review
Call of Duty: Vanguard

Eindelijk is het weer zover, het einde van het jaar komt meer in zicht en dat betekent traditiegetrouw dat we ook weer een nieuw deel in de CoD-franchise mogen verwachten. Dit keer gaan we wederom terug naar de Tweede Wereldoorlog met Call of Duty: Vanguard. Weet Sledgehammer Games genoeg vernieuwingen te brengen om de game interessant te maken of worden we teleurgesteld en verliezen we al gauw de interesses? Je leest het in deze review.

Vrijwel elke CoD-game bestaat de laatste jaren uit drie grote onderdelen, namelijk de singleplayer-campaign, een multiplayer en de Zombies-modus. Op een enkele titel na is er altijd wel een verhaalmodus aanwezig waarbij je in de huid kruipt van één of meerdere hoofdrolspelers. Dat geldt ook voor Vanguard, waarbij je een team van zes totaal verschillende individuen volgt. Zij hebben uiteindelijk maar één missie tijdens deze Tweede Wereldoorlog: het stoppen van Hermann Freisinger, de leider van de Gestapo. Sledgehammer heeft ervoor gekozen om niet het zoveelste standaard Tweede Wereldoorlog-verhaal te gebruiken, maar de studio heeft er een eigen draai aan gegeven. Dit is onder andere terug te zien aan de leden van de Special Forces. Ze zijn afkomstig uit andere landen en hebben elk hun eigen expertises en achtergrondverhaal. Van dit laatste wordt dan ook gretig gebruik gemaakt in de campaign.

Je wordt elke keer in een flashback meegenomen naar een situatie van één van de personages. Zo is de Russische Polina Petrova een uitstekend sluipschutter die haar vader verliest in het heetst van de strijd. De Britse Arthur Kingsley is de leider van de groep en deelt ook de lakens uit. Er is geprobeerd om zijn rol meer diepgang te geven door de spelers de mogelijkheid te geven om opdrachten te geven aan de rest van het peloton. Bijvoorbeeld wanneer je flink onder vuur wordt genomen door een uitkijktoren met een machinegeweer heb je de mogelijkheid om je troepen de opdracht te geven om het vuur te openen op dat specifiek punt zodat je het vervolgens op een meer tactische manier kunt uitschakelen. Het idee is leuk, maar in de praktijk brengt het te weinig uitdaging mee en is het niets meer dan de missie spelen zoals je gewent bent, met af en toe een druk op de knop om de bevelen uit te delen. Er had veel meer potentie in kunnen zitten als er meer was ingezoomd op de specifieke eigenschappen van de personages.

Grafisch gezien waren we op verschillende gebieden wel wat teleurgesteld. Er zijn veel cutscenes aanwezig in Call of Duty: Vanguard en vaak duren ze ook net te lang: bij een game als deze wil je eigenlijk gewoon graag de actie induiken. De beelden zien er haarscherp uit en zitten vol detail. Zo wordt nazi officier Jannick Richter gespeeld door acteur Dominic Monaghan (Lost, The Lord of the Rings) en is deze erg goed nagemaakt. Dit is overigens ook een van de weinige personages die met zijn duistere gedachten en grove aanpak onze aandacht weet te trekken. Wat er een stuk minder uit ziet, is wanneer de game van de cinematic cutscenes in één vloeiende overgang verder wil gaan naar de in-engine-cutscenes als aanloop naar het volgende stuk waarbij jij de controle weer overneemt. Deze overgang ziet er in sommige gevallen niet uit en dat is eigenlijk niet meer van deze tijd. Er zijn daarnaast veel framedrops aanwezig en we ervaren ook veel screentearing waardoor het niet allemaal lekker soepel loopt, erg jammer.

De multiplayer is een onderdeel in vrijwel elke Call of Duty-game waar de meeste spelers naar uitkijken. Deze modus wordt ook altijd massaal gespeeld en is helaas niet altijd even fantastisch. Gelukkig is de ervaring in Vanguard tot nog toe goed en stabiel. De ontwikkelaars hebben naast de standaard bekende modi ook nieuwe toegevoegd, waaronder ‘Champion Hill’. Hierin is het de bedoeling dat je met teams van twee of drie spelers het opneemt tegen andere teams. Elke ronde wordt er geloot welke teams het tegen elkaar opnemen in een arena. Het is de bedoeling dat je de vijanden zo vaak mogelijk probeert neer te schieten en zelf zo min mogelijk wordt neergeschoten. Je begint namelijk met een aantal levens en wanneer deze op zijn, dan wordt het team geëlimineerd en verlies je het spel. Het team dat het laatste overblijft is de winnaar. Om het allemaal wat leuker te maken, begint ieder team met een klein zakcentje waarbij ze uit kisten bijvoorbeeld wapens, killstreaks of granaten kunnen kopen. Deze koopronde zal vaker terugkeren, mits je lang genoeg in leven blijft. Tijdens de spelronde heb je tevens de mogelijkheid om onderweg geld op te rapen van gesneuvelde vijanden en dit vervolgens te gebruiken om direct je wapen te upgraden. Zo wordt je basiswapen voor een vast bedrag ineens voorzien van een vizier of groter magazijn. Hoewel het concept leuk en nieuw is in de franchise, zal dit niet de modus zijn waar iedereen massaal mee aan de slag gaat.

