review
Mass Effect Legendary Edition

Na het toch wat tegenvallende Mass Effect: Andromeda en de flop die Anthem werd, wordt er vandaag de dag wat lacherig gereageerd op nieuws vanuit BioWare. Maar er was een tijd dat deze ontwikkelaar hoogwaardige RPG’s als Dragon Age: Origins en de Mass Effect-trilogie uitbracht. Van die laatste hoopten fans al jarenlang dat er een remaster zou gaan komen, maar het bleef heel lang stil. Tot dat er vorig jaar bekend werd gemaakt dat de ontwikkelaar Mass Effect Legendary Edition aan het ontwikkelen was. Inmiddels is deze remaster verschenen en zijn wij opnieuw in het geweldige verhaal van Commander Shepard gedoken. Houdt de legende stand of brokkelt het laatste restje goodwill dat BioWare nog heeft verder af?

Voor wie de Mass Effect-trilogie nog nooit gespeeld heeft, leggen we het verhaal in een notendop uit. Je speelt als Commander Shepard en gaat op een missie op planeet Eden Prime. Zoals je kunt verwachten gaat de missie faliekant mis en kom je ook nog in aanraking met een artefact, waardoor je een visioen krijgt van de Reapers die een eeuwenoude beschaving uitroeien. Uiteraard gelooft niemand in deze dreiging en worden de Reapers beschouwd als een mythe. Aan jou de taak om te bewijzen dat de Reapers weldegelijk bestaan en dat ze een bedreiging vormen voor al het leven in het Melkwegstelsel. Het verhaal is een van de sterkste punten van deze trilogie, dus hier laten we het dan ook bij.

Mass Effect Legendary Edition bevat de eerste drie delen van de serie en ruim 40 DLC, alles netjes verpakt in een enkele launcher. Wanneer je de game dus opstart kun je zelf kiezen met welk deel je wilt beginnen. Wil je direct met Mass Effect 2 of deeltje drie beginnen, dan kan dat gewoon. “Maar mis ik dan niet een groot deel van het verhaal?” Klopt, maar dankzij de digitale Genesis-comics krijg je het verhaal toch een beetje mee en kan je de belangrijkste keuzes uit de eerdere delen maken. Deze keuzes zijn van invloed op het einde van Mass Effect 3 en zodoende kun je toch een soort kunstmatige invloed op het verhaal uitoefenen. De Genesis-comic werd gecreëerd voor Mass Effect 2. Ten tijde van het eerste deel opereerde BioWare onder de vlag van Microsoft en was Mass Effect dus een Xbox 360-exclusive. Tijdens de ontwikkeling van het tweede deel verhuisde de ontwikkelaar naar Electronic Arts en werd de serie multiplatform.

Mass Effect verscheen alweer in 2007 en toen drie jaar later Mass Effect 2 uit werd gebracht, voelde dit eerste deel meteen behoorlijk verouderd aan. Gelukkig heeft BioWare flink hun best gedaan om deze game in Mass Effect Legendary Edition er weer sprankelend uit te laten zien. Het eerste dat natuurlijk opvalt zijn de verbeterde graphics. De omgevingen en personages zien er een stuk mooier uit, al ogen de bewegingen nog altijd houterig en tonen de gezichtsuitdrukkingen nauwelijks emotie. Hier zie je toch echt dat we met een ruim tien jaar oude game te maken hebben.

Tijdens de openingsmissie op Eden Prime merken we ook dat de combat onder handen genomen is. BioWare gaf aan dat Mass Effect in de Legendary Edition het combatsysteem uit de twee vervolgdelen zou benaderen, maar dat wordt slechts deels waargemaakt. Het mikken op de vijanden is een stuk beter geworden en de straf die je kreeg als je met een wapen schoot waar je niet in gespecialiseerd was, is verdwenen. Nog steeds zijn er klasse-specifieke wapens die je kan verbeteren, maar je kan nu dus met alle wapens goed overweg. Er zit nu een coversysteem in, maar die werkt de helft van de tijd gewoon niet zo goed. De ene keer duikt je aangemaakte Shepard wel in cover en de andere keer niet. Speel je eenmaal Mass Effect 2, dan zie en merk je direct het verschil. Verder is ook het level up-systeem onder handen genomen. In het origineel konden de personages level 60 bereiken, maar was dat onmogelijk om in een enkele playthrough te halen. Je kan nog steeds voor deze oude methode kiezen óf voor de nieuwe Legendary-modus. Hierbij is het maximale level naar level 30 teruggeschroefd en zou je dus een enkele playthrough nodig moeten hebben om dat te bereiken.

