review
Final Fantasy XIV: Endwalker

In de zomer van 2019 verscheen Shadowbringers, een van de beste uitbreidingen in de MMORPG-wereld en een van de beste Final Fantasy’s die we ooit gezien hebben. De verwachtingen voor Final Fantasy XIV: Endwalker waren dus torenhoog. Lees hier of die waargemaakt worden.

De verwachtingen zijn niet alleen torenhoog vanwege Shadowbringers, maar ook omdat Endwalker het einde vormt van een verhaal dat al acht jaar in de maak is. De game gaat hierna nog wel blijven bestaan, maar zal een nieuw verhaal beginnen.

Het is lastig om niet te veel over het verhaal te vertellen zonder een boel spoilers over eerdere hoofdstukken erop los te laten, aangezien we inmiddels vier uitbreidingen diep zitten. Maar kort door de bocht kan gezegd worden dat we in Endwalker het einde der tijden tegen moeten gaan. Nu klinkt dit als een gigantisch cliché, en soms kom je ook wel de typische Final Fantasy-thema’s tegen als “ga heen en versla God om de wereld te redden”. Toch kunnen we vol vertrouwen zeggen dat er nog nooit in het gamingmedium een zo emotioneel genuanceerd verhaal als Final Fantasy XIV is geweest.

Dit komt doordat er rustig de tijd is genomen om personages over acht jaar verspreid persoonlijke groei te laten doorlopen met honderden uren aan verhaal, zoals je zou hebben bij de allerbeste tv-series. Puur goed of puur slecht bestaat niet in de wereld van Final Fantasy XIV en met vrijwel iedereen kan je meeleven. Daarnaast behandelt het verhaal lastige, ontroerende onderwerpen. Waarom worden we geboren met het noodlot dat we toch sterven? Hoeveel mensenlevens zou je opofferen om je geliefden weer te zien? Zit het in de aard van het mens om zelfs met de perfecte wereld geen genoegen te nemen? Nu hoef je ook weer niet bang te zijn dat je eindeloze filosofielessen krijgt, want uiteindelijk is het in de kern gewoon een verdraaid spannend fantasieverhaal.

Nu klinkt het als vanzelfsprekend dat je sterke personages neer kan zetten als je er honderden uren en vele jaren de tijd voor hebt, maar hoeveel televisieseries ken je wel niet die een teleurstellend einde hebben gehad na zoveel opbouw? Dat de huidige saga van Final Fantasy XIV met Endwalker tot een perfect einde komt, is een bijzondere prestatie. De geweldige dialogen en personages worden bijgestaan door fraaie gebieden, ontroerende of opzwepende muziek en toffe gevechten.

Zowel als onderdeel van het verhaal als buiten het verhaal om, kom je genoeg spannende gevechten tegen. De gevechten die een onderdeel van het verhaal vormen zijn vaak niet zo lastig als je ze eenmaal één keertje gezien hebt, maar ze doen hun taak goed om een situatie heel spannend te maken. Daarbuiten heb je ook nog de Raids, die je op een simpel niveau of op de Savage-moeilijkheidsgraad kan spelen. Wij zijn zelf bezig met Savage en kunnen zeggen dat dit gevechten zijn om van te smullen als je graag met een team van acht mensen een flinke uitdaging tegemoet gaat. Veel meer dan bij andere MMORPG’s zijn deze gevechten als een soort choreografie waarvan je de passen en de timing perfect moet leren om de eindbaas te verslaan. Dit is een toffe afwisseling ten opzichte van iets als World of Warcraft en we kunnen er enorm van genieten.

Qua echt nieuwe features is de uitbreiding eigenlijk nog wat karig, maar die komen (waarschijnlijk ook deels door corona) in toekomstige patches. Zo zullen we met de Island Sanctuary onze eigen boerderij op kunnen zetten op een eiland. We zijn enorm benieuwd om te zien hoe uitgebreid deze feature zal zijn!

Dat is dan ook het enige kritiekpuntje dat je mogelijk zou kunnen hebben over Final Fantasy XIV: Endwalker, dat het een nieuw hoofdstuk is met nieuwe content, maar geen nieuwe features die veranderen hoe je het spel ervaren. Het is gewoon een nieuw stuk verhaal, een paar nieuwe dungeons, een paar nieuwe gebieden en een paar nieuw eindbazen om te bevechten. Gelukkig is het allemaal zo perfect uitgevoerd, dat we dat nu nog even voor lief nemen, al helemaal met de belofte dat die nieuwe features, zoals de Island Sanctuary, in eerste paar nieuwe patches eraan gaan komen.

En de toekomst is misschien wel het spannendste van dit alles: al zolang als Final Fantasy XIV bestaat, is het bezig met hetzelfde verhaal. Er zijn wel de nodige uitstapjes geweest, maar alles kwam uiteindelijk samen in het thema over Zodiark en Hydaelyn, de goden van respectievelijk duisternis en het licht. Dit is voor het eerst sinds het begin van de game dat er aan een heel nieuw verhaal begonnen gaat worden en daarom is het spannend om te zien welke richting de game op zal gaan.

Het is geen overdrijven als we zeggen dat Endwalker het perfecte einde is van een prachtig verhaal: het meest gecompliceerde, sterk opgebouwde verhaal dat we in het gamingmedium kennen. De uitbreiding is nu al een meesterwerk, met als enige disclaimer dat we nog even moeten wachten op de content die de toekomstige patches gaan brengen. Een MMO is namelijk een levend product, dus een volledig waardeoordeel kan je pas uitspreken als de laatste patch geweest is.

Final Fantasy XIV: Endwalker is voor deze review gespeeld op pc. De game is daarnaast beschikbaar op PlayStation 4 en 5.