nieuws
Tims Top 3 van 2021

Ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Tim Horsting en ik ben het nieuwste lid van de gameredactie van NWTV. Sinds november schrijf ik artikelen en reviews. Net als mijn collega’s mag ik in dit artikel mijn persoonlijke top 3 games van 2021 bekendmaken en toelichten:

In het begin is Returnal moeilijk. Zo moeilijk dat ik de game vaker van mijn console verwijderd heb dan Sekiro: Shadows Die Twice en Bloodborne samen. Toch “klikte” er op een gegeven moment iets en maakte ik in één dag meer vooruitgang dan in een hele maand. Vanaf dat moment liet Returnal mij niet meer los. Het verhaal van astronaut Selene, die neerstort op de planeet Atropos, is intrigerend. De planeet is bezaaid met lijken die van Selene blijken te zijn en na elke dood verliest ze al haar upgrades en begint ze weer aan het begin. Het verhaal kent vele twists en een ontknoping die lang bleef hangen nadat de credits waren afgelopen. Soms schakelt de game over naar een first-person-perspectief in een verlaten huis. Tijdens deze (zeer creepy) scènes kom je meer te weten over de reden dat Selene vast zit op Atropos. Returnal is een third-person roguelike shooter. Selene begint elke Run met een simpel wapen en probeert steeds verder te komen in één van de zes werelden.

Deze zitten vol met een groot arsenaal aan wapens, upgrades en unieke vijanden. De vijanden zijn razendsnel en vuren zoveel projectielen af dat de game soms verandert in een “bullet hell”. Visueel is het een ijzersterke game, de zes unieke werelden, projectielen en particle effects spatten van het scherm in 4K. Met enkele uitzonderingen nagelaten draaide de game nagenoeg feilloos in 60 frames per seconde. Daarnaast zorgt de SSD van de PlayStation 5 ervoor dat er bijna geen laadtijden zijn: ook reis je in luttele secondes van de ene wereld naar de andere. Ook is dit de eerste game sinds Astrobot die de DualSense-controller van de Playstation 5 optimaal weet te gebruiken. De adaptieve triggers worden gebruikt om te wisselen tussen normaal schieten en de alternatieve vuurstand. De ingebouwde luidspreker laat weten wanneer deze vuurstand beschikbaar is en door de haptische feedback voelen de wereld en de gevaren levensecht. Returnal is een game die langzaamaan steeds meer fanbase weet op te bouwen en niet zonder reden. Tot slot is het sinds de meest recente update mogelijk om je run halverwege op te slaan (halleluja). Voor mij is dit de game van het jaar 2021 en ik kan hem ten zeerste aan raden.

review
Returnal

donderdag, 29 april 2021

Niet vaak waren de verwachtingen voor een spel zó laag. Na het immens teleurstellende Marvel’s Avengers kreeg je het gevoel dat deze game de volgende melkkoe van Square Enix zou worden wat Marvel betreft. In plaats daarvan kregen we een singleplayer-game vol ijzersterke dialogen en een fantastische cast. Ook op visueel gebied straalt de game en de game zit vol hilarische momenten. In plaats van een bombastisch einde, kiest de studio voor een intieme confrontatie over verlies en zelfreflectie. Een gedurfde keuze die mij menig traantje deed wegpinken. Er is soms wel nét iets te veel naar de films gekeken om te kijken wat er wél en wat er niet werkt. Maar wat er werkt, dat werkt als een trein. Dit alles resulteerde in een van de beste, leukste en meest verrassende games van het jaar.

review
Marvel’s Guardians of the Galaxy

maandag, 25 oktober 2021

De remake van Ratchet & Clank uit 2016 is een leuke thirdperson-shooter vol knotsgekke wapens, locaties en personages. Een echte feelgood-game die in de laatste update op de PlayStation 5 fantastisch speelt in 60fps. Ratchet & Clank: Rift Apart neemt de elementen die werkten in de laatste game en verbetert deze op alle vlakken. De wapens zijn gekker, locaties bizarder en de personages grotesker. De fantastische graphics (met ray-tracing) zorgen ervoor dat het soms voelt alsof je een Pixar-film bestuurt. De SSD van de PlayStation 5 zorgt ervoor dat je in seconden van wereld naar wereld wordt getransporteerd. Toen dit voor het eerst gebeurde in de opening van de game, zat ik met mijn mond open van verbazing en al snel werd dit gevolgd voor een enorme grijns. Tel hier het fantastische script, de nieuwe personages (hoe heeft de Ratchet & Clank-franchise óóit zonder Rivet gekund?) en de geweldige haptic feedback en het triggereffect van de PlayStation 5 bij op. Ratchet & Clank: Rift Apart is een van de games van het jaar en een welverdiende hit van dezelfde studio als Marvel’s Spider-Man en Spider-Man: Miles Morales.

review
Ratchet & Clank: Rift Apart

dinsdag, 8 juni 2021

Eervolle vermeldingen:

Hades

Eigenlijk is Hades mijn favoriete game in jaren: muziek, gameplay, de dialogen, artstyle. In alle opzichten is Hades nagenoeg perfect. Echter is de game uit het jaar 2020 en sinds dit jaar pas op PlayStation verkrijgbaar, anders had deze met vlag en wimpel bovenaan gestaan. Ik bleef maar spelen, en spelen, en spelen. Om verder te komen, om bepaalde voorwerpen te upgraden of om nieuwe dialogen en verhaal te ontgrendelen zoals alleen een “rogue-like” kan. Na het behalen van de platinum trofee bleef er een leegte achter zoals maar weinig games hebben kunnen veroorzaken.

