review
The Centennial Case, A Shijima Story

Hoewel er een hoop mis was met Cyberpunk 2077 was er één ding dat er met kop en schouders bovenuit stak: de “braindance”. Hierbij kreeg je een scene te zien en kon je voor en achteruit spoelen om hints te ontdekken en zo een mysterie op te lossen. Dat dit een goede uitgangsbasis zou zijn voor een mysteriegame moet ook ontwikkelaar Square Enix gedacht hebben. Je krijgt een verhaal te zien en door voor én achteruit te spoelen, te pauzeren en door ondertussen notities te verzamelen los je een eeuwenoud mysterie op. Een scheutje bovennatuurlijke elementen en een setting in Japan en je zou de ingrediënten moeten hebben voor een interessante game.

Het verhaal: Thrillereauteur Haruka Kagami wordt door goede bekende Eiji Shijima uitgenodigd op het landgoed van zijn familie om een honderd jaar oude moord op te lossen. Via dagboeken beleeft ze het verleden en verzamelt ze aanwijzingen en ontrafelt ze een complot.

Helaas laat Square Enix dit unieke concept uit zijn handen vallen zoals een klein kind met een ijsje.

Het acteerwerk voelt alsof je naar een vage Japanse soap aan het kijken bent, het is houterig inclusief over-the-top plaksnor. De Engelse dub is ronduit vreemd te noemen door het gebruik van extreem westerse stemmen. Hier wist bijvoorbeeld Ghost of Tsushima wél in te excelleren. Het voelt een beetje alsof je een vage netflix serie aan het bingen bent en na elke aflevering enkele details kan bekijken. In de “reasoning” kun je alles scènes nog eens terugkijken, hier vind je ook het “pad”. Hierin leg je de verschillende aanwijzingen en creëer je hypotheses. Zodra je met alle hypotheses een theorie hebt kun je deze aan de personages openbaren.

Zodra je een theorie goed hebt en een moordenaar ontmaskert, voel je je echt even een Japanse Sherlock Holmes. Helaas is dit iets wat zelden voorkomt. Zodra je een theorie hebt moet je deze in delen uitleggen aan je medepersonages, hierbij beschuldig je mensen of pleit je ze vrij. Echter zodra je één fout maakt moet je gelijk terug naar de “reasoning” om vervolgens de theoriefase opnieuw te doorlopen. Dit opnieuw beginnen werkt misschien in een “soulsgame” of “roguelike” maar niet in een detectivegame. Hoewel het verhaal vrij sterk is (los van een plottwist die we echt van een kilometer aan zagen komen) had dit een sterkere game kunnen zijn als ze de richting op waren gegaan van bijvoorbeeld Until Dawn of Little Hope. Het is jammer omdat “real-life games” soms wél sterk uit de verf kunnen komen. Denk hierbij aan The Infectious Madness of Doctor Dekker, Dark Nights With Poe and Munroe, The Bunker en I Saw Black Clouds. 

The Centennial Case: A Shijima Story is eigenlijk alles waarvan wij hoopte dat deze game niet zou zijn en door het gebrek aan gameplay is het helaas nauwelijks echt een game te noemen.

The Centennial Case, A Shijima Story is nu verkrijgbaar voor pc, PlayStation en Switch