review
Isonzo

Het Nederlandse WWI Game Series-studio kennen we vooral van Verdun en Tannenberg, beide shooters die delen van de Eerste Wereldoorlog uitlichten. De focus van Isonzo ligt vooral op het Italiaanse conflict uit de Eerste Wereldoorlog. We mochten op Gamescom al een korte preview-demo ervaren waarbij we vooral tegen bots vochten. Nu de game uit is, mogen we ook tegen andere spelers strijden en kunnen we een eerlijk oordeel vellen.

Zoals we verwachtten van een dergelijke shooter, is er geen sprake van allerlei volautomatische wapens of zeer krachtige raketten. In deze oorlog hadden soldaten vooral pistolen en simpele geweren. Bij een Battlefield of Call of Duty is de diversiteit van wapens enorm, maar bij Isonzo zijn de wapens vooral heel basic. Dat is een mooie weergave van de grimmigheid van de situatie toentertijd.

Qua gameplay is het puur, want waar je bij de meeste shooters na een paar kogels toch nog doorloopt en een pistoolkaliber niet zoveel schade aanricht als een geweer, ben je bij Isonzo vrijwel meteen de pineut bij alles wat je lichaam binnendringt. Bij een pistool of schampschot van een geweer bloed je al langzaam leeg tenzij je jezelf stabiliseert met verband. Door prikkeldraad heenlopen kan ook blijvende gevolgen hebben als je niet oppast, gas is vrijwel meteen van invloed en een explosie zorgt ook voor de nodige schade en verwarrende effecten op het zicht. Zodoende voelt het ook bevredigend als je dan daadwerkelijk de vijandelijke linie weet door te dringen en ondanks het verband om je arm je toch het doel hebt overgenomen.

Er zijn zes klassen, met elk hun unieke vaardigheden. Zo kan een bergbeklimmer makkelijk in vijandelijk gebied komen, kan een ondersteuner munitie meenemen en een aanvaller juist meer explosieven. Ook is er een generaal die minder wapenuitrusting krijgt, maar wel de mogelijkheid om hulp in te roepen van buitenaf, zoals een rookgordijn, artillerieschoten of een bommenwerper. Van elke klasse kan er maar een bepaalde hoeveelheid gekozen worden aan elke zijde van de strijd en in elk afzonderlijk team. Iedereen begint met de basisuitrusting van de klasse, wat soms nog zonder je extra vaardigheid is, waardoor je eerst kan wennen met de wapens.

Het feit dat het erg lang duurt voordat je uitrusting, vaak ook nog slechts de minimale benodigdheden, kan vrijspelen is frustrerend, want daardoor kan het echt vele potjes duren voordat je überhaupt een keuze hebt tussen twee wapens of verschillende gereedschappen. Daarbij is de voortgang ook nog eens gesplitst per klasse, dus als je al een boel potjes hebt met een klasse en een ander wapen wilt proberen bij een ander, mag je daar dus ook helemaal opnieuw beginnen. De game nodigt je dus niet bepaald uit om verschillende klasses te proberen, omdat je voor alles enorm moet grinden wil je nieuwe dingen krijgen.

Dat is helaas niet het enige wat Isonzo een beetje teistert. In de matches die wij speelden zaten nog wat bots. De bots zijn of volledig hersenloos en blijven ver in de basis waardoor ze niets toevoegen aan de strijd, of ze lijken hacks te hebben waardoor ze je lachend over 300 meter een headshot verkopen. Ook zijn er niet al te veel spelers op dit moment waardoor je ook snel een niveauverschil merkt tussen deze kleine hoeveelheid spelers. Daarbij lijken potjes soms eindeloos te duren, zeker als de aanvallers op het laatste moment toch weten door te breken en de strijd weer opnieuw begint.

Isonzo is daarom nog een enorm ruwe diamant die zeker mooie kwaliteiten heeft die kunnen stralen, maar helaas is de game niet genoeg gepolijst op verschillende fronten. Door de enorme hoeveelheid tijd die je kwijt bent om slechts minimale variatie te kunnen krijgen qua uitrusting, schrikt het spelers af om meerdere klassen te proberen. Zodoende voelt Isonzo redelijk middelmatig als game; in de kern is het een prima shooter, maar het geheel wankelt.

Voor deze review is Isonzo gespeeld op de PlayStation 5. Het spel is ook verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One/Series X|S en pc.