Doorgaan naar artikel
Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion
Rutger Engel
Rutger Engel
Hoofdredacteur
Profiel

Conclusie

Alhoewel de PSP-origine van de game met name tijdens cutscenes iets te duidelijk te zien is, overtreft de rest van onze hands-on-sessie alle verwachtingen die je hebt bij het spelen van een remaster.

Final Fantasy VII is een van de populairste Japanse RPG’s ooit gemaakt en behoort zonder twijfel tot de meest beroemde games ooit, althans voor de oudere generaties die niet zijn opgegroeid met Fortnite of Minecraft. Ook de Remake is ontzettend goed ontvangen en daarom is het niet zo raar dat Crisis Core, een actievolle spin-off voor de PSP, ook onder handen wordt genomen. Wij waren afgelopen week in Londen voor Square Enix Plays, een evenement waar we de gamecatalogus van Square Enix voor dit najaar alvast konden spelen. Zo zijn we ook aan de slag gegaan met Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion.

Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion is een remaster van de PSP-game en niet een volledige remake. Waar de Final Fantasy VII Remake dus echt draait om een volledig nieuwe game die is gebaseerd op een origineel, is dit een opgepoetste versie. Op het eerste gezicht is dat nog even moeilijk te geloven, want de game ziet er waanzinnig mooi uit. Het lijkt erop dat assets (personages, effecten van spreuken, misschien zelfs omgevingen) zijn overgenomen van de FF7-remake en zo in deze remaster zijn geplaatst. Shinra-soldaten zijn bijvoorbeeld zo te herkennen, evenals Sephiroth.

Het hele gevoel van ‘deze remaster lijkt te mooi om waar te zijn’, vervaagt een beetje tijdens cutscenes. De animaties en shots lijken direct overgenomen te zijn van de PSP-variant, wat ervoor kan zorgen dat de fraaie personages niet goed tot hun recht komen. Dit is een raar probleem, omdat de cutscenes absoluut niet ondermaats zijn voor een remaster, maar andere visuele aspecten zoveel mooier zijn dan je van een simpele remaster zou verwachten.

Dit geldt ook weer niet voor animaties en cutscenes tijdens gevechten: die lijken mooi van de grond af aan gemaakt te zijn. De ultieme aanval van Ifrit, “Hellfire”, ziet er waanzinnig goed uit in de Reunion-versie van de game en heeft hele andere animaties dan het origineel. Dat onwennige van de dialogen neem je dan voor lief, alhoewel het soms wel een soort meme-achtig effect kan hebben.

Ook de combat lijkt genoten te hebben van het succes van Final Fantasy VII Remake. De actievolle gevechtsstijl vloeit lekker en voelt eindeloos minder stroef dan in 2007. Het voelt als een moderne actiegame. De UI ziet er een stuk netter uit en het gok-systeem waarmee je steeds hoopt een boel van dezelfde nummers te krijgen tijdens een gevecht, pauzeert het hele spel niet meer elke keer dat er iets gebeurt. In plaats daarvan kan je je steeds lekker focussen op ontwijken, blokkeren, aanvallen en natuurlijk op je spreuken. Ten opzichte van de FF7 Remake is het vechten in Crisis Core Reunion nog een stapje verder gegaan naar het actie-RPG genre.

Crisis Core Reunion-gameplay

Na de vrij korte demo, die we trouwens twee keer hebben gespeeld, met daarin een paar gevechten en Ifrit als slotstuk, weten we vooral dat 13 december veel te ver weg is. Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion lijkt een perfect zoethoudertje te worden voor het tweede deel van de Remake en Final Fantasy XVI.