review
Live A Live

Live A Live was een JRPG die nooit naar het Westen gekomen is. Vanaf morgen, 22 juli, kan ditmaal de hele wereld aan de slag met de remake van Live A Live. Wij zijn met deze hele unieke game aan de slag gegaan.

Live A Live is een JRPG (Japanse RPG) als geen andere. In plaats van dat je in een wereld belandt en gaat spelen, krijg je een “Character Select”-scherm waarbij je kan kiezen als wie je gaat spelen. Zeven verschillende personages hebben allemaal niet alleen hun eigen verhaal, maar ze spelen zich af in een andere tijd. Zo kan je naar de prehistorie gaan, het oude China, de nabije toekomst, de verre toekomst en ga zo maar door. Je kan op elk moment teruggaan naar het kies-scherm om even te veranderen, maar dat breekt de ervaring wel heel erg op.

Elk verhaal duurt een paar uurtjes en komt met zijn eigen systemen. Zo kan je als vechtkunstleraar sparren met je studenten om ze sterker te maken, moet je als Robot een soort minigame spelen (omdat de Robot zelf niet kan vechten) en kan je als de jonge Akira gedachtes lezen. Als gevechten er wel zijn, dan vinden ze plaats met een Grid-systeem. Dat houdt in dat het speelveld is opgedeeld in vakjes waar je overheen kan lopen en daarop acties uit kan voeren.

Een minpunt is dat je steeds even opnieuw begint als je een nieuw hoofdstuk start. Hierdoor voelt het nooit echt alsof je het diepe induikt met betrekking tot het aanpassen en het sterker maken van je personages, terwijl dit een wezenlijk onderdeel hoort te zijn van een JRPG. Gevechten voelen hierdoor voor een groot deel vrij oppervlakkig, alhoewel dit later in de game wat beter wordt wanneer je meer tijd met elk personage hebt gehad.

De verhalende elementen van de game lopen vrij ver uiteen. Van een haast horror-achtig drama op een futuristisch ruimteschip met robotje Cube, tot Akira die de strijd aangaat met gangsters die zijn vader hebben vermoord, of een oermens dat nog in een tijd leeft zonder woorden: het komt allemaal langs. Het tempo van de verhaalvertelling en hoe sterk elk hoofdstuk is, wisselt daarmee enorm. De verhalen van Cube en Akira konden ons erg bekoren, maar cowboy Sundown was weinig interessant. We kunnen ons bijna niet voorstellen dat iemand alle zeven verhalen interessant gaat vinden, dus eigenlijk gaat je ervaring sowieso flink verschillen per dag dat je dit spel speelt, afhankelijk van welk hoofdstuk je aan het doen bent.

Wat wel consequent een gigantisch mooi onderdeel van de game is, is de HD2D-stijl. Dit ken je inmiddels van Octopath Traveler of Triangle Strategy en is een prachtige combinatie van ouderwetse pixel-art met diorama-achtige omgevingen. Ook bij Live A Live zorgt dit voor schitterende beelden en je kan genieten van een ouderwetse stijl, zonder dat het gedateerd en lelijk oogt, het tegendeel zelfs.

Al met al brengt Live A Live evenveel gedeelde gevoelens met zich mee als er verhaallijnen zijn. Er zitten zeker interessante, verhalende momenten tussen, maar ook vaak genoeg wordt de plank misgeslagen. Later in het spel worden gevechten wel interessant, maar in het begin worden ze heel snel eentonig en mist de diepgang. Als we denken aan Live A Live, dan zien we aan de ene kant een unieke ervaring met toffe momenten. Aan de andere kant denken we ook terug aan een boel saaiere stukken waar we ons doorheen hebben moeten slaan om maar verder te geraken in het spel. Het is lastig om het spel af te raden aan fans van het JRPG-genre, maar even lastig om het aan te raden.