review
Elden Ring

Na wat leek als een eeuwigheid is het moment eindelijk aangebroken: vrijdag ligt Elden Ring in de winkels of kan je hem digitaal downloaden. Wij hebben de afgelopen week elk moment van onze vrije tijd besteed aan het spelen van de game. Lees hier hoe FromSoftwares nieuwste titel alle al onmenselijk hoge verwachtingen met gemak overtreft.

Het is een bijzonder moment wanneer een game van FromSoftware verschijnt. We weten vaak wel het een en ander over een paar systemen van een nieuwe titel, maar verder is de wereld nog helemaal in mysterie gehuld. Er zijn weinig games waarbij het zo spannend is om erachter te komen wat er allemaal gaat gebeuren. Dit komt omdat FromSoftware erom bekendstaat continu met de verwachtingen van de speler te spelen. Je kan vanuit het niets naar een andere wereld geteleporteerd worden of er komt uit het niets een gigantisch monsters uit de hemel vallen als eindbaas. Elden Ring heeft daarnaast beloofd om de meest geliefde elementen van Dark Souls (en een beetje Sekiro) te combineren met een gigantische open wereld.

Tijdens de introductie worden een paar dingen duidelijk. De Elden Ring is kapotgemaakt en stukken ervan zijn gepakt door zogeheten Elden Lords. Jij bent een Tarnished, iemand met een bepaalde afkomst, maar verder geen naamsbekendheid of wat dan ook. Het is aan jou om stukken van de Elden Ring te verzamelen en vervolgens, in typische FromSoft-stijl, het lot van de wereld te bepalen. Veel meer dan dit weet je niet voordat je de wijde wereld intrekt en veel meer dan dit gaan we jou ook niet van het verhaal vertellen. Elden Ring is een game die je zo spoilervrij als mogelijk moet spelen.

De eerdergenoemde open wereld is er, en hoe. Tijdens je eerste playthrough van Elden Ring zou je best een uitdaging kunnen beginnen om te kijken hoever je mond open kan vallen, want je staat continu met verbazing te kijken. De wereld is sowieso beeldschoon. Het heeft misschien niet de technische kwaliteit van iets als Horizon Forbidden West, maar met name door de stijl en de thema’s is het een plaatje. Daarnaast is de wereld helemaal open voor jou om te ontdekken, in de volgorde die jij maar wilt. Na een hele korte tutorial doe je de deuren van een tombe open en sta je in Limgrave, het “eerste” gebied van het spel.

De game geeft vrij duidelijk aan wat een goed eerste doel zou zijn en een gouden wind, de “Grace of the Elden Ring” toont je vrij subtiel belangrijke punten van de wereld. Deel van wat Elden Ring zo bijzonder maakt, is dat je dit volledig kan negeren. In plaats van naar het noorden van het eerste gebied, waar het kasteel staat met een van de eigenaren van een stuk van de Elden Ring, gaan we naar het zuiden. Hier komen we langs een weg een blinde vrouw tegen, die vertelt over het feit dat de dienaren van haar kasteel haar familie hebben aangevallen. We gaan op pad naar dit kasteel en zijn zo een uur of twee bezig om te ontdekken wat er aan de hand is, een eindbaas te verslaan en haar vader een brief te geven. Het is een mooi, klein verhaaltje en een spannend avontuur en het is volledig optioneel. We vorderen het hoofdverhaal hier niet mee, maar we krijgen een coole beloning en het was een toffe ervaring. Op dit soort schiereiland waar we ons nu bevinden is nog veel meer te doen: meerdere Dungeons bieden ons mini-eindbazen, een kerk komt met een stukje verhaal, er zijn NPC’s om te bevrijden en er is een ‘Minor Erdtree’, een kleine variant van de gigantische Erdtree waar bijna het hele spel om draait.

Ondertussen doen we een bijzondere ontdekking: de nieuwe gebieden zijn helemaal niet vergrendeld achter een traditioneel voortgangssysteem. We hoeven niet Eindbaas #1 te verslaan om vervolgens naar Gebied #2 met Eindbaas #2 te gaan, iets wat normaliter wel bij FromSoftware-titels het geval is. Sterker nog: achteraf gezien weten we dat je vanaf het begin vrijwel elk gebied kan betreden zonder ook maar één vijand te doden. Het zorgt voor een ongekend gevoel van vrijheid en het maakt het heerlijk om door de Lands Between, de wereld van Elden Ring, te reizen.

