review
Iron Harvest

De Realtime Strategygame (RTS) is het ondergeschoven kindje van de gamesindustrie van de afgelopen jaren. Het genre is in andere vormen simpelweg eindeloos veel populairder geworden, denk aan het MOBA-genre met League of Legends en DotA 2 of mobiele games als Clash Royale. Toch is er een harde kern, van met name oldschool pc-gamers, die nog altijd hunkeren naar een goede RTS. Iron Harvest is dan wellicht een goede kandidaat en vandaag bespreken we hoe het bevalt.

Iron Harvest heeft een wat aparte setting. Het spel speelt zich af in een alternatief 1920 na de Eerste Wereldoorlog. De grote slechteriken, de “Rusviet”, hebben het op de vader van Anna Kos (van Polania) gemunt. Jij gaat op pad om hem te redden en zo ontstaat de hele singleplayer-campaign. Deze bestaat uit verschillende missies, die kunnen simpelweg bestaan uit met je zogenaamde “held”, Anna, van A naar B gaan, tot het bevrijden van soldaten en het verdedigen van dorpjes.

De gameplay van Iron Harvest is heel traag, wat met positieve en negatieve punten komt. Het toffe is dat het spel meer draait om het rustig gebruiken van je hersenen en minder om een bizar snelle behendigheid met je muis. Hierdoor is de game voor iedereen erg toegankelijk. Stel, je loopt rustig door een omgeving en hebt het gevoel dat er een gevecht aankomt. Je laat troepen schuilen achter dekking en vuurt het eerste schot af. Als dit allemaal goed loopt, geeft het erg veel voldoening om de vijandige troepen in de pan te hakken. Je hebt gekozen hoe je je troepen neer ging zetten en dat was succesvol, dat voelt goed.

Het negatieve zit hem erin dat het spel vrij traag reageert en het wel even duurt voordat je troepen van het ene punt naar het andere punt lopen. Midden in een gevecht naar een ander muurtje lopen om achter te schuilen, zit hem er daarom niet echt in. Daardoor is vaak het beste om te doen maar simpelweg je handen van je muis en toetsenbord halen en toekijken. Dit is in het begin niet zo erg, maar zeker in wat grotere gevechten zorgt het ervoor dat je je na een tijdje meer als een toeschouwer voelt dan als een deelnemer.

Daar komt bij kijken dat je niet zoveel opties hebt tijdens het spelen. Ja, het voelt goed om je manschappen achter een muurtje te laten schuilen en zo de vijand kansloos achter te laten. Als je er echter even over na gaat denken, ga je begrijpen dat je niet zoveel andere keuzes had. De meeste levels spelen zichzelf en hebben overdreven duidelijke handelingen die je kan volgen. Er is een huisje waar je vanuit kan schieten en er staan vijanden in de buurt? Ga in het huisje zitten voor een gigantisch voordeel. Het is zo overduidelijk dat het na verloop van tijd niet meer voelt alsof jij als bevelhebber zo slim bent. Dit is vooral jammer omdat dit het grootste pluspunt van de game had moeten zijn.

Gelukkig is het verhaal interessant genoeg om ervoor te zorgen dat je toch de aandacht erbij houdt. De verschillende facties zijn bizar en extravagant, de verhaalvertelling is in orde en het visuele stijltje is prima. Maakt dit Iron Harvest tot een must-have? Absoluut niet, maar het is ook zeker geen slechte game als je houdt van het genre en een keertje iets wilt proberen dat wat rustiger is.

Iron Harvest is voor deze review gespeeld op pc. De game is exclusief op pc beschikbaar.