review
Fatman

In Fatman (geregisseerd door de gebroeders Eshom en Ian Nelms) vertolkt Mel Gibson de verbitterde kerstman Chris, die in deze film genoeg redenen heeft om te mopperen:
hij woont samen met zijn vrouw in het ijskoude Alaska, waar hij een cadeaufabriek runt. In deze fabriek werken honderden elven dag in dag uit om voor kerstavond alle cadeautjes af te hebben zodat Chris deze op tijd kan bezorgen.

Dat wordt elk jaar lastiger: niet alleen omdat hij geldproblemen heeft en hij amper zijn elektriciteitsrekening kan betalen, hij beseft ook steeds meer dat kinderen tegenwoordig ‘naughtier’ worden en ze dus geen speelgoed zullen krijgen. Door zijn geldproblemen heeft hij, tegen zijn zin in, een contract met de regering moeten sluiten waardoor zijn elven nu jachtvliegtuigen moeten bouwen voor het leger.

Tot overmaat van ramp huurt het 12-jarige verwend nest Billy (Chance Hurstfield) een huurmoordenaar (Walton Goggins) in om Chris te vermoorden nadat Billy als cadeau alleen steenkool voor kerst heeft gekregen. Deze huurmoordenaar is zelf, hoe verrassend, ook geen fan van de kerstman, die hem kennelijk in het verleden ook vaak genoeg heeft laten zitten. Zijn woede uit hij vervolgens op alle onschuldige omstanders van de kerstman om vervolgens bij het slachtoffer zijn hart uit te storten.
Het zit de kerstman dus allesbehalve mee dit jaar.

Fatman presenteert zichzelf als een actiekomedie, maar van zowel actie als komedie komt weinig terug in de film. In welke categorie de film zich dan bevindt, weten de gebroeders Nelms zelf waarschijnlijk niet eens zo goed. Af en toe komt er een vleugje zwarte humor naar voren, waar je niet meer dan van hoeft te grinniken. Niet alleen daardoor lijkt de film rommelig, de subplots over het leger en de verwende Billy hebben totaal geen diepgang en zijn helaas compleet overbodig. Het lijkt erop dat dit alleen voor opvulling dient.

Een typische kerstfilm is het absoluut niet, je vergeet tijdens de film zelfs vaak dat het over de kerstman gaat. Het heeft wel af en toe iets weg van ‘Fargo’ (van de geroemde gebroeders Coen) maar dan vooral vanwege de omgeving. Fatman haalt de klasse van deze film bij verre na niet.

Ondanks dat er over het acteerwerk niets te zeggen valt (Gibson en Goggins spelen beiden erg goed in een rol die voor allebei op het lijf geschreven lijkt te zijn), is de film vooral zoekende naar zijn genre en oogt de film voornamelijk uit balans.

Voor een leuk tussendoortje en om eens een ander soort kerstfilm te zien is de film een aanrader, de film kijkt goed weg en de vaart gaat er niet uit. Voor een echte zoetsappige kerstfilm kun je het beter houden op films als ‘Love Actually’ en ‘It’s a Wonderful Life’.