review
Fairy Trails

Van Uwe Rosenberg (Patchwork en Agricola) verschijnt binnenkort Fairy Trails. Wij mochten dit prachtig vormgegeven spel van White Goblin Games alvast testen en onze eerste indruk delen. In het prachtige Fairy Trails ben je een elf of een gnoom. Elven en gnomen gebruiken allebei andere verborgen paden in het sprookjesbos en zij mogen elkaars paden niet gebruiken. Het is jouw taak om de paden te voltooien die langs jouw huizen lopen. Lukt het jou om als eerste alle paden langs de juiste huizen te leggen? Dan behaal jij de winst!

Foto: Janneke Ooms-Janssen

Foto: Janneke Ooms-Janssen

In eerste oogopslag lijkt Fairy Trails een gemakkelijk spel. Het kent immers maar twee acties: je legt een kaart aan en je vult jouw hand aan tot drie kaarten. Dat doe je om de beurt. Als je een pad voltooit, mag je een beschermsteen leggen op al jouw huizen die langs deze route staan. De speler die als eerst de negentien beschermstenen heeft neergelegd, wint het spel. De wijze waarop de elvenpaden en de gnoompaden door elkaar lopen op iedere kaart, maakt dat je goed moet nadenken over hoe je de kaart neerlegt: je wilt natuurlijk geen paden van de andere speler voltooien. De andere speler mag zijn of haar beschermstenen ook neerleggen als jij hun pad hebt voltooid.

Het grappige aan de kaarten in Fairy Trails is dat elke zijde van iedere kaart een aanknopingspunt heeft voor beide spelers. Gek genoeg zit er toch heel veel verschil in de routes op die kaarten. Je bent dus nooit in de positie dat je een kaart nergens kunt aanleggen. De complexiteit van de routes en het feit dat je rekening moet houden met de paden van de andere speler, maakt Fairy Trails niet gemakkelijk. Om dit spel te winnen moet je goed plannen en strategisch te werk gaan. Ook kun je elkaar erg goed dwarszitten. Stel je voor dat de andere speler een pad bijna heeft voltooid en jij legt hier een kruispunt neer. Jouw tegenspeler moet dan ineens vier stukken uiteinden van het pad neerleggen in plaats van één.

Foto: Janneke Ooms-Janssen

Fairy Trails duurt ongeveer twintig minuten en je speelt het met twee spelers. Ook is er een solovariant. In die versie heb je geen kaarten op hand en heb je drie beurten om een pad te voltooien dat langs een huis loopt. Daarna heb je weer drie beurten, enzovoorts. Red je dat niet? Dan verlies je het spel. Je score is het aantal overgebleven kaarten op het moment dat alle beschermstenen zijn gelegd. De solovariant heeft een aanzienlijk grotere geluksfactor dan het tweespelerspel. Dit maakt het een stuk minder strategisch. De strategie in de solovariant zit vooral in de keuze of je voor korte of lange routes gaat. Met korte routes is de kans groot dat je deze binnen drie beurten kunt voltooien. Wel zorgt dit ervoor dat je aan het einde van het spel minder kaarten over hebt dan wanneer je lange routes legt en dus minder punten haalt.

FairyTrails is een mooi spel waar aanzienlijk meer in zit dan de eerste indruk doet vermoeden. Voor een kort spel zit er veel strategie in en is het complexer dan gedacht. Ondanks dat je iedere tegel wel ergens kunt aanleggen omdat alle zijden aansluiten op een pad, moet je met veel factoren rekening houden. Wat gaat de andere speler doen? Als ik ga voor een lange route, hoeveel beschermstenen kan de tegenspeler dan in de tussentijd leggen? Dit maakt het een leuk spel voor als je veel uitdaging zoekt maar niet veel tijd tot je beschikking hebt.