review
Jurassic World: The Boardgame

De populaire serie over het goede idee om dinosaurussen in een pretpark te stoppen, blijft nieuwe dingen brengen, zo ook Jurassic World: The Boardgame. Dat is een coöperatief bordspel waarbij twee tot zes spelers moeten samenwerken om een dergelijk park te onderhouden. Zo moeten ze de bezoekers vermaken terwijl ze voorkomen dat de dino’s uitbreken. Lees in onze review of dat net zo spannend is als het klinkt.

Foto: Joost Klein Middelink

Het spel biedt drie moeilijkheidsgraden om te spelen. Bij elke van deze zogeheten missies moeten spelers een aantal van een bepaald type dino’s in het park hebben en moet er voldaan worden aan een bepaalde waarde op de entertainment-meter. Er zijn allerlei plaatsen op het bord waar spelers acties kunnen uitvoeren. Zo kan er naar nieuwe dino-fossielen gegraven worden die, na onderzoek, geplaatst kunnen worden in het park. Ook kunnen er nieuwe gebouwen geplaatst worden die entertainment bieden of upgrades gekocht worden waardoor spelers sterker worden.

Elke speler mag een unieke rol kiezen zoals dino expert, ingenieur, mascotte, onderzoeker en meer. Deze rollen bepalen hoeveel dobbelstenen je mag gooien voor de vaardigheden die er zijn. Zo mag een onderzoeken drie dobbelstenen gooien voor onderzoek, maar slechts een enkele dobbelsteen voor het beschermen van zaken, waardoor je goed moet kijken welke acties een speler gaat doen om maximale opbrengst te krijgen. Helaas is dat vrijwel het enige wat spelers doen; dobbelstenen gooien.

In het spel moet je ook elke ronde proberen te gooien om te bepalen of er wel of geen gevaar ontstaat. Deze gevaar-kaarten zijn soms niet bijzonder en soms alles bepalend. De ene keer breken er dino’s uit die je nog niet eens in je park hebt, de andere keren zorgt het voor complete chaos. Door de startspeler van te voren te bepalen elke ronde, kan je de persoon met het meeste voordeel deze actie laten uitvoeren, al betekent dat wel wat voor volgorde van de ronde. Zo moet je tactische keuzes maken op basis van wat er nog te wachten staat en spelers in hun kracht zetten. Het concept ervan klinkt erg interessant.

Foto: Joost Klein Middelink

In de praktijk betekent dat simpelweg dat de speler die goed is in onderzoeken vrijwel het hele spel aan het onderzoeken is en de speler die goed is in entertainment constant de entertainmentgebouwen gebruikt. Zodoende is het kiezen van een rol niks anders dan bepalen wat je de rest van het spel mag gaan doen. Dit haalt alle illusie van keuze weg, want het is uitermate tegenstrijdig om een andere speler de acties te laten doen als die er niet goed in zijn.

Daarbij kwam er bij ons in een spel met twee spelers een scenario voor dat we beiden speelden met een willekeurig personage die toevallig beiden slechts een dobbelsteen voor bescherming mochten gooien. We kregen vrij vroeg een gevarenkaart waar we geen gebouwen of upgrades konden bouwen dat alleen op te lossen was door minimaal acht te gooien, iets dat onmogelijk is met een standaard dobbelsteen. Ook is het spel erg onduidelijk of ze bedoelen dat je minder dan, gelijk aan of hoger dan een bepaald getal moet gooien, mede door de plaatsing van deze symbolen en zijn bepaalde kaartjes erg onduidelijk door het gebrek aan contrast vanwege de kleurkeuzes.

Jurassic World: The Boardgame is een zeer wankel spel dat leunt op de populariteit van een bekende franchise. Inhoudelijk biedt het spel weinig variatie want alle ‘unieke rollen’ betekent niks anders dan dat de speler met die rol een bepaalde taak op zich krijgt voor de rest van het spel. Zodoende is er geen sprake van tactische beslissingen, behalve dan wie de meeste dobbelstenen ergens van mag rollen. Daarbij kan bij twee spelers het spel in een bepaalde samenstelling onmogelijk worden om uit te spelen. Al met al is dit een teleurstelling ondanks het interessante concept.