review
MicroMacro: Crime City

In MicroMacro: Crime City moet je op onderzoek uit voor verschillende misdaden om erachter te komen wat er is gebeurd en de dader(s) te achterhalen. Dat doe je door op een gigantische zwart-wit kaart te zoeken naar figuren. Lees hier onze ervaring met dit spel en of wij onze speurneus goed hebben gebruikt.

Er zitten een paar stapeltjes kaarten in de doos, maar hoofdzakelijk steelt de grote stadskaart de show. De stadskaart van 75 bij 110 centimeter biedt een schuin perspectief van een stad en allerlei zaken die er gebeuren. Het voelt als een grootse variant van Where’s Wally/Waldo, waarbij je opzoek moet gaan naar kleine details in een groot veld.

Foto: Joost Klein Middelink

Het toffe is dat je middels het beginscenario direct leert hoe het spel gespeeld wordt. De eerste kaart vertelt je wat over de gebeurtenis, dan lees je de volgende kaart met een opdracht zoals “Vind het slachtoffer”. Vervolgens moet je het slachtoffer zoeken op de grote kaart met een enkele hint en zodra je de locatie weet, bijvoorbeeld B3, dan draai je de opdrachtkaart om om deze te controleren en leer je meer over het voorval. Zodoende probeer je de zaak op te lossen door vaak het slachtoffer te vinden, de situatie te onderzoeken, de dader(s) te vinden en deze te lokaliseren, eventueel met de bijgeleverde loep.

Wat erg bijzonder is, is dat de grote kaart alle gebeurtenissen weet weer te geven. Zo zal je op meerdere locaties hetzelfde personage vinden die elke keer in een andere situatie zit. Zodoende kun je het slachtoffer of de mogelijke dader volgen om zo erachter te komen wat er gebeurd is. Het is best spannend, al wordt enigszins je hand vastgehouden door de opdrachtkaarten. De gevorderde variant vraagt dat je zelf alles uit gaat pluizen op basis van de eerste kaart en dit voelt veel meer aan als een detectiveverhaal. Als je zelf de omstandigheden weet te achterhalen, geeft dat enorm veel voldoening. Al beleefden wij er in ieder geval meer plezier aan, wordt het zo wel vrij pittig.

De kaart is zo gedetailleerd dat je op elke centimeter wel wat leuks kunt ontdekken. Er zijn ook een hoop zaken die niet terugkomen in een misdaadzaak, waardoor het leuk is te zien hoeveel aandacht de ontwikkelaar heeft gehad bij het maken van deze afbeelding. Wij merkten dat we regelmatig al driftig op zoek waren naar het personage uit een zaak, voor we de opdrachtkaart hadden gelezen, doordat we zo benieuwd waren naar wat er gebeurd was.

Foto: Joost Klein Middelink

Het nadeel van MicroMacro: Crime City is ook hetgeen wat het meest tof is: de grote kaart. Door de afmetingen van de kaart is het best onhandig om er goed bij te kunnen, zeker met meerdere spelers, omdat je elkaar snel in de weg zit. De kaart zelf is ook van een materiaal dat snel zou scheuren of vlekken bij het minste of geringste, waardoor enige voorzichtigheid geboden is. Soms is de uitkomst van een zaak minder bevredigend dan gehoopt, zeker als de zaak zelf enorm veel spanning opbouwde. Ook kun je de misdaden natuurlijk slechts eenmalig spelen, waardoor na het uitspelen van alle misdaden en de extra uitdagingen het spel niets meer biedt.

MicroMacro: Crime City is een enorme aanrader. Het kost eventjes om de kwetsbare kaart goed neer te leggen zodat alle spelers er optimaal gebruik van kunnen maken, maar eenmaal gestart is het spannend om uit te vogelen wat de omstandigheden zijn van een misdaad en deze op te lossen. De details van de kaart zijn leuk om naar te kijken en de verschillende misdaden zijn gevarieerd genoeg om je te blijven interesseren. Het spel biedt naast alle hoofdmissies nog enkele opdrachten om het leuk te houden, maar daarna heb je alles ontdekt en is het spel niet bijster interessant meer, maar wel leuk om door te geven. Als je nu pre-ordert in de webshop van White Goblin Games, krijg je er twee promo-misdaden bij om uit te pluizen.