Het helpt hierbij ook dat de wereld “logisch” is. Het is niet dat het ene gebied een groen grasland is en het gebied daarna uit het niets een rode vulkaan is en het gebied daarna weer een woestijn, zoals zo vaak bij actie-RPG’s. In plaats van dat we alle kleuren van de regenboog tegenkomen, lopen de gebieden vrij natuurlijk in elkaar over, waardoor je echt het gevoel krijgt ‘ja, dit was ooit een echt land’, terwijl je je natuurlijk in pure fantasie bevindt. Dit hele gevoel van hoe fijn het reizen door de wereld is, wordt enorm versterkt door Torrent, je paard. Met je paard kan je een dubbele sprong uitvoeren en ben je natuurlijk ook enorm snel. Daarnaast kan je nietsvermoedende bijstanders een klap met je zwaard verkopen terwijl je ze voorbij rijdt.

De vrijheid van de open wereld wordt ook doorgetrokken naar je manier van vechten en zelfs ook naar óf je wel wilt vechten. Bij gigantisch veel eindbazen kan je er gewoon voor kiezen om ze nu even niet te bevechten. Als je ze in een open veld tegenkomt, rijd je er gewoon voorbij op je paard. Kom je ze in een grote Dungeon tegen, dan laat je jezelf doodgaan en teleporteer je ergens anders heen dat je liever wilt ontdekken.

Elden Ring voelt in zijn gevechten een stuk dynamischer dan Dark Souls. Dark Souls draaide om ontwijken en R1 (een normale aanval), ontwijken en R1, tot een monster dood is. Bij Elden Ring heb je zoveel meer mogelijkheden. Niet alleen omdat er talloos veel spreuken zijn om te gebruiken, maar ook omdat je nu veel meer beloond wordt voor het gebruiken van je zwaardere, slomere aanvallen. Zelfs de grootste eindbazen zullen even omvallen als je ze genoeg met een zogeheten ‘Charged Attack’ raakt, iets wat voorheen zeker niet het geval was. Daarnaast kan je, afhankelijk van waar een gevecht plaatsvindt, ook de strijd op je paard aangaan. Dit verandert de dynamiek van de gevechten enorm en met name een paar van de eindbazen die zich in grotere velden bevinden, worden hier ongelooflijk gaaf door.

Deze enorme vrijheid, zowel qua open wereld als hoe je de gevechten aanpakt, maakt van Elden Ring ook FromSoftwares meest toegankelijke avontuur tot nu toe. Is een eindbaas veel te lastig? Dan ga je lekker veel sterker worden in de open wereld en kom je een paar uur later terug, of je probeert de eindbaas op een hele andere manier te verslaan. Mocht je altijd wel interesse gehad hebben in de Soulsborne-games, maar het net te irritant vinden om eindeloos vast te zitten op één monster, dan is dit je kans.

Dan is er nog het eindeloze mysterie van de wereld van Elden Ring en de inwoners. Niet alleen is de schaal van de wereld gigantisch, maar ook is het bizar hoeveel kleine of grote dingen je tegenkomt terwijl je door de wereld reist. Dit kan alles zijn van NPC’s die een verhaal te vertellen hebben, tot een onschuldig ogend gebouwtje dat een lift naar een hele stad van de oudheid onder de grond lijkt te hebben. In Elden Ring krijg je geen verhaal door eindeloze dialogen of cutscenes, maar het verhaal wordt verteld door de omgevingen. Stukje bij beetje leer je meer over de geschiedenis van het land, waardoor je weer uit kan vogelen hoe het zit in het heden. Het is een magische tocht om uit te vogelen hoe het allemaal zit en we kunnen je nu al garanderen dat je meerdere keren het spel zou moeten spelen om het meeste van de wereld te snappen … en zelfs dan mis je nog een hoop. Niet alleen daarom zou je het spel meerdere malen spelen, maar ook omdat je daadwerkelijk invloed hebt op het verloop van het verhaal, of omdat er eindeloos veel manieren zijn om je personage te ontwikkelen qua speelstijl.

De perfecte review van Elden Ring zou dertig A4’tjes groot zijn, waarbij elk A4’tje een in detail uitgewerkte anekdote zou bevatten over iets bijzonders dat gebeurd is in de wereld van de game. Dan pas krijg je een beeld van hoe bijzonder de prestatie van FromSoftware is. We hebben het nu nog niet eens gehad over hoe briljant sommige eindbaasgevechten zijn, hoe episch de muziek is, hoe het je volledig wegblaast als je weer een nieuwe plek ontdekt. Elden Ring is het magnum opus dat alle eerdere werken van FromSoftware, zelfs Bloodborne, gedateerd doet lijken en is een spel dat we over twintig jaar nog regelmatig zullen noemen als we het hebben over de meest bijzondere games die ooit gemaakt zijn.

Elden Ring is voor deze review gespeeld op PlayStation 5. De game is daarnaast beschikbaar op Xbox-consoles, PlayStation 4 en pc.