review
Roguebook

Roguelite deckbuilders zijn een paar jaar terug een big deal geworden op de pc met de komst van Slay the Spire en vervolgens titels als Monster Train die iets unieks met het concept doen. Roguebook komt van de makers van het digitale kaartspel Faerie en doet zijn eigen duit in het zakje.

Wat meteen opvalt, is hoe lekker kleurrijk de game is. Dit is niet zo gek, aangezien het zich in hetzelfde universum als Faeria afspeelt. Het verhaal vindt plaats in een fantasieboek en dat zie je ook echt terug in de visuele vormgeving. Het is zeker niet het allerbelangrijkste aspect van een game in dit genre, maar het maakt het toch veel aangenamer om de game te spelen en zorgt ervoor dat je meteen in een goede stemming bent. Een geweldige keuze hierbij is dat je ook een echt speelveld hebt om overheen te lopen tussen de gevechten door, terwijl dergelijke games vaak een simplistische, schematische kaart hebben. Je kan meer van het speelveld ontdekken door kwasten en inkt in te zetten en zo aan alles kleur te geven. In allerlei hoeken en gaten zitten schatten verborgen die jou moeten gaan helpen.

Het belangrijkste element is toch de gameplay, want die moet ervoor zorgen dat je honderden uren in een spel als deze wil gaan steken. Hoe gaat het in zijn werk? In een traditionele Roguelite deckbuilder begin je een potje met een aantal standaardkaarten die passen bij een personage dat je hebt gekozen. Vervolgens krijg je allemaal upgrades en gloednieuwe kaarten door gevechten te winnen en bepaalde gebeurtenissen mee te maken tijdens een “run”. Zo worden je gevechten niet alleen helemaal anders als je het begin en het einde van een potje vergelijkt, maar ook van run tot run kan alles sterk verschillen.

Roguebook versterkt dit door je niet alleen uit verschillende personages te laten kiezen, maar er ook maar liefst twee mee te laten nemen in plaats van één. Elke held heeft zijn of haar eigen sterke en zwakke punten en hierdoor kan je speelstijlen steeds met elkaar combineren. Zo kan Sorocco vooral heel veel defensieve middelen hebben, Jarra kan in één beurt zoveel mogelijk schade aanrichten, Seifers kaarten krijgen een upgrade als hij veel geraakt wordt en Aurora kan met magische trucjes het team helpen.

Roguebook is lekker toegankelijk voor mensen die het genre altijd al interessant hebben gevonden, maar het er misschien iets te ingewikkeld uit vonden zien. Eén held die doodgaat betekent niet meteen het einde van het verhaal en de eerste vijand die je tegenkomt zal je niet meteen genadeloos afmaken als je niet met een briljante strategie komt. Het is niet zo lastig om je eerste overwinning te behalen en daarom is het spel misschien wel een perfect instappunt voor nieuwkomers.

Aan het einde van een potje, of je nou hebt gewonnen of dood bent gegaan, verdien je bladzijdes. Met bladzijdes speel je nieuwe kaarten voor helden vrij en kan je upgrades kopen die je voor altijd houdt. Zo kan je vaker torens tegenkomen die een deel van de wereld inkleuren, kan je een held meer levenspunten geven, ga zo maar even door.

Het zorgt voor een leuke hoeveelheid afwisseling en in combinatie met de fantasierijke graphics, zorgt het ervoor dat je je goed vermaakt met de game in de eerste uren. Na die eerste paar uur moet het plezier vooral komen van het feit dat je de ervaring steeds lastiger kan maken, als je het spel eenmaal een keertje uit hebt gespeeld. Je kan uit drie verschillende categorieën kiezen om het lastiger te maken, waardoor je weer meer beloningen vrijspeelt en vooral ook jezelf uit blijft dagen. We hebben hiermee zelf al flink wat uurtjes in Roguebook kunnen stoppen, maar het is te vroeg om te beloven of het voor honderden uren aan uitdaging bezorgt zoals bij een Monster Train of Slay the Spire.

Roguebook is een uitstekende toevoeging aan het roguelite deckbuilder-genre en als fan zou het zonde zijn om het niet een kans te geven. Met een geweldige visuele stijl en een prima uitvoering daarbovenop, kan het eigenlijk niet misgaan.

Roguebook is exclusief beschikbaar voor pc.