review
Dying Light 2: Stay Human

Het is inmiddels drieënhalf jaar geleden dat we op Gamescom achter de schermen een veelbelovend voorproefje kregen van Dying Light 2 en in de tussentijd is er een hoop gebeurd. De game is een paar keer uitgesteld geweest en bij ontwikkelaar Techland liep alles in die tijd ook niet gesmeerd. Inmiddels zijn we aanbelandt aan het begin van 2022 en kunnen we dan eindelijk aan de slag met dit tweede deel in de zombiereeks.

In Dying Light 2 kruip je in de huid van Aiden, een zogenaamde Pilgrim. De Pilgrims brengen belangrijke informatie en spullen van de ene naar de andere nederzetting. Aiden is op zoek naar zijn zus Mia en een mysterieuze dokter genaamd Waltz, die hem en zijn zus vroeger heeft misbruikt voor medische experimenten. Zijn zoektocht brengt hem naar de stad Villedor, waar beiden vermoedelijk uithangen.

Wie de eerste Dying Light heeft gespeeld, weet ongeveer wat hem te wachten staat. De gameplay van de reeks bestaat voornamelijk uit parcours en melee-combat en kent daarnaast een dag- en nachtcyclus. Overdag heb je niet al te veel te vrezen van de zombies, maar des te meer van de medebewoners van Villedor die door de straten struinen. ’s Nachts komen de zombies tot leven en blijven de minder dappere mensen juist binnen de poorten van hun nederzetting. Dat is wel het moment om op jacht te gaan naar waardevolle spullen in gebouwen die normaal gesproken bezet zijn door de ondoden. Dying Light 2 voegt hier nog een extra element aan toe, namelijk dat iedereen besmet is met een nieuwe variant van het virus. De enige manier om het virus in toom te houden is op tijd een dosis uv-licht krijgen, anders neemt de ziekte het na vijf minuten over en eindig je als zombie. Dit pakt erg goed uit, omdat het nog een extra laag spanning toevoegt aan de gameplay. Je zult goed af moeten wegen of bepaalde loot het waard is om nog snel even mee te pakken. Uv-licht vind je bij nederzettingen en bij windmolens die je à la Assassin’s Creed vrijspeelt door er op te klimmen.

Je beweegt je door de stad middels je parcours-kunsten die tijdens het spelen langzaam maar zeker uitgebreid worden. Dit is wat ons betreft het tofste onderdeel aan de gameplay van Dying Light 2. Je moet echt plannen hoe je van de ene naar de andere locatie komt, zonder de grond te raken en als je eenmaal in een ritme zit, voelt het bijna alsof je over de daken vliegt. Wat dat betreft doet de game denken aan een zombie-combinatie van Assassin’s Creed en Mirror’s Edge.

Het zal je helaas niet altijd lukken om op de daken te blijven en dat is het moment waarop je in confrontaties met mensen of ondoden belandt. Dying Light 2 kent praktisch geen afstandswapens, waardoor er niets anders opzit dan elkaar te lijf te gaan met zelf gefabriceerde wapens. Ook hier voelt de gameplay prima in balans. Doordat je te maken hebt met stamina, kun je niet onbeperkt hakken en soms is het dan ook raadzaam om de benen te nemen wanneer je het tegen een flinke overmacht moet opnemen. Ook het vechten wordt vergelijkbaar uitgebreid als je parcours-skills, waardoor je je ook hier een aardige acrobaat waant op sommige momenten. Redelijk in het begin scoor je bijvoorbeeld de mogelijkheid om een tegenstander te gebruiken om in de lucht te komen en vervolgens de vijand achter hem met een ferme trap uit te schakelen.

Verhaaltechnisch draait de game voor een groot deel om de strijd tussen de Peacekeepers, de Renegades en de Survivors die allen strijden om dominant te worden binnen Villedor. Jij doet voor elk van hen missies en het is aan jou om te bepalen wie je bepaalde gebieden gunt. Dit vertaalt zich dan weer in de aankleding van gebieden, waarbij bijvoorbeeld de Peacekeepers boobytraps plaatsen in de straten om het hun vijanden lastig te maken. Dit maakt de spelwereld interessant, al is het wel wat rechttoe rechtaan hoe bepaalde keuzes uitpakken.

Daarnaast ben je natuurlijk op zoek naar Dr. Waltz en je zus Mia. Hoewel interessant genoeg, wist dit ons niet op het puntje van onze stoel te houden. Wel merk je dat er continu obstakels worden opgeworpen om het verhaal op te rekken. In het begin moet je naar het centrum van Villedor te zien geraken en vrijwel de eerste de beste persoon wil je een vrijgeleide geven als je iets voor hem doet. Natuurlijk blijkt dan na het voltooien van de opdracht dat je toch nog weer iets anders moet doen. Dat begint na een paar keer wel wat irritant te worden, al is het geen straf om op pad te zijn in Villedor en zijn de stemacteurs en personages over het algemeen uitstekend gedaan.

Dying Light 2 is niet per sé een prachtige game, maar wel eentje die bij vlagen indruk maakt. De gebruikte kleuren spatten van je scherm en de stad waarin je je begeeft is bijzonder sfeervol. Qua detaillering en animaties loopt het her en der helaas wel wat achter de next-gen-feiten aan. De game kent drie grafische modi, zoals we wel vaker zien tegenwoordig: kwaliteit, resolutie en performance. Wat spijtig is, is dat eigenlijk alleen de performance-mode in onze beleving de moeite waard is. Wanneer je eenmaal in 60fps over de daken hebt gevlogen, voelen de andere twee opties gewoon niet lekker soepel en hindert het de ervaring. Ook heeft Dying Light 2 last van wat technische imperfecties.

Wij zijn erg in onze nopjes met Dying Light 2. De game ziet er prima uit en speelt daarnaast als een trein. Villedor is een prachtige plek om te ontdekken en door de dag- en nachtcycli is er daarnaast nog eens een hoop variatie!

Wij speelden Dying Light 2 op de Xbox Series. De game is daarnaast verkrijgbaar voor de PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox One en pc. Het spel zal in een later stadium nog beschikbaar komen voor de Nintendo Switch.