review
Mafia: Definitive Edition

De Mafia-franchise verscheen voor het eerst in 2002 op PlayStation 2, Xbox en pc, en wordt door veel gamers gezien als een van de beste in de serie. Helaas is het spel al bijna twintig jaar oud en nodigt het niet echt meer uit om te spelen. Gelukkig heeft Hangar 13 de taak op zich genomen om een volledige remake te maken in de vorm van Mafia: Definitive Edition. Wij gingen met de game aan de slag en vertellen hieronder onze bevindingen.

Mafia: Definitive Edition draait om Tommy Angelo. Hij is een taxichauffeur en op een dag stappen Paulie en Sam in en moet hij rijden voor zijn leven. Het duo blijkt lid te zijn van de misdaadfamilie van Don Salieri. Tommy wordt op deze manier langzaam geïntroduceerd in het leven van de georganiseerde misdaad. Heel veel meer over het verhaal zullen wij niet vertellen, want dit is juist iets dat deze game zo bijzonder maakt. De verschillende missies die je speelt, zijn flashbacks die gebeuren terwijl Tommy zijn verhaal doet aan een agent in een cafe. Hoewel er flinke sprongen worden gemaakt in tijd, is het toch een doorlopend verhaal. Het zijn vooral de verschillende personages die het zo boeiend maken. Uiteindelijk zijn het maar een handjevol mensen die de revue passeren en daardoor krijg je genoeg te weten over iedereen. Het verhaal is misschien niet heel origineel voor een Mafia-verhaal, maar de prachtige cutscenes, interessante personages en goede dialogen blijven je boeien gedurende de ongeveer tien uur die nodig zijn om de game te voltooien.

Wat ook heel erg helpt om aandachtig naar het scherm te staren, zijn de prachtige graphics. Het spel ziet er werkelijk waar schitterend uit. Dit komt vooral goed tot uiting in de nacht, want overdag kunnen de kleuren een beetje flets overkomen. Maar wanneer je ’s nachts door de straten van Lost Heaven rijdt, zie je de schitterende reflecties op de auto’s en in de plassen op de straat. Deze game laat zien waar deze generatie nog toe in staat is en belooft heel wat voor de volgende. Door de mooie graphics krijg je ook echt het gevoel dat je je bevindt in een Amerikaanse stad in de jaren 30. De klassieke auto’s zijn een genot om naar te kijken en ook de muziek die uit de speakers komt, helpt heel erg bij dat gevoel. Je krijgt prachtige jazz te horen en dit wordt afgewisseld met nieuwsbulletins op een manier die heel herkenbaar is voor die tijd. Natuurlijk hebben wij die tijd nooit echt meegemaakt, maar voor je gevoel ging het er wel echt zo aan toe.

De gameplay van Mafia: Definitive Edition bestaat vooral uit veel autorijden, je bent immers een chauffeur, en daarnaast zul je de nodige aantal keren je wapen moeten trekken. Het autorijden voelt een stuk beter dan in het origineel, maar een stuk lomper dan in echte racegames. Het is vooral een kwestie van wennen en binnen de kortste keren heb je een voertuig onder controle. De missies waarin je moet schieten zijn iets minder geslaagd in onze ogen. Hierbij merk je wel dat de gameplay wat verouderd aanvoelt. Het is vooral een kwestie van dekking zoeken en op hoofdjes schieten als ze omhoog komen. Het schieten zelf is niet slecht, maar meer recentere games hebben ons wat dat betreft wel wat verwend. Hierdoor voelt het gewoon een beetje lomp aan voor 2020 en dat is jammer.

Wat ook wel jammer is, is dat Hangar 13 niet echt nieuwe content in deze remake heeft gestopt. Natuurlijk hebben ze nieuwe cutscenes in de game gestopt en hebben ze de stemmen opnieuw opgenomen, maar echte nieuwe missies zijn niet aan de game toegevoegd en dat is een gemiste kans. Ze zijn gewoon heel erg trouw gebleven aan het origineel en dat is zonde, want dit was het moment om wat nieuws te doen.

Als remake is Mafia: Definitive Edition eigenlijk bijna perfect, want het ziet eruit als een game van nu en voelt ook een stuk beter aan als bijna twintig jaar geleden en toch blijft het enorm trouw aan het origineel. Als het een nieuwe titel zou zijn, dan zou je een aantal zaken toch minder snel door de vingers zien en dan met name op het gebied van de actie. Het verhaal is en blijft geweldig en de vernieuwde stemmen en cutscenes tillen het naar een nog hoger niveau. Echt nieuwe content zul je niet vinden in deze versie, wat vooral jammer is voor iedereen die fan is van de originele game. Toch raden we iedereen aan om deze game te proberen als je de 2002-versie niet hebt gespeeld, want het blijft een klassieker.