review
Memorinth

In Memorinth moet je met twee tot vier spelers zien te ontsnappen uit een betoverd bos. Omdat je niet de enige bent die probeert weg te komen kun je elkaar goed dwarszitten. Niet alleen jij, maar ook de anderen kunnen telkens de indeling van het bos aanpassen. Lees hier of we konden ontsnappen uit het bos en hoe dat precies in zijn werk gaat.

De speluitleg benoemt twee versies van het spel, het basisspel en een lastigere versie met twee varianten. Bij alle varianten liggen er boskaarten in een vijf-bij-vijf raster waarbij lichtere kaarten en donkere kaarten om en om liggen. Het is de bedoeling om vanuit de middelste kaart op een buitenste kaart te komen, dan ben je ontsnapt. Bewegen is echter niet zo makkelijk, want je zult daarvoor verschillende kaarten moeten omdraaien en moeten onthouden welke sprookjesfiguren waar stonden, om zo rond te kunnen lopen.

Foto: Joost Klein Middelink

Er liggen namelijk sprookjesfiguren rondom het bos, die bepalen welke richtingen je op mag bewegen. Als je een kaart omdraait, is een figuur zichtbaar. Afhankelijk van waar deze rondom het bos ligt, mag je in die richting voortbewegen. Het maakt dus niet uit welke kaart je omdraait, het figuur bepaalt welke richting je voortbeweegt. Zo komt het Memory-element meteen tevoorschijn.

De basisvariant was simpel genoeg dat potjes soms in de tweede ronde al waren afgelopen. Doordat je in het begin nog aan het uitvogelen bent waar welke sprookjesfiguren liggen, kan het voorkomen dat je bij de tweede ronde per toevalligheid al op de buitenrand staat en wint. Dat komt voornamelijk omdat in dit basisspel er twee figuren aan elke zijde liggen. In de drie potjes die wij speelden was dat tweemaal het geval.

Waar het spel echt interessant begint te worden, is bij de moeilijkere varianten. Hierbij worden de sprookjesfiguren aan de buitenrand gehalveerd, waardoor spelers niet zo snel de buitenkant bereiken en daarbij ook nog kans hebben op speciale gebeurtenissen. Met de ene variant kun je de bos- of sprookjeskaarten onderling verplaatsen waarmee je andere spelers dwars kunt zitten, want daardoor moet iedereen ineens andere figuren onthouden. De andere variant zorgt ervoor dat de boskaarten verschuiven in allerlei richtingen om het nog meer te laten lijken op een betoverd bos en spelers nog meer dwars gezeten worden. Met deze varianten voelde het spel al veel leuker en spannender aan dan het basisspel, want voor je het weet is de situatie helemaal anders en moet je misschien zelfs weer van vooraf aan beginnen.

Foto: Joost Klein Middelink

Toch speelt Memorinth niet helemaal lekker weg. Potjes blijven redelijk simpel aanvoelen met weinig echte invloed van de speler, aangezien er toch wel van alles constant verandert. Ook zijn er enkele foutjes en ontbrekende informatie in de handleiding, waardoor we zelf maar wat hebben moeten verzinnen. Zo ontbreekt de informatie met betrekking tot wanneer de starttegel omdraait, wat redelijk essentieel is, want die bepaalt of lichte of donkere boskaarten omgedraaid mogen worden. Door de Engelse vertaling online op te zoeken kwamen we tot het antwoord, maar dit ontbrak volledig in onze handleiding. Ook kloppen de afbeeldingen niet op de actiekaart bij het verplaatsen van de tegels. In de handleiding moet je de middelste rij verplaatsen, maar op de actietegel zelf staat de tweede of vierde rij wat alleen maar voor meer verwarring zorgt, aangezien de regels verwijzen naar iets wat niet met de werkelijkheid overeenkomt.

Memorinth zou een ster meer verdienen als de handleiding en de actiekaart elkaar niet zouden tegenspreken en als we duidelijk wisten hoe de startspeler-tegel zou werken. Ook zullen we de basisregels nooit meer spelen, aangezien dat niet echt een spel is, maar meer een kwestie van geluk hebben. De twee gevorderde varianten zijn wel leuk genoeg om af en toe weer op tafel te zetten, aangezien potjes toch lekker snel wegspelen. Vooralsnog voelt het bordspel niet helemaal lekker uit de verf te komen doordat het concept van het spel slechts enigszins werkt bij de moeilijkere varianten, maar ook daar komt er veel geluk bij kijken, iets wat bij Memory niet het geval zou moeten zijn.