De meeste spelers zullen de standaardmodi als Team Deathmatch, Domination en Kill and Confirm spelen. Hier is vrijwel niets aan veranderd, maar zijn het de maps, wapens en andere onderdelen die Vanguard anders maken dan andere delen. In de afgelopen CoD-delen hebben we te maken gehad met verschillende operators waarmee we aan de slag kunnen. In Vanguard zijn er ook diverse operators aanwezig, maar ook deze kun je in niveau doen stijgen. Door het behalen van bepaalde doelstellingen of door simpelweg ermee te spelen krijgt de operator ervaringspunten en zal deze in niveau stijgen. Elke operator heeft ook een persoonlijk favoriete wapen en deze zal daarmee ook de extra ervaringspunten krijgen waardoor het wapen ook sneller verbeterd wordt. Wat ook anders werkt dan we gewend zijn, zijn de attachments op de wapens. Meestal heb je de mogelijkheid om 5 accessoires te kiezen om je wapen naar jouw speelstijl samen te stellen. Sledgehammer heeft er dit keer voor gekozen om maar liefst tien onderdelen beschikbaar te stellen, althans voor de meeste wapens. Zo kan je op elk beschikbaar onderdeel een keuze maken zodat je voor jouw het beste geweer hebt samengesteld. Deze opzet biedt als voordeel dat je nu geen keuze hoeft te maken tussen bijvoorbeeld een geluidsdemper of toch liever een vizier of ander magazijn: het kan lekker allemaal.

Zombies is een modus die de afgelopen jaren standaard wordt toegevoegd aan de CoD-games. Dit keer gebeurt het in de stijl van de Tweede Wereldoorlog en dat hebben we nog niet veel gezien. Ondode nazi’s komen in verschillende rondes op je af en het is aan jou de taak om zo lang mogelijk te overleven. Gaandeweg zullen de vijanden sterker worden en met grotere groepen komen. Uiteraard kun je tijdens het spelen geld en andere onderdelen verzamelen waarmee je de nodige upgrades kunt kopen. Het concept zit goed in elkaar en wordt ook vaak positief ontvangen. Dit zal dit keer niet anders zijn omdat het verder een vermakelijke modus is waarmee je al snel veel tijd in kunt stoppen, zo lang je maar blijft leven.

Als we gaan kijken naar de algehele gameplay dan is die bij Vanguard, vooral als we kijken naar de multiplayer, gewoon goed. Alles loopt lekker soepel, zonder gekke bugs of gestotter. Zoals we gewend zijn van de serie ligt de spelsnelheid vrij hoog waardoor je dus ook veel en snel moet handelen, vooral wanneer je bijvoorbeeld 24-vs-24 speelt. Om je wat tegemoet te komen is de optie toegevoegd om zelf aan te geven in welke ‘pace’ (tempo) je graag speelt. Voor elke map en modus kan je uit meerdere varianten kiezen, zoals tactisch (6vs6) of blitz (24vs24).

In Vanguard kunnen ook steeds meer dingen kapot, net zoals we gewend zijn bij de Battlefield-games. Hoewel het niet in zo’n extreme mate is kun je toch vrijwel alle houten obstakels kapot schieten. Hiermee kan je toch die ene vijand nog neerschieten of simpelweg zorgen voor een nieuwe doorgang om doorheen te sluipen. Het zijn geen baanbrekende veranderingen die een potje kunnen beslissen, maar het ziet er gewoonweg tof uit.

Toch zijn er uiteraard dingen die nu niet lekker werken of beter gebalanceerd moeten worden. Dit geldt bijvoorbeeld voor de sterkte van de verschillende wapens, maar ook andere elementen mogen nog weleens onder de loep worden genomen. Denk bijvoorbeeld aan de verschillende elementen die er eigenlijk voor moeten zorgen dat de ervaring van oorlogvoering wordt versterkt, zoals explosies. Deze kunnen namelijk nog weleens overweldigend zijn, vooral wanneer er meerdere killstreaks worden gebruikt.

Het zijn voornamelijk de extreme killstreaks zoals een bommenwerper die zorgen voor wat vervelende momenten en irritaties. Wanneer je op een compacte map speelt en er meerdere explosies en dergelijke killstreaks gebruikt worden, dan is het af en toe gewoonweg niet mogelijk om vijanden snel te signaleren en neer te schieten. Het effect van de explosies en alles wat daarbij komt kijken, zoals lichtflitsen en rook, zorgt voor een schokkend en soms visueel onbruikbaar beeld.

Call of Duty: Vanguard is voor deze review gespeeld op de pc. De game is ook verkrijgbaar voor de PlayStation 5, Xbox Series X|S, PlayStation 4 en Xbox One.