review
The Medium

The Medium is de nieuwste horrorgame die ontwikkelaar Bloober Team aan haar portfolio toevoegt en tevens de meest ambitieuze tot nu toe. De studio is bekend geworden door de horrorgame Layers of Fear en Blair Witch, de gamificatie van de film. Met The Medium gaan we opnieuw hetzelfde genre in, maar dit keer is het toch even wat anders. In verschillende trailers zagen we namelijk het concept van twee verschillende realiteiten waar tegelijkertijd in gespeeld wordt. Een interessant idee en we waren dan ook erg benieuwd naar de uitwerking ervan in de game. Of het werkelijk zo geslaagd is, lees je in deze review.

Marianne is een jonge medium die de dood van haar adoptievader probeert te verwerken. Wanneer ze zijn uitvaart voorbereid krijgt ze een telefoontje van een mysterieus persoon genaamd Thomas. Hij weet van haar krachten af en belooft antwoorden als ze naar Niwa komt. Gedreven door nieuwsgierigheid reist Marianne af naar vakantieoord Niwa, een resort uit het Communisme-tijdperk dat gesloten is na een massamoord. Alhoewel het resort compleet verlaten lijkt, voelt Marianne dat de plaats een sterke aantrekkingskracht heeft voor geesten. Tegelijkertijd schuilt er ook een kwade entiteit die niets goeds met haar voor heeft. Tijdens haar zoektocht naar de mysterieuze persoon Thomas wordt Marianne geconfronteerd met de verhalen van de geesten en haar eigen verleden.

Een van de bijzondere elementen is dat de game zich afspeelt in twee verschillende werelden. Tijdens de zoektocht van Marianne komt er een tweede wereld in beeld, waar de geesten zich bevinden, maar waar ook het resort zich in een andere staat bevindt. Zo zijn sommige routes die origineel onbegaanbaar zijn, in de geestenwereld wel toegankelijk. Daardoor wordt de speler gedurende de game met verschillende puzzels uitgedaagd, zoals een kapotte lift die Marianne in de geestenwereld weer kan activeren. Maar er ligt ook gevaar op de loer, namelijk een kwade entiteit die haar steeds probeert te achtervolgen. Deze is zelfs aanwezig in de echte wereld, maar dan onzichtbaar. Het is aan de speler om stilletjes te sluipen en te verbergen zodat deze entiteit je niet te pakken krijgt. De gameplay bevat een nieuw concept wat het genre een frisse draai geeft, maar tegelijkertijd hadden we gehoopt dat Bloober het idee wat meer zou uitwerken. De puzzels zijn interessant maar relatief makkelijk en het voelt een beetje alsof het concept niet volledig tot zijn recht komt.

Het gevoel van dat er toch wat ontbreekt in de gameplay is een gemist kans, hoewel er wel zaken zijn die dat flink compenseren. Het verhaal wordt namelijk steeds beter naarmate The Medium vordert. Marianne leert in de geestenwereld een jong meisje kennen, genaamd Sadness. Er schuilt iets mysterieus achter haar waar ze niet over wil praten, maar stapje voor stapje in het verhaal wordt onthuld. Dat zorgt ervoor dat je toch op het puntje van je stoel blijft zitten om erachter te komen wat er allemaal plaats heeft gevonden en hoe deze gebeurtenissen met elkaar zijn verbonden. Juist omdat de game zich afspeelt in een sombere setting, het post-communistische Polen, draagt dit bij aan de beleving van het verhaal. Hoewel het nog steeds een horrorgame betreft, is de stijl ditmaal anders dan Bloobers voorgaande spellen. Zo lag de focus van Blair Witch vooral op constante jumpscares die ieder moment konden verschijnen. In The Medium is nog steeds het besef van gevaar, maar tegelijkertijd wordt er een nieuwsgierigheid gewekt naar de geschiedenis van het Niwa resort.

Wellicht is The Medium dan ook het beste te vergelijken als een sfeervolle horror-walking simulator met hier en daar wat puzzelelementen. Het idee van twee werelden die tegelijkertijd afspelen is interessant, maar het lijkt wat te missen en we hadden net op wat meer gehoopt. Daar staat wel tegenover dat er tragisch, maar erg goed verhaal achter schuilt waar je de tijd voor wil nemen. Als je wat meer actie zoekt met vooral schrikmomenten, zal The Medium daarin tekortschieten. Vind je het juist belangrijker om te kunnen genieten van de sfeer en een goed verhaal, is het zeker de moeite waard om te spelen.