review
Yakuza: Like a Dragon

Voor de lancering van de PlayStation 4 hadden nog niet veel gamers gehoord van de Yakuza-franchise. De serie was namelijk vooral populair in Japan, maar dat is niet langer het geval. Met dank aan Yakuza 0 en Yakuza Kiwami heeft de franchise enorm aan populariteit gewonnen en dat is te merken. Yakuza-games waren tot een jaar geleden exclusief voor PlayStation-consoles, maar inmiddels kunnen ook Xbox-bezitters genieten van deze bijzondere spellen. De next-gen-versie van het  nieuwste deel, Yakuza: Like a Dragon, is zelfs tijdelijk exclusief voor de Xbox Series X|S en wij gingen voor jullie aan de slag met dit nieuwe avontuur.

Ontwikkelaar Ryu Ga Gotoku Studio vond dat het tijd was voor vernieuwing. Alle eerder verschenen Yakuza-games draaien om Kiryu Kazuma, de Dragon of Dojima. Yakuza: Like a Dragon is het begin van een nieuwe protagonist, namelijk Ichiban Kasuga, een simpele pion in een laaggeplaatste Yakuza-familie in Tokio. Aan het begin van het verhaal neemt hij de schuld op zich voor iemand anders uit de familie en staat hem achttien jaar gevangenis te wachten. Eenmaal vrijgekomen, probeert hij zijn oude baas weer te vinden, maar Masumi Arakawa is niet meer de man wie hij was. Hij schiet Ichiban zelfs neer, maar gelukkig gaat hij niet dood. Na zijn herstel probeert Ichiban te achterhalen wat er in de afgelopen achttien jaar allemaal is gebeurd.

Yakuza: Like a Dragon heeft dan misschien wel een nieuwe protagonist, maar alles voelt nog steeds zoals een echt Yakuza-game. Het spel draait voor een heel groot deel om het verhaal en dit wordt op dezelfde manier verteld als altijd. Bereid je dus maar voor op lange cutscenes en gesprekken tussen de verschillende personages. Hoewel Ichiban geen Kiryu is, eerder het tegenovergestelde, is hij toch een interessant personage. Kiryu heeft het, met uitzondering van Yakuza 0, al gemaakt en Ichiban staat eigenlijk helemaal onderaan de Yakuza-ladder. Dit merk je ook aan alles; het verdienen van geld gaat een stuk lastiger en ook heeft hij niet het respect dat Kiryu wel krijgt. Het is interessant om ook eens een keer de andere kant van het Yakuza-leven te zien. Het duurt overigens wel even voordat het verhaal goed op gang komt, maar dat is ook niet zo gek aangezien de game bijna 50 uur lang is. Door die lengte heb je af en toe wel het gevoel dat de boel iets wordt opgerekt, maar gelukkig gebeurt er dan snel weer iets waardoor je dat vergeet.

Naast de hoofdpersoon is er nog een hele grote verandering ten opzichte van vorige games, namelijk het vechtsysteem. Het vechten in eerdere Yakuza-spellen, is het best te vergelijken met een titel als Streets of Rage. In Yakuza: Like a Dragon is Ryu Ga Gotoku Studio overgestapt op turn-based gevechten. Dit werkt eigenlijk zoals je verwacht, iedereen heeft een standaard aanval, verschillende speciale aanvallen die punten kosten (MP), je kunt blokkeren of een item pakken. In het begin, wanneer je team nog klein is, stelt het vechten niet zo heel veel voor. Het is vaak een kwestie van een keer een speciale aanval uitvoeren, maar zelfs met een standaard aanval kom je ook een heel eind. Het wordt een stuk leuker na het groeien van je team. Je zult dan namelijk echt moeten nadenken hoe je iedereen gaat gebruiken. De beste tactiek is vaak wel om eerst de zwakke tegenstanders uit te schakelen en dan pas voor de grote jongens te gaan. Turn-based kan gamers misschien afschrikken, maar het wordt je gelukkig langzaam uitgelegd en echt heel ingewikkeld wordt het nooit.

Naast het goede verhaal staan Yakuza-games ook bekend om hun minigames en dat zit dit keer ook helemaal goed. Wat betreft de arcade-hallen is er niet zo veel aangepast, je kunt nog steeds genieten van klassiekers als Virtua Fighter 5: Final Showdown, Space Harrier en Super Hang-On. Het was leuk geweest als ze wat nieuwe spellen hadden toegevoegd, maar uiteindelijk draait het daar natuurlijk niet om. Naast de arcade-hallen kun je je ook uren vermaken met karten, darten, karaoke, golf, poker en ga zo maar even door. Het blijft indrukwekkend om te zien hoeveel aandacht er wordt besteed aan wat eigenlijk gewoon vulling is.

Grafisch gezien zijn er geen hele grote stappen gezet. De game is grafisch te vergelijken met bijvoorbeeld Judgment, een spel dat er ook erg goed uitziet. De next-gen-versie voor de Xbox Series X, en volgend jaar voor de PlayStation 5, laat overigens wel wat vooruitgang zien, maar het is niet wereldschokkend. Je moet dan vooral denken aan mooiere reflecties en lichtinval, de gebruikelijke verbeteringen voor de volgende generatie.

Yakuza: Like a Dragon durft anders te zijn dan zijn voorgangers en dat pakt eigenlijk verrassend goed uit. Het vechtsysteem is absoluut wennen voor doorgewinterde Yakuza-spelers, maar na enige uurtjes spelen vergeet je bijna dat het ooit anders is geweest. Het zorgt er juist voor dat dit deel de franchise heel toegankelijk maakt. Voor de rest is precies wat je van een Yakuza-game mag verwachten en het stelt eigenlijk nooit teleur. Er zijn momenten in de game dat het allemaal wat in lijkt te zakken, maar gelukkig gebeurt er dan weer iets waardoor dat gevoel weer verdwijnt. Eigenlijk is dit voor iedereen het ideale moment om in te stappen in de franchise, mocht je dat nog niet hebben gedaan. Voor de echte fans is dit een absolute must-buy.