review
Mario Strikers: Battle League Football

Zoals je kunt zien, staat er nog geen score bovenaan deze review. We hebben Mario Strikers: Battle League Football ruim voor release mogen spelen, wat er helaas voor zorgde dat we niet in de gelegenheid waren om de belangrijkste multiplayer-modus, Strikersclub, goed te kunnen testen wegens een gebrek aan spelers. In de dagen na de officiële release gaan we deze modus flink aan de tand voelen en zullen we ook ons uiteindelijke cijfer bepalen en waar nodig deze review aanpassen.

Als we terugdenken aan de beste games op de GameCube, dan komt er één eigenlijk altijd op ons favorietenlijstje voor: Mario Smash Football. De chaotische voetbalgame met amper regels was voor ons een groot succes en staat wat ons betreft ook boven de versie die later op de Wii verscheen. De Wii U werd overgeslagen, maar nu op de Switch mogen we eindelijk onze kicksen weer aantrekken en het veld betreden met Mario en consorten. Heeft Nintendo opnieuw een hit te pakken, of vertoont de formule wat slijtage?

Zoals gezegd kent voetbal in het Mushroom Kingdom maar weinig regels. Eigenlijk is alleen het samenspel en het scoren van goals overgenomen uit het voetbal, maar voor de rest is alles geoorloofd. Mario Strikers is dan ook weer een heerlijk beukfestijn. De power-ups vliegen je om de oren en even niet opletten betekent dat je tegen de energiemuur aan de rand van het veld wordt gebeukt. Als klap op de vuurpijl zijn daar nog de hyperschoten die je een spectaculaire kans bieden op een doelpunt dat voor twee telt.

De formule is wat ons betreft nog steeds uitstekend voor een avond gamen met vrienden, zeker omdat het makkelijk op te pakken is. Vergis je echter niet: voor de competitieve speler is er genoeg te leren. Zo kun je door juist te timen een tackle ontwijken en daarmee een boost krijgen. Ook kun je een teamgenoot een zetje geven om daarmee je tegenstander nog eens een extra oplawaai te verkopen. Tot onze verrassing heeft Nintendo ook twee features toegevoegd die fans van de Pro Evolution Soccer-reeks zeker zullen herkennen: de supercancel en de manuele pass. Met de eerste annuleer je een al ingezette actie en met de tweede kun je precies bepalen waar je de bal heen wilt spelen, om zo bijvoorbeeld een splijtende pass te geven. Nintendo heeft dus genoeg toegevoegd om de gameplay van een wat langer leven te voorzien.

Een andere belangrijke wijziging is het feit dat je nu vrij bent om vier spelers te kiezen voor je team met elk hun eigen krachten en zwaktes. In eerdere versies koos je een captain en daarnaast een sidekick die de andere drie posities op het veld vervulde. De verhoging van het aantal maakt het kiezen van je team een wat leukere taak, omdat je zo precies de accenten kunt leggen die je zoekt. Dit kan nog eens extra door gebruik te maken van de outfit-upgrades die je kunt kopen met de munten die je verdient tijdens het spelen.

Het kiezen van de spelers maakt echter ook meteen duidelijk waar het aan schort bij deze editie van Mario Strikers. Er zijn namelijk maar tien personages om uit te kiezen, dus je zult ook eigenlijk nooit tegen een team spelen dat geen overlap kent qua spelers. Als we kijken naar bijvoorbeeld het roster van Mario Kart 8, dan is duidelijk te zien dat Nintendo een heleboel extra personages heeft die ook uitstekend uit de verf zouden komen in dit voetbalspel en op zijn minst voor meer variatie zouden zorgen.

Ook qua singleplayer is er eigenlijk maar weinig te doen, laat staan dat er een story-modus is. Er zijn een aantal toernooien te spelen die elk bestaan uit een drietal rondes, waarbij je eenmaal mag herkansen als je verliest. Met een tweetal uurtjes de schouders eronder heb je alles wel gehaald en ook al is er nog een verrassing als je alle toernooien hebt gehaald, het blijft erg karig. Natuurlijk kun je de toernooien meerdere keren doen, maar het zou leuk zijn als ze ook echt een eigen thema of variatie hadden. Ze focussen zich nu op de verschillende kwaliteiten die spelers kunnen hebben zoals kracht, trucs en schieten, maar in de praktijk merk je er weinig van. Ook qua uiterlijk is het allemaal hetzelfde.

Wat ook jammer is, is dat er maar een paar stadions zijn. Elke wedstrijd bestaat voor de helft uit het door jou gekozen stadion voor je team en de andere helft wordt verzorgd door de tegenstander. Er zijn echter maar vijf stadions om uit te kiezen, waardoor je continu in dezelfde omgevingen voetbalt. Ook hier had Nintendo veel meer uit kunnen halen, gezien de rijke historie van de ontwikkelaar.

Voor liefhebbers van online multiplayer is er natuurlijk de mogelijkheid om even een simpel potje te spelen, maar de echte kern zit in de Strikersclub-modus. Je meldt je hierbij aan voor een club van maximaal 20 spelers waarvoor je wedstrijden speelt en daarmee zaken ontgrendeld, zoals stadionupgrades en manieren van juichen. We hebben hier echter nog niet genoeg tijd in kunnen steken om te bepalen of dit de game langer leuk gaat houden. De beoordeling van deze modus houd je dus nog tegoed.

Als we kijken naar de offline multiplayer, dan valt op dat ook dit erg beperkt is. Je kunt een potje tegen elkaar spelen, of met maximaal vier spelers een team vormen. Het is dus niet mogelijk om een toernooi te starten waarin je het tegen elkaar opneemt, of om statistieken bij te houden over de onderlinge resultaten. Wederom een gemiste kans.

In de kern is Mario Strikers: Battle League Football een uitstekende party-game. Het spel is eenvoudig op te pakken door beginners, maar ook voor spelers die wat meer uitdaging zoeken is er genoeg te leren. Wat de game opbreekt is echter de geringe hoeveelheid content en dat is wat ons betreft echt een gemiste kans. Zowel in de single- als multiplayer is er maar weinig te beleven, al houden we met de Strikersclub-modus nog even een slag om de arm. Als we kijken naar bijvoorbeeld Mario Kart 8 (we laten Smash Bros. maar even helemaal buiten beschouwing), dan heeft Nintendo zich er te makkelijk vanaf gemaakt.

Wij speelden Mario Strikers: Battle League Football op de Nintendo Switch. De game is exclusief voor dit platform.