We zijn inmiddels twee consolegeneraties verder en een ander voordeel die de Xbox Series X (hier hebben we de game op gespeeld) heeft ten opzichte van de vorige generaties, zijn de supersnelle laadtijden. Dat merken we op de Citadel als we een ritje met een van de liften maken. Deze werden destijds in de game gestopt om laadschermen te verbergen. Voorheen moest je best lang wachten voordat de game weer ingeladen was. De ontwikkelaar wist dit wel op een leuke manier te verpakken door je metgezellen een conversatie aan te laten knopen of een nieuwslezer informatie te laten delen over gebeurtenissen in de wereld. In de remaster is de game binnen enkele seconden alweer ingeladen en kan je op een knop drukken om verder te gaan. Uiteraard kun je ook gewoon wachten tot de conversatie afgelopen is.

De laatste grote verbetering die Mass Effect in de Mass Effect Legendary Edition heeft, betreft de Mako. Als je het eerste deel al eens gespeeld hebt, dan zal je dit voertuig meer dan eens vervloekt hebben. De Mako heb je nodig om het ruige terrein van enkele planeten te verkennen. De gebergten en heuvels die je daar tegenkomt bestaan volledig uit (puntige) rotsen en in het origineel waren de physics van dit voertuig dramatisch te noemen. Je stuiterde van rots naar rots en als je een beetje pech had kwam je in een diepe krater terecht waar je niet meer uitkwam. Gevolg was dat je terug moest naar de Normandy om daarna weer terug te keren naar de planeet. In de remaster ‘plakt’ de Mako veel meer op het oppervlakte, waardoor je nauwelijks nog over de rotsen stuitert. Daarnaast heeft de Mako nu ook een ‘booster’ gekregen, waardoor je de wat steilere hellingen nu wél kunt overwinnen. Al zijn er nog steeds wat hellingen die ook met een snelheidsboost gewoon te stijl zijn. Helaas is het rijden an sich niet verbeterd. De Mako lijkt soms nog steeds een beetje een eigen willetje te hebben, waardoor je af en toe moet ‘bijsturen’ met het geschut om weer de juiste richting op te gaan. Dit merk je vooral op de smallere paadjes als je het voertuig gebruikt in de missies voor het verhaal. Ook op deze planeten zie je dat we met een hele oude game te maken hebben. Deze planeten zijn onbewoonbaar en dus valt er weinig te beleven. Er zijn geen flora en fauna te bekennen (op de Tresher Maw na dan) en er staan maar een paar gebouwtjes. Uiteraard kan je het Mass Effect niet kwalijk nemen, maar je merkt dat het (semi)-openwereld-genre zich in het afgelopen decennium flink heeft ontwikkeld.

Het mag duidelijk zijn dat BioWare echt flink wat werk heeft verzet om Mass Effect weer een stuk aangenamer te maken om te spelen. Kijken we dan naar Mass Effect 2, dan lijkt dit deel er behoorlijk bekaaid af te komen in vergelijking met het eerste deel. Maar dat komt ook gewoon omdat deze game (net als Mass Effect 3) de tand des tijds een stuk beter heeft overleefd. Vanaf dit deel werd de reeks een cover-based shooter en werd het oververhitten van wapens (waarna een korte afkoelingsperiode volgde) ingeruild voor thermische magazijnen en je de wapens dus moet herladen. Uiteraard kan je ook nog steeds de verschillende assault-, tech- en biotic-krachten op je vijanden afvuren.

Behoudens de verbeteringen aan de graphics en laadtijden, kent Mass Effect 2 geen grote verbeteringen in deze remaster. Helaas betekent dat ook dat het saaiste onderdeel in dit tweede deel geen aanpassingen kent. Dan doelen we natuurlijk op het scannen van de planeten voor de benodigde materialen. Deze materialen heb je niet alleen nodig om de wapens en armor te verbeteren, maar ook de Normandy zelf. Wil je niet vroegtijdig het loodje leggen in de geweldige zelfmoordmissie, dan zal je een heleboel planeten moeten scannen. Het grote probleem hierin is dat je als een pietje precies de scanner over de planeet moet bewegen om de hoogste concentratie materialen te delven. Het is jammer dat BioWare hier geen aanpassingen aan heeft gemaakt zodat dit gewoon een stuk minder tijdrovend wordt. En ja, er is een upgrade waarmee je de scanner, alsook de planeet, sneller kan laten bewegen, maar die upgrade zat ook al in het origineel.

