review
Ghostwire: Tokyo

Ghostwire: Tokyo draait om het redden van de Japanse stad, net als onze zus die blijkbaar een belangrijk figuur is om de geestenwereld te laten heersen over onze wereld. In onze preview kon je al lezen wat we van de eerste twee hoofdstukken vonden, maar nu kunnen we het volledige spel ontdekken. Lees hier wat we van de rest van de game vinden.

In de eerste twee hoofdstukken van de game ontdekken we waarom Tokyo overgenomen is door de geestenwereld en waarom jij als een van de weinigen nog overeind staat. Het spel wordt verteld middels hoofdstukken, waarbij elk hoofdstuk een eigen invulling krijgt binnen de stad. Een demonisch figuur heeft het gemunt op onze zus omdat zij tussen de levende- en dodenwereld heeft geleefd en het is aan ons om de demoon te stoppen. Gelukkig krijgen we wat hulp in de vorm van bovennatuurlijke krachten, die met elk nieuw hoofdstuk telkens sterker en beter worden.

Gevechten in Ghostwire: Tokyo gaan namelijk middels een aantal magische krachten. Zo beschikken we over de kracht van wind, vuur, water en meer en hebben we ook nog allerlei hulpmiddelen, zoals een pijl-en-boog en verschillende talismannen die vijanden kunnen verdoven, vasthouden of blokkeren. Door deze vaardigheden slim in te zetten, worden de verschillende gevaarlijke wezens snel vernietigd. Deze krachten hebben wel een beperkte hoeveelheid, waardoor je niet lukraak in de rondte kan schieten. Je zal dan ook goed gebruik moeten maken van de verschillende wapens. Grafisch spatten deze krachten van het scherm en de DualSense-controller helpt ook bij de onderdompeling van de ervaring.

De vijanden en andere wezens zijn gebaseerd op folklore-verhalen uit Japanse sprookjes, zoals zakenmannen zonder gezicht met een paraplu, een vliegende kat met twee staarten, een kwaadaardige tuinvrouw met enorme schaar, een aapachtige demoon en nog veel meer. Daarbij zorgen de bovennatuurlijke sferen ervoor dat de omgevingen niet altijd zijn zoals ze lijken, wat tof is om te ervaren. Het ene moment oogt het gebouw nog heel normaal, het volgende moment staan de kamers op hun kant, waardoor je op het plafond loopt terwijl de tafel op een muur staat. Dit zorgt ervoor dat je gedurende de game constant het gevoel krijgt dat de geestenwereld zich probeert te mengen met een reguliere stad.

Een minpuntje van Ghostwire: Tokyo is dat deze gevechten snel eentonig gaan voelen. Als je veel missies doet waarbij combat centraal staat, zal je hoofdzakelijk hetzelfde riedeltje doen. Je valt aan met een van jouw krachten, trekt de kern van de vijand eruit om je reserves aan te vullen en richt op de volgende. Daarbij voelen de missies soms een beetje als simpelweg een richting oplopen, vijanden verslaan en naar het nieuwe punt gaan. Gelukkig is door het interessante verhaal en de latere missies dit slechts een tijdelijk probleem.

Ondanks dat de gevechten soms wat eentonig beginnen te voelen, nodigt het verhaal en de vreemde sfeer van Ghostwire: Tokyo enorm uit om toch weer verder te gaan. De verschillende vijanden die allerlei gedaantes hebben en de omgevingen die veranderen zorgen voor een spanning dat de stad niet veilig is. De magische krachten spatten van het scherm en voelen tof om op vijanden uit te oefenen. Al met al is de game zeker een toffe en bovennatuurlijke ervaring.

Ghostwire: Tokyo is voor deze review gespeeld op een PlayStation 5. Het spel is ook verkrijgbaar voor de pc.