review
My City

Bij My City leg je zo gunstig mogelijk je gebouwentegels neer op jouw speelbord. Het is een legacy-spel, wat inhoudt dat het bord verandert naarmate je het speelt. Het gehele spel loopt over acht hoofdstukken met elk drie afleveringen die elk een nieuw uniek onderdeel introduceren. Lees hier onze ervaring met het creëren van onze eigen stad.

Foto: Joost Klein Middelink

Qua spelopzet lijkt My City enorm op een roll & write-spel, omdat elke ronde een kaart wordt omgedraaid met een gebouw dat geplaatst moet worden en elke speler dat op zijn of haar eigen manier doet. In plaats van schrijven leg je dit stukje neer in jouw stad. Deze moet je proberen als Tetris-stukjes aan elkaar te laten aansluiten, maar je moet goed opletten waar deze terecht komen. Zichtbare stenen kosten een punt op het einde terwijl bomen juist punten opleveren. Je kunt ervoor kiezen alsnog hier op te bouwen, maar dan moet je dus de afweging maken of je het punt van de boom wil of het gebouw wil plaatsen voor meer ruimte.

Het spel wordt gespeeld over acht hoofdstukken met elk drie afleveringen die staan voor potjes spelen. Elk hoofdstuk heeft een eigen thema en elke aflevering introduceert een nieuw spelelement zoals puntentelling, gebouwen of stickers die je plakt op jouw bord. Zodoende krijgt elke speler uiteindelijk een ander bord. Wat ook prettig is, is dat de winnende partij enigszins benadeeld wordt zodat de verliezende partijen meer kans maken om gelijk te komen staan. Zo is het niet direct nadelig om te verliezen en kan dit zelfs enige voordelen hebben voor aankomende potjes.

Zonder al te veel verklappen vonden we het legacy-aspect best tof. Elk hoofdstuk bevatte nieuwe onderdelen, regels of stickers die een bepaalde invloed zouden hebben naar mate het spel vordert. Het fijne aan de afleveringen is dat je gedurende het hoofdstuk de regels stukje bij beetje leert kennen. Het eerste stukje begin je net met de nieuwe onderdelen en aan het einde zijn deze volledig onderdeel van het spel. We vonden wel dat het gedurende het verhaal erg veel nieuwe onderdelen of regels aan bod kwamen waardoor dit allemaal overweldigend kon zijn en bepaalde leuke onderdelen werden niet meer gebruikt na enkele potjes. Was je eenmaal gewend aan een regel of nieuw stuk, dan kon je dit direct vergeten wat het wordt niet meer gebruikt. Ook staat er soms in de uitleg van een nieuw hoofdstuk ‘de regels van hoofdstuk 13 tot en met 19 zijn van kracht’. Gelukkig zit er een kort lijstje bij met deze regels, anders hadden we geen idee wat de bedoeling was.

Foto: Joost Klein Middelink

Doordat het een legacy-spel is, komt My City het beste tot zijn recht als je dit spel telkens met dezelfde twee tot vier spelers doet. Een nieuwe speler zou essentiële onderdelen missen op zijn of haar bord of niet mee hebben gekregen welke nieuwe regels er gelden. Gelukkig bevat het spel ook een achterkant waarmee je het spel ten alle tijden met andere spelers kunt doen, die gebruik maakt van de regels die gelden bij de eerste zes afleveringen. Het is tof dat je dit spel na het uitspelen zo nog vaker kunt doen, maar komen zo de tofste en interessantste ontdekkingen niet aan bod waardoor het dan toch als een minder boeiend spel aanvoelt.

De vormgeving van My City is best mooi, het speelbord voelt netjes en de onderdelen zijn degelijk. In de kern is het een mooi instapspel voor mensen die voor het eerst een legacy-spel willen proberen, aangezien de gevolgen minimale invloed hebben. Gelukkig is het spel ook nog speelbaar na alle hoofdstukken te hebben gedaan, al is die versie best simplistisch. Zo kunnen spelers niet alle interessante aspecten beleven die het te bieden heeft. Ook is het jammer dat bepaalde interessante onderdelen uit het verhaal slechts minimaal gebruikt worden. Toch is dit bordspel erg leuk om te doen als luchtig en interessant legacy-spel.