review
MicroMacro Crime City: Full House

Het is inmiddels een half jaar geleden dat wij de voorganger mochten reviewen. Nu is MicroMacro Crime City: Full House verkrijgbaar en biedt dit spel opnieuw allerlei misdaden om op te lossen. Lees hier in onze review of meer van hetzelfde nog steeds leuk is om te doen.

Foto: Joost Klein Middelink

Middels het introspel leer je nogmaals hoe het spel gaat. Voor mensen die het vorige deel hebben gedaan, is dit misschien wat overbodig, desalniettemin is het weer een goede binnenkomer om te herinneren hoe het precies werkt. Je moet aan de hand van de kaartjes proberen een misdaad op te lossen. Bij het spel zit een gigantische zwart-wit kaart waarop van alles gebeurt en aan de hand van de instructies kun je mogelijkerwijs achter de dader(s) en hun duistere acties komen.

In MicroMacro Crime City: Full House valt genoeg te zien. Aan de hand van deze missies ontdek je steeds meer van de kaart en dat vonden we in het vorige deel ook zo leuk: je ziet steeds meer naarmate je de kaart vaker bestudeert. Personages komen vaker voor op de kaart en dat is de manier om er langzamerhand achter te komen wat er zich precies heeft afgespeeld. Soms moet je een kruimelspoor of vislijn volgen, maar doordat alles in zwart-wit is, zie je niet alles in één oogopslag. Daardoor ervaar je de verhalen ook gaandeweg.

Foto: Joost Klein Middelink

Als we een piepklein beetje kritisch moeten zijn op deel twee van de MicroMacro-serie, is het wel dat we veel dezelfde personages terugzien. Zo voelt Full House niet volledig uniek aan. Tegelijkertijd is het een leuke aanvulling voor mensen die het eerste deel wel hebben gespeeld, want zo lijkt het toch een vervolgverhaal te bieden voor enkele personages. Denk bijvoorbeeld aan de hamburgerdief of het duo dat ontsnapt is met de boot. Toch hadden we meer unieke figuren willen zien die passen bij de sfeer van dit tweede deel. Het is slechts een minimale kanttekening, want het verandert weinig aan het toffe spel.

MicroMacro Crime City: Full House is vooral meer van hetzelfde en dat is iets goeds. Doordat het een andere kaart met veel misdaden is, heb je een volledig nieuw “hoofdstuk” in je handen. Vond je het eerste deel niet zo interessant, dan zal deze tweede editie niets nieuws brengen. De misdaden zijn weer creatief bedacht en de personages zijn weer karaktervol. Zodoende kunnen wij dit bordspel alleen maar aanbevelen.