review
Call of Duty: Modern Warfare II – Campaign

Het laatste kwartaal van het jaar is alweer aangebroken en in de gamewereld is dat meestal het teken van veel nieuwe games. Ook in de CoD-franchise is dit vrijwel elk jaar de tijd waarin er een nieuw deel verschijnt van de shooter. Dit keer staat het in het teken van Call of Duty: Modern Warfare II. De game bestaat uit zowel een single- als multiplayer, maar in deze review leggen we de focus voornamelijk op de singleplayer, oftewel de campaign-modus. Deze was namelijk al een week voor de release al speelbaar voor diverse spelers. We zullen later de review plaatsen gericht op de multiplayer.

Als we kijken naar de historie van de Call of Duty-games, met name de Modern Warfare-serie, zien we dat er jaren geleden al een Modern Warfare 2 is uitgebracht. De studio gaf al direct aan dat het dit keer niet om een remake zou gaan, maar echt om een nieuw deel en een vervolg op Modern Warfare dat in 2019 werd uitgebracht. Het verhaal in Modern Warfare 2 speelt zich af drie jaar na de gebeurtenissen uit het vorige deel. Je neemt deel aan het inmiddels befaamde Task Force 141 onder leiding van Captain Price. In dat team treffen we meerdere bekende personages aan, zoals Ghost, Soap en Gaz. Het is weer hommeles in het Midden-Oosten, dus het is de hoogste tijd om je tot aan de tanden toe te bewapenen en de wereld te redden van de terroristen.

In de afgelopen drie jaar heeft de terroristengroep Al-Qatala niet stilgezeten en is opnieuw in opmars om de wereldvrede te verstoren. Jij kruipt in de huid van diverse teamleden onder leiding van onder andere Captain Price en Ghost om de strijd tegen het terrorisme aan te gaan. Alsof dat nog niet genoeg is, wordt Al-Qatala bijgestaan door onder andere het kartel Last Almas in Mexico. Zij verzorgen onder andere de wapens en raketten voor Al-Qatala. Al gauw genoeg kom je ook in aanraking met de Mexicaanse special forces en leren we nieuwe personages kennen. Doordat de groeperingen zich wereldwijd verspreiden kom je ook op diverse plekken om het gevecht aan te gaan en de vijanden uit te schakelen. Zo kom je onder andere in ons eigen Amsterdam waarin je zo onopvallend mogelijk diverse vijanden dient uit te schakelen. De diversiteit van uiteenlopende gebieden zorgt voor een goede afwisseling zodat je niet altijd maar in een droge woestijn hoeft te banjeren met je geweer, maar dat je ook als undercoveragent langs de grachten van Amsterdam een ander team dient te onderscheppen zonder hierbij in het wild rond te schieten.

Het algehele verhaal is vrij rechttoe rechtaan en zou zomaar het verhaal kunnen zijn van een Hollywood-film. Dit komt mede door de explosies, schietpartijen en diverse actievolle momenten. Dit zijn overigens ook de punten die het verhaal een beetje body geeft. De diverse missies zitten goed in elkaar en zijn afwisselend. Zo is er een soortgelijke missie aanwezig van de veelbesproken nachtmissie uit het vorige deel. Hierbij ga je met een team bepakt met een nachtkijker en geweren met een geluidsdemper muisstil op pad. Infinity Ward heeft goed werk verricht om de spelers zo nauw mogelijk te betrekken in de diverse opdrachten en omgevingen. Dit geeft als resultaat dat je op spannende momenten net wat verder op het puntje van je stoel gaat zitten en je echt betrokken voelt tot het team. Helaas zijn de diverse plottwistmomenten wel wat voorspelbaar, maar dit mag de pret niet drukken.