Resident Evil: Village

Waar Resident Evil: Biohazard (2017) inspeelde op onderbuikgevoelens en door goed getimede schrikeffecten echt eng was. Is RE: Village bij vlagen hilarisch. Zo heb ik in een keukenongelukje vorige maand een stuk van mijn vinger weten te amputeren, hierdoor heb ik een maand met een pijnlijke vinger rondgelopen. In Village ondergaat hoofdpersoon Ethan Winters diverse amputaties, stigmata, scheuren en bijtwonden. Echter met een beetje “medicine fluid” eroverheen schud hij de verwondingen zo van zich af. Schrikeffecten die zó flauw getimed zijn dat je alleen maar kan lachen en dialogen die hilarisch slecht zijn, maar door de fantastische voice-cast toch serieus overkomen. Net als Biohazard vliegen het verhaal en de setting van Village de laatste uren flink uit de bocht. Toch mag dit de pret niet drukken. De game is visueel zeer indrukwekkend: de eerste keer dat je het dorpje ziet met op de achtergrond Kasteel Dimutrescu, viel mijn mond toch wel open van verbazing. Ook van binnen is het kasteel zeer indrukwekkend (net als de andere locaties die ik om spoilertechnische redenen niet kan noemen). De game speelt net als Biohazard als een kruising tussen een firstperson-shooter en een escape room waarbij je steeds voorwerpen en aanwijzingen moet verzamelen om verder te komen en nieuwe locaties te ontgrendelen. Alles dat werkte in Biohazard is meegenomen naar Village en heeft diverse verbeteringen ondergaan. Village is een spel dat aan alle kanten met liefde is gemaakt voor het medium games, voor het materiaal en hun erfenis en tot slot met heel veel liefde voor de fans.

Kena: Bridge of Spirits

Kena: Bridge of Spirits is op het oog geen bijzondere game. Third-person, puzzels, platformen, simpele wapens, collectibles, enz. Maar wát is dit een leuke game. Ember Lab was van oorsprong een studio die enkel animatie maakte en dat is goed te zien. De animatie is perfect en loopt vloeiend, de omgeving ziet er fantastisch uit en de kleine wezentjes genaamd “de Rot” zijn superschattig. Gecombineerd met een leuke soundtrack en soms zeer uitdagende gevechten maakt dit tot een game die boven alle verwachtingen uit wist te stijgen.

Twelve Minutes

Een man komt thuis, wordt begroet door zijn vrouw, er belt een agent aan. Na de nodige beschuldigingen heen en weer sterft de man door geweld van de agent. Hij wordt wakker bij de voordeur en wordt begroet door zijn vrouw. Ontwikkelaar Annapurna heeft met Twelve Minutes een game gecreëerd die op het oog simpel lijkt, maar langzaam zijn geheimen blootgeeft. Elke dood leer je weer iets meer en kom je nét iets meer te weten. Een kapotte schakelaar die tot de dood kan leiden kan gebruikt worden als boobytrap. Een mes als gereedschap of wapen. Langzaamaan pel je steeds meer lagen van het verhaal weg totdat je precies weet wat alle personages drijft. Daarnaast zorgt het top-down”-perspectief van het piepkleine appartement ervoor dat het steeds claustrofobischer aanvoelt. Zowel voor de personages als voor de speler. De fantastische voice-cast, bestaande uit hollywoodacteurs James Mcavoy (Wanted, X-men), Daisy Ridley (Murder on the Orient Express, Star Wars) en Willem Dafoe (Spider-Man, Grand Budapest Hotel, The Lighthouse), weten deze game de nodige gravitas mee te geven. (PS: mijn review van deze game komt binnenkort online, houd hiervoor de website in de gaten!)

DeathLoop

Rauwdouwer Colt Vahn wordt wakker op het strand met koppijn, letters vliegen voorbij en hij wordt over de radio benaderd door de mysterieuze Julianna. Het enige dat hij weet is dat hij de “loop” moet stoppen, na hier hard in te falen komt hij erachter dat de loop betekent dat elke dag gereset wordt. Iedereen die dood is gegaan (inclusief Colt) komt weer tot leven en de dag begint opnieuw. Door verschillende locaties op verschillende tijden te bezoeken kan Colt informatie verzamelen en sleutelfiguren omleggen om zo de loop te stoppen. Doordat je zowel als Colt kan én als Julianna kan spelen, blijft de game interessant. Als Julianna kun je andere spelers infiltreren en proberen te stoppen. Een heerlijk jaren 60 sausje, hilarische dialogen, bizarre wapens (die dankzij de feedback en triggers van de Playstation 5 allemaal uniek aanvoelen) en een supersoundtrack zorgen ervoor dat Deathloop een van de meest unieke games van het jaar is.

Dit was mijn lijstje voor 2021. Komend jaar belooft nu al een prachtjaar voor gaming te worden: Elden Ring, Horizon: Forbidden West, God of War: Ragnarok, Stray, Sons of the Forest, Starfield, Breath of the Wild sequel, Suicide Squad: Kill the Justice League, Gotham Knights, A Plague Tale: Requiem. 

Ik wens iedereen een fijne jaarwisseling en een 2022 vol fantastische games toe. Proost!