review
Horizon Forbidden West

Horizon Forbidden West is een game waar ongelooflijk veel mensen al naar uitkeken voordat de PlayStation 5 er überhaupt was. Dat is niet zo gek, want de eerste beelden zagen er spectaculair uit en Horizon Zero Dawn was een gigantisch succes voor de PlayStation 4. Het zorgt er ook voor dat de verwachtingen voor dit nieuwe deel torenhoog zijn. Het moment is bijna hier: 18 februari ligt Forbidden West in de winkels. Wij zijn alvast uitgebreid met de game aan de slag gegaan en vertellen je er alles over.

Horizon Forbidden West is een prachtig spel en het duurt niet lang om daar achter te komen. Na het eerste, lineaire, inleidende stukje daal je met een gigantische lift af terwijl je een vallei binnengaat. Alhoewel dit waarschijnlijk maar zo’n minuutje duurt als je het normaal laat doorspelen, hebben wij makkelijk tien minuten op deze lift doorgebracht omdat we vaak de Photo Mode in zijn gedoken. Dit is een trend die zich de rest van de game gewoon heeft doorgezet. De omgevingen zijn bizar kleurrijk, wat ook nog eens zijn bijdrage levert aan het verhaal: een proces is doorgeslagen dat veel te ver gaat met het manipuleren van de aarde. En alhoewel dat maar een klein puntje is dat je zo zou kunnen vergeten, is dit wel een groot iets voor Horizon Forbidden West: alles gaat samen.

En daarmee bedoelen we dat alles in het spel als een samenvloeiend geheel voelt. De belachelijk mooie wereld draagt bij aan het inlevingsgevoel en zorgt ervoor dat je uit jezelf op ontdekking wilt gaan. Niet alleen maar omdat er een vraagteken staat op de kaart, maar ook omdat het een lust voor het oog is om elke uithoek van de wereld te zien. Doordat je op ontdekking wilt gaan, kom je weer allemaal sidequests tegen, die de wereld weer meer tot leven laten komen. Ditmaal niet door de grafische kwaliteit, maar door verhalen en personages. Personages komen weer fantastisch over door hoe echt ze zijn: het lijkt haast alsof 99% van de mensen met wie je dialogen voert, met motion-capture is opgenomen. Of dat is het geval, of de mensen van Guerilla zijn monsterlijk goed geworden in gezichtsanimaties. Het zorgt ervoor dat elk verhaal goed tot zijn recht komt, omdat de persoon met het verzoek van bijvoorbeeld een sidequest er realistisch uitziet. Dit heeft weer tot gevolg dat je mee gaat leven met mensen in de wereld en de mooie wereld krijgt hiermee ook zijn emotionele invulling.

Hetzelfde geldt voor de gameplay. Het is in deze wereld logisch dat Aloy jaagt en logisch dat ze elk stukje metaal van verslagen robots wil recyclen om er nieuwe, of verbeterde, spullen van te maken. Het is ook vanzelfsprekend dat ze ondertussen mensen zou willen helpen met hun problemen. Haar redenen om naar de Forbidden West te gaan om Sylens te vinden, zijn ook geloofwaardig.

Het is misschien een raar compliment om aan een spel te geven, maar het is tegelijkertijd het grootste compliment: alles aan Horizon Forbidden West klopt. Collectibles, sidequests en vraagtekentjes op je kaart voelen niet alsof ze daar geplaatst zijn omdat het een spel is, terwijl dat natuurlijk wel zo is, maar het voelt geloofwaardig. Idem voor alle gebieden en de voortgang van het hoofdverhaal. Dat alles klopt, is mooi, maar even belangrijk, of zelfs belangrijker, is dat elk onderdeel van het spel ook heel goed is. En dat is zeker zo.

Het vechten voelt een stuk strakker dan bij Horizon Zero Dawn het geval was. Aloy lijkt sneller te reageren dan voorheen en de nieuwe vaardigheden die je tot je beschikking hebt, zorgen ervoor dat het allemaal weer een stukje dynamischer wordt. Met name de Energizer Blast is een toffe extra. Als je vijanden met je speer slaat, bouw je energie op. Als je speer opgeladen is, kan je met een zwaardere aanval een lichaamsdeel ‘energizen’. Als je vervolgens met je boog op dat lichaamsdeel schiet, is er een kleine explosie. Het is an sich niet heel bijzonder, maar samen met alle andere vaardigheden die je kan leren en de veel meer uitgebreide “Skill Tree” dan voorheen, zorgt het voor lekkere gevechten waarin je het gevoel hebt altijd veel opties te hebben. Daarnaast is het nog steeds uitermate vermakelijk om uit te vogelen dat het robotpaard dat je aan het bestuderen bent, een container met vuur erin heeft, en dat als je die met een vuurpijl goed raakt, dat dat voor een kettingreactie zorgt met flinke explosies tot gevolg.

Er zitten zeker nog wat toffe vernieuwingen op gameplay-gebied in het spel, maar we denken dat het veel leuker is als je daar zelf door verrast wordt tijdens je eigen speelsessies.

Sidequests zijn tof. Dit is deels door wat we eerder aangegeven hebben: de ongelooflijk realistische gezichtsuitdrukkingen en manier van doen, zorgen ervoor dat je al heel snel met personages mee gaat leven. Daarnaast zijn er vaak genoeg ook interessante stukjes verhaal aan de gang, of wordt je iets meer over een gebied verteld. We zullen het spoilervrij houden door het over het allereerste gebied te hebben. In de vallei lijkt er iemand een dorp te runnen, maar die persoon is niet zo guur. Het hoofdverhaal gaat hier snel aan voorbij, maar met allerlei sidequests, die in eerste instantie niets met elkaar te maken lijken te hebben, kan je een boel zaken aan elkaar verbinden en kom je tot allerlei gave ontdekkingen en kan je er zelfs voor zorgen dat hij afgezet wordt! Het geeft de wereld enorm veel invulling en dat maakt het de moeite waard.

Als we dan toch met een allerkleinst minpuntje moeten komen, dan is het dat de gezichtsuitdrukkingen zó goed zijn, maar de ogen van heel veel personages raar staan. Veel mensen lijken continu scheel te kijken en Aloy kijkt vaak behoorlijk omhoog, zelfs als iemand zich op dezelfde ooghoogte bevindt. Misschien heeft ze te veel naar haar Focus-scherm lopen staren …

Ook het daadwerkelijke hoofdverhaal mag er wezen. Er zijn zo ongelooflijk veel momenten waardoor je op het puntje van je stoel gaat zitten en na elke cutscene stel je weer de vraag: “Hoe gaat het nu verder?” Verder wordt het, zoals je ook wel van het eerste deel gewend bent, goed afgewisseld met de broodnodige humor. Eigenlijk willen we om spoilertechnische redenen niet meer over het verhaal vertellen dan dat, puur omdat het echt iets is om voor jezelf te ontdekken. Neem van ons aan dat als alle andere punten van het spel je mooi lijken, dat het verhaal dan echt niet teleur gaat stellen.

De verwachtingen voor Guerilla Games waren onmenselijk hoog en we kunnen heel gerust zeggen dat ze die verwachtingen waar hebben gemaakt. De wereld van Horizon Forbidden West is een meesterwerk.

Horizon Forbidden West is voor deze review gespeeld op PlayStation 5. De game is daarnaast beschikbaar voor de PlayStation 4.