review
The Pathless

The Pathless verscheen tegelijk met de PlayStation 5, maar destijds hebben we hem gemist. Nu we anderhalf jaar later besloten de game eindelijk te spelen, rest ons inmiddels maar een vraag: Hoe heeft deze game zo lang onder onze radar weten te blijven? The Pathless van ontwikkelaar Giant Squid (bekend van het fantastische Abzû) is kleurrijk, uniek en behoorlijk verslavend.

De wereld is in gevaar, een vloek verandert de vreedzame landgoden in kwaadaardige wezens. Deze vloek is begonnen op het eiland van de god van de adelaars en dreigt zich te verspreiden naar het vasteland. Een eenzame jager reist met haar pijl en boog af naar het eiland om deze te stoppen.

De jager, gespeeld door Laura Bailey (The Last of Us Part II, Marvels: Spider-Man, Uncharted 4: A Thief’s End), krijgt al vrij snel een speciale blinddoek in haar bezit. Hiermee kan ze kwaadaardige voorwerpen, puzzels en points of interest zien. Ook raakt ze bevriend met een adelaar. Deze helpt met gevechten en puzzels en kan gebruikt worden om te zweven en hogerop te belanden. Door puzzels op te lossen en tokens te verzamelen, kun je een gebied bevrijden, waarna je het tegen één van de goden op moet nemen.

The Pathless speelt zich af op een enorm uitgestrekt eiland. Door op zwevende talismannen te schieten bouw je stamina op waarmee je kan rennen. In de trailers kwam dit een beetje rommelig over. Echter in de praktijk voelt het heerlijk om in de “flow” te komen, een talisman op het juiste moment te raken en geen snelheid te verliezen. Dit werkt zo tof dat het bijna doet denken aan het webslingeren uit Marvels: Spider-Man en Spider-Man: Miles Morales. 

De bossfights aan het einde van een gebied zijn trouwens niets anders dan spectaculair te noemen. Met elke baas die unieke aanvallen heeft die samen gaan met de muziek, zijn bossfights meer een flow waar je in komt. Door de afwezigheid van een levensbalk en de grote lengte van de bossfights worden je aanvallen meer een soort mantra met pijl en boog dan een uitputtingsslag op leven en dood. Ook buiten de bossfights weet de muziek indruk te maken. Met veel drums, fluiten en her en der een gitaar weet componist Austin Wintory een compleet unieke sound te maken. Dat hij eerder de muziek verzorgde van het fenomenale Journey zal niemand verbazen.

Toch weet The Pathless nét niet de status te behalen van bijvoorbeeld het eerdergenoemde Journey. Hiervoor valt de game net iets te veel in herhaling. Je verzamelt tokens, plaatst deze in torens waarna je de baas kan verslaan na een spectaculaire achtervolging en vervolgens weer een nieuw deel van het eiland kan betreden. Dit is twee keer leuk, maar na vijf bazen geloofden we het wel.

Het meest irritant zijn de stormen, deze verplaatsen zich over het gebied met de goden. Als ze te dicht in de buurt komen, verlies je je adelaar en moet je deze zien te vinden terwijl je uit het blikveld van de bezeten god moet blijven. Doordat je hier zelf weinig invloed op hebt en het regelmatig gebeurt, haalt dit behoorlijk her tempo uit de game. Deze stukken deden ook denken aan de ontvoeringen uit Far Cry 5 doordat ze je dwingen een bepaald stuk te spelen. Dit is jammer omdat de game je verder een enorme vrijheid geeft in het oplossen van puzzels, verzamelen van kristallen en tokens en het bevrijden van de goden.

Wij speelden The Pathless op de PlayStation 5. De game speelt in 4K en 60FPS zonder haperingen. De haptische feedback en adaptieve triggers worden subtiel benut en dragen zeer bij aan de ervaring.

The Pathless is een game die nét geen meesterwerk is, maar wel met kop en schouders boven de massa’s uitsteekt. Het heeft heerlijke gameplay en visueel en auditief een compleet eigen smoelwerk. Het is geen game die de speler uitdaagt,  maar wel meeneemt in een fantastische wereld.

The Pathless is nu verkrijgbaar voor PlayStation 5, PlayStation 4, pc, MacOs, iOs en tvOS.