review
TAPE: Unveil The Memories
Conclusie
TAPE: Unveil The Memories komt helaas te langzaam op gang. Hierdoor komen sommige indrukwekkende scènes later in de game niet helemaal goed uit de verf. Toch weet de game punten te scoren op enkele sterke momenten, slimme puzzels en het indrukwekkende verhaal. Voor een debuterende (indie)studio is dit een prima eerste game die het waard is om in te duiken.De Spaanse ontwikkelaar BlackChiliGoat Studio kwam een kleine vijf jaar geleden met de indrukwekkende demo: TAPE: Unveil The Memories. Deze maakte ook indruk op Sony Interactive Entertainment. In Spanje is PlayStation begonnen met PlayStation Talents: een programma om jonge indie-ontwikkelaars een zak geld en de nodige begeleiding te geven om hun games naar de PlayStation te brengen. TAPE viel hieronder.
Nu is daar dan de volledige versie van TAPE: Unveil The Memories. Nu is de vraag: weet de studio de magie te behouden uit de demo? Het antwoord is ja, en ook een beetje nee!
De game gaat over het meisje Iria. Zij woont met haar moeder in Spanje in 1990. Haar grote voorbeeld is haar vermoorde vader, een filmmaker in hart en nieren. Met zijn oude camera op zak gaat ze op zoek naar de antwoorden achter zijn mysterieuze dood.
Met deze camera heb je de mogelijkheid om bepaalde voorwerpen voor- of achteruit in de tijd te laten gaan. Hiermee kun je deuren openen, kasten die je de weg versperren rechtop zetten, of bewegende voorwerpen “pauzeren”, waardoor bijvoorbeeld een looppad in de lucht ontstaat.
Zonde is is dat de eerste akte van de game zeer traag op gang komt. Deze speelt zich af in een ziekenhuis met drie verdiepingen waarvan alle deuren en gangen op elkaar lijken. Dit is jammer, aangezien de game hierdoor pas na het ziekenhuis echt op gang komt. De locaties zijn interessanter, de puzzels wat moeilijker en hier beginnen ook langzaam de puzzelstukjes van het verhaal in elkaar te vallen. Een puzzel waarbij je verschillende trappenhuizen tegelijk voor- en achteruit in de tijd moest draaien als een Rubiks kubus deed onze mond openvallen van verbazing. Deze locatie is tegelijk ook een grote hommage aan The Shining, van het iconische behang tot aan kamer nummer 237.
Wat wel erg tegenvalt, zijn de stealth-secties. Hier moet je een enorm monster (dat erg deed denken aan een Big Daddy uit BioShock) zien te ontwijken terwijl je puzzels oplost of van kamer naar kamer spurt. Aan de ene kant ben je direct dood als het monster je gezien heeft, aan de andere kant slaat de game al je gemaakte voortgang tijdens deze secties op. Hierdoor verdwijnt de noodzaak om “sneaky” te werk te gaan, maar accepteer je gewoon dat je vier keer doodgaat per puzzel. Het monster is meer een irritatiefactor dan een serieuze bedreiging, waardoor het meer voelt alsof je op de zaterdagochtend een krantverkoper probeert te ontwijken buiten een supermarkt.
TAPE: Unveil The Memories is een indrukwekkend debuut van een jonge studio die niet bang is om een serieus verhaal te vertellen en gruwelijke details niet achterwege laat. Dat een debuterend studio het aandurft om deze weg te kiezen is op zichzelf al een interessante keuze. Het maakt wel dat dit niet een game voor iedereen is. Dit in combinatie met een trage eerste akte, doet vermoeden dat een hoop spelers halverwege af zullen haken. Jammer, want het is pas dán dat de game echt zijn draai weet te vinden. TAPE: Unveil The Memories is een bijzondere game die het verdient om ontdekt te worden, al is het maar om BlackChiliGoat Studio het steuntje in de rug te geven naar hun tweede game.
TAPE: Unveil The Memories is vanaf nu verkrijgbaar voor PlayStation en pc. Wij speelden de game op de PlayStation 5.