review
Squid Game

De serie Squid Game werd zo enorm populair dit jaar, dat er zelfs een heus bordspel van is verschenen. Wij kregen deze van 999 Games om te proberen en in deze review kan je teruglezen of het spel überhaupt overleefd kan worden met drie tot zes spelers.

In het bordspel nemen spelers het tegen elkaar op en elke speler krijgt vijf deelnemers tot zijn of haar beschikking met elk nieuw spel een extra personage, zodat je nooit zonder teamlid zit. Ondanks dat in de serie er niet echt teams waren, is het voor het gemak in het bordspel wel zo. Ondanks dat spelers voor zichzelf voor de overwinning gaan, kunnen zij samenwerken om andere spelers te elimineren. Geëlimineerde spelers leveren geld op, al maakt dat voor het einde eigenlijk niks uit helaas, want er is geen scorestand.

Net zoals de serie wordt de Squid Game gespeeld over zes spellen, beginnende met Red Light, Green Light, of zoals wij het kennen; Annemaria Koekoek. Daarbij moeten spelers een kaart kiezen hoe ver zij vooruit willen lopen. Vervolgens wordt een kaart omgedraaid om te kijken welke spelers worden afgeschoten. Vaak zijn de hardlopers de doodlopers, maar spelers kunnen elkaar ook duwen om elkaar te elimineren.

Als tweede spel moeten we een vormpje uit honing krijgen met een naald. In het bordspel vertaalt dit zich door een vorm te kiezen en kaartjes te draaien tot het misgaat. Deze variant van Russisch roulette vraagt de spelers om te gokken, te kijken hoe lang hun geluk nog duurt en hoe hebberig de spelers zijn. Net als bij het vorige spel is er ook een tijdslimiet, waardoor spelers niet eeuwig voorzichtig kunnen zijn. Dat is iets prettigs, want zo moeten spelers uiteindelijk wel risico’s nemen om toch de volgende ronde te halen.

Het spel erna is het knikkerspel. Spelers moeten tweetallen maken en krijgen de optie; of een of twee knikkers verstoppen in de hand en de ander te vragen of het even of oneven is, waarbij de verliezer geëlimineerd wordt, of de knikker zo dicht mogelijk bij de muur (lees: een setje kaarten) gooien. Dit spel is veel interessanter doordat er geen 50/50-kans is, maar het erg variabel is. Doordat de ‘knikkers’ twee kartonnen schuifjes zijn, is er geen sprake van rollen, maar daardoor des te spannender om te doen.

Vervolgens wordt het touwtrek-spel gedaan, waarbij spelers kunnen samenwerken om te winnen van elkaar. Men legt per deelnemer een kaart neer met een bepaalde waarde en de hoogste waarde aan een kant wint. Tenzij de nul-kaart wordt gespeeld, dan laten deze spelers het touw los en valt de tegenpartij in het gat. Zijn er echter twee nul-kaarten gespeeld in dezelfde strijd, dan heffen deze elkaar weer op. Deze spanning is best interessant om te doen, doordat je niet goed weet of je je tegenspelers wilt helpen of juist de afgrond ingooien of misschien wel je eigen team verdoemen omdat daar meer spelers van een tegenstander inzitten.

Daarna mogen spelers over de glazen brug springen. Dit keer hebben ze geen knikkers om hen te helpen, maar moeten ze gokken welke kant veilig is. Wat hier meer speelt dan in de serie, is dat spelers elkaar kunnen duwen op volgorde. Zodoende moet er flink risico genomen worden om überhaupt het einde te halen. Wederom is veilig spelen een gevaarlijke keuze, want mogelijk raakt de tijd op en dan worden alle overgebleven spelers afgemaakt. Door andere spelers te offeren, maar daardoor zelf een doelwit worden, is enorm spannend met een groepje vrienden.

Uiteindelijk wordt de Squid Game gedaan, het kinderspelletje waar in de serie slechts twee spelers zijn. Dit spel vertaalt zich ontzettend slecht naar het bordspel, want er is veel sprake van onduidelijkheid. Spelers kunnen verdedigen, steken, duwen of rennen. Die eerste drie hebben een soort steen-papier-schaar-verhouding waarbij het ene de ander overwint. Rennen zorgt ervoor dat je een vakje verder gaat, waardoor je mogelijk het eindpunt kan halen waarmee het spel gewonnen wordt. Wisselend krijgt een speler een snelheidsfiche waardoor zijn/haar actie als eerst zal worden behandeld. Zo zou de snelle speler eerst kunnen verdedigen of steken, al vertelt de handleiding ons dat twee stekende acties elkaar opheffen, waardoor het lijkt dat het snelheidsfiche  alleen invloed heeft bij het overbruggen van het allerlaatste vakje.

Squid Game is best een vermakelijk bordspel, al zijn bepaalde spelletjes leuker te doen met het team dan anderen. Sommigen zijn puur geluk terwijl anderen echte tactiek vereisen. Het titulaire Squid Game-spel valt enorm tegen als climax, wat aanvoelt als een domper voor een spannende sessie. Zodoende is het vooral leuk om een keertje te doen, maar het is jammer dat er onduidelijkheden in de handleiding staan, waardoor het maken en gebruiken van huisregels de enige manier is om onduidelijkheden te vermijden en om het spel echt tot zijn recht te laten komen. Het is een redelijke omzetting van de serie naar een bordspel, maar helemaal perfect is het zeker niet.