Door het verhaal van CoD: MW II heen wordt je voornamelijk in de juiste banen geleid. Er wordt duidelijk aangegeven wat er van je verwacht wordt en als je een x-aantal vijanden hebt uitgeschakeld is het tijd om verder te gaan. In de meeste gevallen verloopt dit vrij soepel en eenvoudig wanneer je geen gekke dingen uithaalt en regelmatig wat dekking zoekt. De vijanden die je tegenkomt zijn namelijk niet bijzonder slim en er is vrij weinig kunstmatige intelligentie aanwezig. Dit merk je doordat veel vijanden vaak een vaste plek kiezen waar ze blijven zitten. Er zijn ook wat moeilijkere vijanden die zijn voorzien van beschermende kleding. Hiervoor heb je meer kogels nodig om ze uit te schakelen, tenzij je alleen maar op het hoofd schiet. De ontwikkelaars hebben er goed aan gedaan om verschil te maken in de moeilijkheidsgraad van de vijanden om het niet al te makkelijk te maken. Helaas is het slechts op bepaalde punten waarbij het even lastig wordt en je weleens zelf één of meerdere keren neergeschoten kunt worden. Dit zijn dan vaak op momenten waarbij je iets moet doen in bijvoorbeeld een achtervolging. Wanneer dit niet snel genoeg gebeurt, of op de juiste manier, dan heb je soms wel wat pogingen nodig om dit correct uit te voeren zoals het moet.

Grafisch gezien ziet Call of Duty: Modern Warfare II er erg goed uit. De cutscenes lijken net echte filmbeelden en de personages zijn zowat niet van echt te onderscheiden. Zo is bijvoorbeeld acteur Glenn Morshower (Transformers) natuurgetrouw nagemaakt en zie je direct wie het is. Ook de omgevingen zijn tot in de kleinste details uitgewerkt en dat is ook goed te zien in de missie die zich in Amsterdam afspeelt. Als je ooit in Amsterdam bent geweest dan herken je de beelden vrijwel direct en merk je echt dat de ontwikkelaars hun huiswerk goed hebben gedaan. Ook met de audio zit het wel snor in MW II. De explosies en kogels vliegen letterlijk om je oren en hoor je het van diverse kanten op je af komen. Hopelijk weten ze deze lijn ook door te trekken in de multiplayer waarbij het goed positioneren van geluid het verschil kan maken tussen leven en dood.

Als we gaan kijken naar de algehele gameplay bezorgt dat een beetje gemengde gevoelens. Aan de ene kant loopt alles lekker soepel en is er een duidelijk verschil in het gebruik van diverse wapens. Zo is de terugslag van een zwaarder wapen echt merkbaar anders dan die van een lichtere variant. Aan de andere kant merken we ook dat ze bepaalde elementen hebben aangepast als het gaat om de bewegingen met je personage. Soms loopt het wat stroperig en dan met name wanneer je even snel naar de andere kant van de kamer wilt rennen voor een betere dekking of om een aanval in te zetten. Het lijkt erop alsof je niet rent, maar met een rustige looppas naar de andere kant van de kamer loopt. Op dit soort momenten voelt het allemaal een beetje log aan en heb je niet het idee dat er echt een sprintje wordt getrokken. Dit in combinatie met situaties waarbij diverse gepantserde vijanden op je afkomen kan dit weleens tot frustraties lijden omdat je gewoonweg niet snel genoeg kunt bewegen om je te herpositioneren. Gelukkig zijn dit enkel wat momenten en is dit niet continu een uitdaging.

Met een beetje doorzetten ben je al gauw een uur of zes bezig voordat je aan het einde bent gekomen van de verhaalmodus. Het Hollywood-verhaal en de acties die uit een Michael Bay-flick kunnen komen, bezorgen je een soort film die je zelf bestuurd. Hiermee kunnen we wel concluderen dat Infinity Ward weer prima werk heeft geleverd en een goed vervolg in de franchise heeft weten te produceren.

Call of Duty: Modern Warfare II is voor deze review gespeeld op de pc. De game is ook beschikbaar op de PlayStation 5, Xbox Series X|S,  PlayStation 4 en Xbox One.