review
Mario + Rabbids Sparks of Hope

Het is alweer tijd voor het tweede deel in de samenwerking tussen Nintendo en Ubisoft. Na Kingdom Battle is het nu tijd voor Mario + Rabbids Sparks of Hope. In deze review lees je waarom deeltje twee een stuk beter is dan zijn voorganger.

Mario + Rabbids Kingdom Battle was (terecht) positief ontvangen door de gamewereld, zo ook door ons. Wel had het spel een aantal problemen, die vooral duidelijk waren voor de doorgewinterde fans van strategiespellen. De game had een ongelooflijk trage start en de gevechten werden nooit écht interessant of uitdagend voor de mensen die regelmatig vergelijkbare games speelden. Het was vooral een homerun voor de mensen die nieuw waren bij het zogeheten “tactics”-genre. Sparks of Hope weet op meerdere manieren zowel de onervaren als de ervaren spelers beter te begeleiden.

Ten eerste gaat het snel véél sneller van start, en zijn er minder houterige dialogen met tekstballonnetjes voordat je in de actie duikt. De game begint namelijk met een mooie dag in Mushroom Kingdom, totdat opeens de gigantische, duistere Cursa langskomt. Ze lijkt alle ‘Sparks’, vliegende sterretjes zoals we die wel kennen van Rosalina, te willen pakken om zo de wereld in duisternis te hullen. Binnen een paar minuten begint je eerste gevecht al en dat is een mooi moment om het te hebben over het volledig vernieuwde systeem.

Gevechten bestaan nog steeds uit een groot speelveld met daarover allemaal vijandige wezentjes verspreid. Wat knap is aan Sparks of Hope is dat het systeem dat nog steeds turnbased is (jij hebt dus eerst je beurt en dan de tegenstander), erg dynamisch aanvoelt. Je kan binnen een bepaalde cirkel je personage vrij bewegen en je kan zelfs een paar stappen zetten met Mario, vervolgens met Peach naar Mario toelopen en van hem afspringen met een ’team jump’ om zo verder te komen, vervolgens met Mario een actie uitvoeren die iedereen in je team om hem heen sterker maakt, vervolgens met Peach aanvallen en vervolgens weer met Mario. Het is allemaal niet zo rigide als: zet stappen met personage A, schiet vervolgens met personage A, loop nu met personage B en schiet met personage B. De nieuwe speelstijl voelt heerlijk natuurlijk aan en het brengt tegelijkertijd best wat ruimte voor de creatieve geesten om met toffe oplossingen voor problemen te komen.

Naast lopen en schieten kan je ook vijanden tackelen, voorwerpen gebruiken en elke held heeft zijn of haar eigen speciale vaardigheid. Zo kan boogschutter Luigi zijn boog gereed houden en de eerstvolgende vijand die in zijn blikveld loopt, beschieten, Peach kan helden om haar heen een beschermend schild geven, Rabbid Peach kan genezen en ga zo maar door. Daarnaast heb je nog héél veel verschillende Sparks die vaak een passief effect hebben en ook geactiveerd kunnen worden voor een speciaal affect. Zo kan je je volgende aanval een extra element geven zoals vuur of water, kan je ervoor zorgen dat iedereen die dichtbij je personage staat, weg wordt gedreven, et cetera. Later kan je zelfs twee Sparks per personage meenemen het gevecht in, waardoor je lekker veel keuze hebt. Dit combineer je met het feit dat je je helden perks kan geven en voor elke strijd kan je kiezen welke perks je gebruikt. Hierdoor kan je rustig even naar het strijdveld kijken, kijken hoe het eruitziet en wat voor vijanden rondlopen, om vervolgens tactische keuzes te maken.

Belangrijk is dat dit iets is dat je kán doen en niet per se iets dat je hoeft te doen. Het spel heeft namelijk meerdere moeilijkheidsgraden en rangeert van 100% ontspannend zonder uitdaging, tot een redelijke uitdaging voor fans van het genre. Als je wilt kan je zelfs kiezen dat je perks automatisch gekozen worden en hoef je dus niets te managen. Door deze vrijheid, samen met de dynamische opzet van beurten, is de game zowel tof voor mensen die normaal niet gecharmeerd zijn van tactische, beurtelingse games, als wel vernieuwend en fris voor mensen die wel vaker dergelijke spellen spelen.

Dit wordt allemaal overgoten met het typische Nintendo-sausje, wat in dit geval geleverd wordt door Ubisoft. De game ziet er op het eerste gezicht nogal onscherp uit wanneer je het speelt op een grote TV, maar dat gaat snel minder opvallen en dan let je vooral op de mooi gemaakte, kleurrijke planeten, waar er vijf van zijn. Elke planeet heeft een ander thema, maar hetzelfde probleem. Het verhaal is dan ook het voornaamste punt waarbij Mario + Rabbids Sparks of Hope vrij saai wordt. Alle problemen worden veroorzaakt door de zelfde “darkmess puddles”, plassen van duisternis, als een soort olie, die problemen veroorzaken. Ga naar een plas darkmess toe, voltooi een gevecht en het probleem is opgelost. Je zou veel gemotiveerder zijn om te vechten als de redenen ervoor wat creatiever en minder eentonig waren.

Dat drukt de pret iets, maar het is geen groot probleem. Al met al is Mario + Rabbids Sparks of Hope een geweldige tactische game. De nieuwe manier van gevechten uitvoeren is fantastisch, heerlijk creatief en maakt van beurtelingse combat een heel nieuw iets. Daarnaast is het feit dat je het spel heel simpel kan houden, relatief uitdagend kan maken of ergens ertussenin kan zitten een belangrijke toevoeging. De game is hiermee een aanrader voor zowel nieuwkomers als veteranen van tactische games.

Mario + Rabbids Sparks of Hope is vanaf 20 oktober exclusief beschikbaar voor de Nintendo Switch