review
Stray

Stray is het ijzersterke debuut van de Franse gamestudio Bluetwelve. In 2020 werd de game voor het eerst bekendgemaakt tijdens de PlayStation Showcase waar deze een beetje ondersneeuwde door de reveal van de PlayStation 5, de remake van Demon’s Souls en Returnal. Toch wist Stray langzaam maar zeker hype op te bouwen door de release van gameplay en een paar zeer intrigerende trailers. Nu de game daar eindelijk is, rijst enkel de vraag: Is Stray de beloofde topgame of bleven we na afloop met een kater achter?

Bovenop een gigantische overwoekerde betonnen muur leven een aantal zwerfkatten. Als één van de katten een sprong niet haalt beland deze via riolen en greppels vol vuilnis in een sloppenwijk vol humanoïde robots. Hier raakt hij bevriend met de kleine drone B12. Samen proberen ze uit de sloppenwijk te ontsnappen.

Stray is een game die zijn troef niet te snel blootgeeft: op een kleine voorspelbare twist na weet het verhaal constant de spanning vast te houden. De sloppenwijken zijn adembenemend mooi en toch een tikkeltje depressief. Een neon-hel die deed denken aan Batman: Arkham Knight. Op elkaar gebouwde huizen en balkons, kleine winkels, zwerfafval, grafitti, winkelborden. De setting is fenomenaal en toch een tikkeltje depressief. Mede door de zware boodschap van de game.

Ook moge het duidelijk zijn dat de animatoren zelf ook katten hebben gezien de fantastische animaties. Purren, krabben, rommel omgooien, blazen. De kat is voor een stille protagonist er één met meer charisma dan menig hoofdpersonage uit andere games. Soms zijn het kleine dingen zoals een perfect getimed geluidseffect, kleine kattenpootjes in een blik omgegooide verf of het blazen naar een van de “zurks”. Deze kleine vervaarlijke wezentjes die in de riolen leven zijn zo door geëvolueerd dat ze zelfs metaal eten en hiermee een grote bedreiging vormen voor de robots. Deze robots zijn trouwens stuk voor stuk uniek. Met hun dialogen, eigenaardigheden en kleine side-missies brengen ze een hoop leven in de grauwe straten. Hun optimisme weet soms een depressieve situatie luchtig en hoopvol te maken, al dan niet een tikkeltje naïef . Ook B12 zit vol leven, deze drone heeft te maken met een kleine existentiële crisis en weet zich niet goed houding te geven in de sloppenwijken. Ook kan deze drone sloten hacken, deuren openen en vertalen. Samen met de kat vormen ze een uniek duo dat soms letterlijk een lichtpuntje in de duisternis brengt.

Ook is er alle lof voor de muziek van componist Yann van der Cruyssen. Met een combinatie van digitale en analoge middelen weet hij een memorabele maar vooral sterke soundtrack te creëren. Enkele nummers die zelfs op een ontstemde gitaar zijn gecomponeerd komen strak uit de verf en klinken én ouderwets maar toch “vreemd” modern. Door soms de muziek de overhand over de andere geluidseffecten te geven komt al snel de vergelijking met bijvoorbeeld The Last of Us en Journey om de hoek kijken. Dit laatste ook omdat je als kat alleen kan communiceren met de “miauwknop”  Tot slot hebben de makers goed gekeken naar games zoals Uncharted, Rayman, A Plague Tale: Innocence en zelfs Bioshock. Misschien zelfs iets té goed, hierdoor is Stray niet de meest originele game van het jaar. Dit is zonde want het maakt dat Stray nét niet het meesterwerk is dat het had kunnen zijn, ondanks de cultstatus die de game langzaam begint te krijgen. Wat overblijft is een fantastisch debuut van een studio die niet voor de poes is.

Wij speelden de game op de PlayStation 5, de game draait soepel in 4K en 60fps zonder enige glitches of bugs. De adaptieve triggers worden op sommige momenten op briljante wijze ingezet en dit verklappen zou bijna zonde zijn. De haptische feedback wordt goed benut met als hoogtepunt het “spinnen” als je de kat laat slapen op een kussentje of achtergelaten dekentje.

Stray is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, PlayStation 5 en pc. (in digitale vorm) In september zal de game ook in fysieke vorm te koop zijn.