteren van je wapens en daarmee je eigen aanvalsstijl, maakt een hoop goed. Door de keuze om diverse moeilijkheidsgraden toe te passen, is dit wellicht geen echte Soulslike, maar wel een game die niet-Souls-adepten ook de kans geeft om eens zonder al te veel frustratie de game te doorlopen.

Asterigos: Curse of the Stars is voor deze review gespeeld op de Xbox Series. De game is daarnaast verkrijgbaar voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox One en pc.