review
Tinykin

Ver in de toekomst op een planeet vele kilometers van aarde doet Milo onderzoek naar de oorsprong van de mens, die is namelijk verloren geraakt. Hij lijkt eindelijk een signaal te hebben dat van een andere mensensoort afkomt en bouwt een apparaat om erheen te teleporteren. Hij belandt in het huis waar het signaal vandaan komt, maar is helaas ook gekrompen tot de grootte van de metalen insecten die de plek hebben overgenomen. Gelukkig hebben ze geen kwade bedoelingen en zijn ook de kleine behulpzame Tinykin in grote getalen aanwezig om je te helpen te groeien en thuis te komen.

Na de introductie van dit verhaal wordt je snel in de gameplay gegooid. Deze bestaat voornamelijk uit platformen en dat voelt erg soepel aan. Ook de Tinykin worden geïntroduceerd en dit blijken zes soorten kleurrijke wezentjes te zijn. Ze hebben ieder hun eigen manier om je te helpen in de platformavonturen. De blauwe ontmoet je als eerste, deze kunnen zware objecten voor je verplaatsen. De rode gebruik je daarentegen om obstakels op te blazen. De andere vier zijn minstens net zo handig en zorgen ervoor dat het huis begaanbaar wordt voor Milo.

Dat zal ook wel moeten, want om naar huis te kunnen komen, moeten er in zes kamers onderdelen gezocht worden voor een speciaal apparaat. Iedere kamer is een unieke combinatie van een normaal huis uit de jaren 90 en de opbouw van een hele intelligente insectenpopulatie. In het tuinhuis zijn sprinkhanen weer één geworden met de natuur en leven ze een primitief leven. Dit terwijl de badkamer een nachtclub voor zilvervisjes vormt. Alle kamers zitten onwijs goed in elkaar en achter ieder hoekje valt wel een Tinykin of wat nectar te vinden. Dat is maar goed ook, want de wezentjes heb je nodig om verder te komen en de nectar om langer te kunnen zweven in je zeepbubbel. Iedere kamer heeft een aantal doelstellingen of opdrachten waarvan sommigen leiden tot een nieuw onderdeel voor de machine.

De gedetailleerde en speelse omgevingen gecombineerd met de soepele platformgameplay maken van de game een genot. Huishoudelijke voorwerpen zijn ineens grote obstakels en afval is omgebouwd tot insecteninfrastructuur. Een kers op de taart daarbij is het leuke contrast tussen de omgeving in 3D en Milo en de Tinykin in 2D. Helaas zijn de hoofdrolspelers van het spel ook het grootste minpunt, aangezien het verhaal achter beiden niet echt verteld wordt. Gelukkig geeft de gameplay genoeg plezier, zodat het magere verhaal geen heel groot minpunt is.

Uiteindelijk haal je met Tinykin een leuk avontuur in huis waar je in zo’n tien uur doorheen bent. Alle omgevingen die je verkent zijn heel mooi, maar vooral de leuke details maken indruk. Er wordt goed gebruik gemaakt van alledaagse voorwerpen die nu ineens veel groter zijn. Als uitdagingen te lastig zijn, is het tijd om de verschillende Tinykin te verzamelen om het probleem op te lossen. Het platformen voelt soepel en Milo reageert op je input zoals je zou verwachten. Het verhaal had nog wat dieper uitgedacht mogen worden, maar hopelijk komt er een deel twee om meer te leren over de kleine wezentjes.

Voor deze review speelden wij Tinykin op pc, het spel is daarnaast verkrijgbaar voor PlayStation, Xbox en Nintendo Switch.