review
Matchpoint – Tennis Championships

De gloriedagen van Top Spin en Virtua Tennis liggen inmiddels ver achter ons en sindsdien lukt het geen enkele ontwikkelaar meer om met een fatsoenlijke en serieuze tennisgame te komen. Eerder verslikte Nacon zich al met zowel AO Tennis als Tennis World Tour. Nu proberen uitgever Kalypso en ontwikkelaar Torus Games om dit gat te vullen met Matchpoint – Tennis Championships.

Zoals eigenlijk elke sportgame draait de singeplayer-content om de carrièremodus. Jammer genoeg is die van Matchpoint een beetje aan de karige kant. Zo zal je eerst je eigen tennisspeler moeten creëren, maar de opties zijn redelijk beperkt. Veel meer dan een aantal haarstijlen, huidskleuren, of je links- of rechtshandig bent en wat patronen voor je outfit met kleurencombinaties hoef je niet te verwachten. Nadat je eenmaal je tennisprof hebt aangemaakt, kun je deelnemen aan toernooien, een oefenpotje spelen, trainingen afwerken en een zogenaamd Super-Tiebreaker-event spelen. Alles met één doel voor ogen: de nr. 1 van de ranglijst worden. Met het afwerken van de diverse events verdien je weer punten voor de ranking, nieuwe tennisrackets, schoenen, de keuze uit een andere coach en de verbetering van statistieken. Het oogt allemaal simplistisch met weinig opsmuk. Je kunt bijvoorbeeld je prestaties van voorgaande toernooien niet meer bekijken en bij het speelschema van een toernooi waar je aan deelneemt, zie je alleen de einduitslag, maar niet waar elke individuele set in is geëindigd. Ook hoef je je niet druk te maken om vermoeidheid of blessures, want die features zijn niet aanwezig.

Het tennissen zelf, toch wel een belangrijk punt, zit prima in elkaar. Elke tegenstander heeft zo zijn of haar eigen sterke en zwakke punten en die proberen te ontleden om daar je voordeel mee te doen, is erg leuk. Zo kan iemand bijvoorbeeld nerveus worden als hij meerdere keren achter elkaar de bal met zijn backhand moet retourneren, of kunnen ze juist sterk zijn in de tiebreak. Het enige echte minpuntje is dat de game soms niet helemaal goed doorheeft of een bal nou wel of niet uit is. Wat verder ook jammer is, is dat er maar beperkte mogelijkheden zijn om instellingen en hulpmiddelen aan te passen. De computergestuurde tegenstanders kennen in Matchpoint – Tennis Championships drie moeilijkheidsstanden: Amateur, Semi-prof en Professioneel. De eerste twee zijn eigenlijk veel te gemakkelijk, terwijl die laatste behoorlijk pittig is. Dat merkten we dan ook meteen aan onze ranking. Na de eerste twee gewonnen toernooien waren we al de top 100 binnengedrongen. Bij het volgende toernooi hadden we de moeilijkheidsgraad op Professioneel gezet en meteen verloren we kansloos in de kwalificatieronde.

Verder heb je alleen de mogelijkheid om de ‘aim marker’ en het ‘ball effect’ aan of uit te zetten. De eerste functie markeert waar de bal terecht gaat komen en is een handig hulpmiddel om de ballen op de juiste plekken te krijgen. Sowieso rent je speler automatisch richting de bal, waardoor je je volledig kan focussen op het perfect plaatsen van de bal. ‘Ball effect’ laat een witte streep achter de bal zien, waardoor deze makkelijker te volgen is. Jammer genoeg kan je het automatisch rennen niet uitzetten, waardoor je nooit volledige controle over je tennisser zal krijgen.

Waar het tennissen dus prima in elkaar zit, kunnen we dat niet zeggen van alles daaromheen. De graphics zijn middelmatig tot zelfs slecht (het publiek) en animaties zijn lang niet altijd even vloeiend of ogen zelfs vreemd. Maar vooral de hele beleving op de tennisbaan is zeer zwak uitgewerkt. Zo is het commentaar nagenoeg afwezig met hier en daar een paar woorden na een gewonnen game, die vaak in herhaling vallen, en oogt het publiek redelijk dood met slechts wat mild applaus na elk gespeelde punt. Ook zal je nooit spelers elkaar een hand zien geven voor of na de wedstrijd en wordt er ook geen prijsuitreiking gehouden aan het einde van een toernooi.

Net als veel andere tennisgames heeft ook Matchpoint – Tennis Championships een aantal echt bestaande tennissers in de game zitten. Zo kun je een potje spelen met onder andere Nick Kyrgios, Daniil Medvedev en Amanda Anismova, en zijn zelfs de oud-tennissers Tommy Haas en Tim Henman aanwezig. Hier wringt dan ook een beetje de schoen, want dit soort licenties bemachtigen zal aardig wat geld kosten. En dat zie je dan ook aan de rest van de game af, waarbij eigenlijk alleen het tennissen zelf prima in elkaar zit en alle overige onderdelen erg tegenvallen.

Doordat het tennissen zelf prima in elkaar zit, had Matchpoint – Tennis Championships de potentie om een goede tennisgame te worden. Maar met een wat kale en saaie carrièremodus, de matige graphics en de zwakke uitwerking van de beleving op de tennisbaan, weet ook deze tennisgame niet te imponeren.

Matchpoint – Tennis Championships is voor deze review gespeeld op de Xbox Series. De game is daarnaast verkrijgbaar voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox One en pc, en is tevens speelbaar via Xbox Game Pass.