review
Riftforce

In de huidige staat van de wereld komt het niet vaak voor dat we nog spellen met grote groepen mensen kunnen doen. Gelukkig kunnen we altijd nog Riftforce uit de kast halen, een twee-speler-spel dat een half uurtje duurt. In het spel moet je de tegenstander proberen uit te schakelen met magische vaardigheden terwijl je strijdt om de kracht, met dezelfde naam als het spel, die uit de scheur tussen de spelers komt. Lees hier onze review van het spel.

Foto: Joost Klein Middelink

Er zitten tien gildes met elk een aanvoerder in het spel. Elke speler kiest willekeurig een aanvoerder en mag daarna om de beurt een nieuwe aanvoerder kiezen uit de resterende magiërs tot ze beiden vier hebben. Vervolgens wordt de stapel aan soldaten van die gildes geschud en kan het spel beginnen. In een beurt mag je een van drie acties uitvoeren zoals kaarten neerleggen, kaarten activeren of nieuwe kaarten pakken. Elke actie heeft de nodige gevolgen, dus het loont om goed na te denken wat het meeste oplevert. Meerderen kaarten tegelijkertijd neerleggen of activeren kan alleen als ze hetzelfde getal of hetzelfde element hebben. Bij activatie voer je de bijbehorende acties uit die de gilde heeft. Denk daarbij aan simpele zaken als een paar punten schade aanrichten aan de eerste soldaat aan de andere kant, maar ook aan tegenstanders verplaatsen of ze afstraffen voor veel soldaten hebben staan op één plek.

Doordat je maar één actie per beurt uit kan voeren, duurt het even voordat er een strijd der titanen plaatsvindt, aangezien het een paar beurten duurt voordat er een leger staat. Als beide spelers een aantal kaarten hebben liggen barst de strijd los, sneuvelen er regelmatig soldaten en voelt het als een echte oorlog. De verschillende gildes hebben aparte vaardigheden die elk een unieke strategie toevoegen aan het spel, waardoor ze allemaal nuttig voelen. De vormgeving van de kaarten is prachtig en de manier van het neerleggen van de magiërs en de actiekaarten maakt het makkelijk voor beide spelers om constant te weten wat alle kaarten kunnen doen.

Foto: Joost Klein Middelink

Helaas is Riftforce niet foutloos. Ondanks dat de vormgeving tof is, zijn sommige soldaten toffer dan anderen. De schaduw-gilde heeft een zeer gedetailleerde tekening van een mysterieuze soldaat, terwijl de licht-soldaten slechts een lichtpilaar voorstellen. Ook is het jammer dat soldaten van andere getallen exact dezelfde afbeelding hebben. Stiekem hadden wij gehoopt dat een soldaat van zeven krachtiger zou ogen dan een van vijf. Ook staat er een mooie samenvatting van acties op de kaarten op tafel, maar de handleiding is duidelijker qua wat er wel en niet mag. Wij maakten bijvoorbeeld in het begin nog wel eens wat fouten op basis van de liggende kaarten, terwijl de handleiding toch iets anders vertelde. Zorg er dus voor dat je de handleiding er bijhoudt tijdens de eerste paar potjes. Daarbij is de Nederlandse beschrijving van bepaalde acties of handelingen iets dubbelzinnig, waardoor je het beste dit kunt bespreken met elkaar of eventueel de Engelse versie erbij pakken.

Daarbij kan het spel slecht gebalanceerd zijn afhankelijk van welke gildes gekozen worden. Tijdens ons eerste potje waren de spelers namelijk verdeeld tussen gildes die enorm veel schade konden aanrichten en gildes die constant minimale schade aanrichten. Zodoende kon de ‘sterkere’ speler makkelijker de andere troepen uitschakelen voordat de tegenspeler de kans kreeg hetzelfde te doen. Zo voelt het spel soms wat oneerlijk voor een van de twee spelers. Toch komt dit niet te vaak voor, omdat er willekeurig twee gildes worden verwijderd uit het spel, de eerste gilde die een speler krijgt ook willekeurig is en spelers om en om kiezen. Zodoende moeten spelers wel weten wat elke soldaat kan, zodat er hier goede keuzes kunnen plaatsvinden. Het zijn slechts kleine puntjes die een tof spel lichtelijk in de weg kunnen zitten, maar wel merkbaar zijn.

Foto: Joost Klein Middelink

Uiteindelijk kan het spel zowel strategisch als bot gespeeld worden. Door veel schade aan te richten kun je winnen, maar je kunt ook de overwinning pakken door tactisch constante schade aan te richten en te voorkomen dat de tegenstander zijn of haar beurt kan uitoefenen. Je verdient namelijk ook punten door gebieden te bezetten waar geen tegenstander staat of kunt meer punten krijgen door vijanden op een bepaalde manier uit te schakelen. Zo zou iedere spelers zijn of haar eigen speelstijl kunnen ontdekken. Daarbij duren potjes niet heel lang, waardoor je snel een nieuwe samenstelling kunt proberen.

Riftforce is uiteindelijk een enorm tof twee-speler-spel, waarbij de artwork prachtig is, het meestal lekker duidelijk is wat alle acties precies doen en de strijd vaak spannend is door middel van alle unieke vaardigheden. Helaas zijn er wat kleine puntjes die het soms toch wat onduidelijk maken, de vormgeving niet overal even mooi is en dat het spel soms wat ongebalanceerd kan aanvoelen. Als je daar een beetje rekening mee houdt, dan biedt Riftforce wel een spannend gevecht tussen allerlei magische soldaten van twee spelers. Wat ons betreft is het erg leuk om af en toe tevoorschijn te toveren.