review
Recensie: Skyfall

Is James Bond nog wel nodig in een wereld waar cybercriminelen met een druk op de knop miljarden kunnen verduisteren en schurkenstaten maar mondjesmaat invloed hebben? De nieuwste Bond-film stelt zichzelf deze vraag ook en laat zien dat spionagefilms nog lang niet op hun retour zijn.

James Bond was voor lange tijd de enige geheime agent die er toe deed. Met de komst van filmreeksen als Mission Impossible en Bourne is zijn toppositie minder vanzelfsprekend geworden. Vooral op het gebied van plotontwikkeling schieten Bondfilms tekort bij voorgenoemde. Er moest verandering komen en gelukkig brengt Skyfall die verandering. Een grote bijdrage hieraan levert regisseur Sam Mendes. Actiefilms staat hij niet om bekend, maar wel om uitmuntende drama’s als American Beauty.

Een samensmelting van actie en drama
In het begin van de film laat Mendes gelijk zien dat hij ook aardige actiescènes neer kan zetten. Het eerste kwartier van de film is een spannende achtervolging, waarbij over daken wordt gereden met motors, op een trein wordt gesprongen en een stevig potje wordt gevochten boven op een wagon. Wanneer Bond onbedoeld van de wagon wordt geschoten door een andere MI6 agent begint de film zich in donkerder vaarwater te begeven. Bond wordt doodverklaard en MI6 komt door de mislukte missie figuurlijk onder vuur te liggen in de politiek, maar ook letterlijk wanneer een bom afgaat in het hoofdkantoor.

[tube]https://www.youtube.com/watch?v=zWjLf3z9jcQ[/tube]

Ouderwetse helden tegenover moderne vijanden
Het blijft lange tijd onduidelijk wie nou de tegenstander is van de film. MI6 en M moeten zich in eerste instantie vooral verdedigen tegen de kritiek uit eigen kring in plaats van tegen de terrorist. M heeft hierdoor een beduidend grotere rol dan in voorgaande films. De vraag is of een instituut als MI6 en spionnenmissies niet hopeloos ouderwets zijn en of ze ons nog kunnen beschermen tegen deze nieuw vorm van vijanden. Ook Bond zal een zoektocht binnenin zichzelf moeten maken, is hij nog wel de meesterspion die hij was?

Het is niet alleen in de film dat deze vragen ter sprake komt, ook Mendes stelt ons als kijker de vraag: is James Bond nog wel van deze tijd? Skyfall is daardoor als film uitermate zelfbewust en dat zien we vooral terug doordat er vaak de draak wordt gestoken met het verleden. Het verleden is gelukkig niet in zijn geheel de rug toegekeerd. Zoals altijd blijft Bond een charmeur, drinkt hij een martini, is er de zogenoemde Bondgirl en krijgt hij gadgets van Q. De manier waarop dit zich allemaal voltrekt is niet bij hetzelfde gebleven.

Een tegenstander van formaat en een matige minnares
De Bondgirl (Bérénice Marlohe) heeft een zeer marginale rol in Skyfall. Daar waar bij voorgaande Bondgirls duidelijk sprake was van een vlammend verlangen, ontbreekt in deze film elke vorm van genegenheid tussen Daniel Craig en Marlohe. Veel beter uit de verf komt de schurk tegen wie Bond het opneemt. Silva (Javier Bardem) is een gelaagd personage die voor de verandering eens niet de wereld wil veroveren. Onderschat, cynische aanstekelijke humor en intelligent maken van Silva een geduchte tegenstander. Daarnaast is zijn haat jegens MI6 en zijn doelwit M niet geheel onterecht, waardoor hij zelfs enigszins sympathiek overkomt. Het gevecht tussen Bond en Silva is verspreid over meerdere landen, om uiteindelijk in Schotland tot een spannende, hoewel iets te langdurende, finale te komen .