Dit is dus een heel klein smetje, maar voor de rest blijft Mass Effect 2 gewoon een steengoede game. Vooral je metgezellen zijn net als in Mass Effect stuk voor stuk erg sterk uitgewerkt. Of het nu het weerzien is met oude vrienden Tali en Garrus of de (hernieuwde) kennismaking met de voor perfectie gemodificeerde Miranda (door puberende jongens waarschijnlijk het meest gekozen personage als romance-optie), de langzaam stervende Thane of Jack, de bad-ass dame met biotic-krachten, het blijft een genot om een gesprekje met ze aan te knopen. Ook de loyaliteitsmissie van elk personage is erg tof. En dan is er dus nog die zelfmoordmissie in het hol van de leeuw: de thuisbasis van de Collectors, de nieuwe vijand in dit tweede deel.

En dan zijn we aanbeland bij het slotstuk van de trilogie. Mass Effect 3 heeft één grote wijziging gekregen in Mass Effect Legendary Edition. Voor de remaster heeft de ontwikkelaar de multiplayer eruit gehaald. Sommige fans zullen hier waarschijnlijk best van balen, want deze zat gewoon goed in elkaar. Toch zijn wij hier niet heel erg rouwig om. BioWare maakte namelijk een hele rare keuze door de multiplayer onderdeel te maken van het verhaal. In dit derde deel zijn de Reapers begonnen met de invasie in het Melkwegstelsel en worden de thuishavens van alle beschavingen aangevallen. Aan Commander Shepard de taak om een Alliantie te vormen en die gereed te maken voor de oorlog. In het origineel waren er dan ook twee belangrijke factoren: de kracht van deze alliantie en in hoeverre ze gereed waren om de oorlog zonder al te veel verliezen aan te gaan.

De kracht van de alliantie wordt bepaald door bijvoorbeeld bondgenoten te verzamelen of te redden uit Reaper-gecontroleerde clusters en het bemachtigen van informatie en hulpmiddelen. De gereedheid ging op twee manieren. De eerste natuurlijk door te vorderen in het verhaal, maar hiermee kon je de gereedheid slechts naar 50% brengen. Om 100% te halen en dus de mogelijkheid te krijgen om een speciaal einde te ontgrendelen, moest je de verschillende multiplayer-maps meermaals voltooien. Het was gewoon een slechte keuze om spelers te verplichten om de multiplayer te spelen in een reeks die een pure singleplayer was. In de remaster is de gereedheid van de alliantie dus niet meer belangrijk en kun je je volledig focussen op het verhaal en alle content die Mass Effect 3 bevat. Je kunt nu zelfs dat ‘perfecte’ einde bemachtigen als je alleen dat derde deel speelt, maar dan zal je wel echt alle beschikbare content moeten spelen en alle planeten scannen.

Uiteraard kun je ook je voltooide opslagbestand van Mass Effect overhevelen naar die van Mass Effect 2 en vervolgens die van het tweede deel naar Mass Effect 3. Al je gemaakte keuzes en beslissingen zullen dan van invloed zijn op de kracht van de alliantie. Het was een geweldige manier om de drie delen aan elkaar te knopen en zodoende echt het gevoel te hebben dat jouw beslissingen impact hebben op het verhaal.

We moeten eerlijk zijn dat Mass Effect Legendary Edition niet perfect is en er zeker nog wat onderdelen zijn die wat beter hadden uitgewerkt kunnen worden in deze remaster. Maar dat neemt niet weg dat de Mass Effect-trilogie een absolute meesterwerk is geweest. Het beleven van het verhaal, het leren kennen van de beschavingen en hun cultuur en geschiedenis en het redden van een universum met de meest coole en bad-ass metgezellen. Al die facetten komen samen in een waanzinnig driedelig epos en is absoluut een van de hoogtepunten van de afgelopen veertien jaar. Heb je deze trilogie nog nooit gespeeld, dan is het aanschaffen van Mass Effect Legendary Edition eigenlijk gewoon verplichte kost. Heb je hem wel al gespeeld? Dan is het zeker geen noodzaak om hem opnieuw te doorlopen, er is immers geen nieuwe content. Maar als je een groot fan bent, dan is dit een geweldig weerzien met oude vrienden.

Mass Effect Legendary Edition is voor deze review gespeeld op de Xbox Series. De game is daarnaast verkrijgbaar voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox One en pc.