preview
Darkestville Castle

Darkestville Castle is een sfeervolle point-and-click en zojuist is aangekondigd dat de game 13 augustus naar de PlayStation 4, Xbox One en Nintendo Switch komt voor zo’n vijftien euro. Wij zijn alvast aan de slag gegaan met de pc-versie om voor je te kijken of dit iets is waar je naar uit moet kijken.

Point-and-click-avonturen waren met name iets van de jaren 80 en 90. Het was een manier om uitgebreide verhalen te vertellen en de speler puzzels te laten oplossen met een mooie grafische stijl, iets wat toentertijd niet mogelijk was met actiegames of zelfs de turnbased-RPG’s. Gelukkig zien we dankzij de indie-tak van de gamesindustrie al een aantal jaren weer een terugkeer van dit genre, wat zorgt voor juweeltjes als Silence en veel meer.

Darkestville Castle vertelt het verhaal van Cid, een skeletachtig demon als wie jij speelt. Hij is een lekker onschuldige slechterik die vooral streken uithaalt zoals het afknippen van staartjes en laxeermiddel stoppen in het voer voor vogels zodat ze het dorp terroriseren. Het straalt dus vooral een hele luchtige sfeer uit en het is niet daadwerkelijk een duister of eng verhaal. Cid staat op het punt om weer een goede grap uit te halen, wanneer blijkt dat zijn rivaal demonenjagers heeft ingehuurd om met hem af te rekenen. Door een misverstand pakken ze Cids angstaanjagende vis in plaats van hemzelf. Cid gaat op pad om dit alles recht te zetten.

Zodoende ontstaat er een verhaal vol misverstanden en gekkigheden, terwijl je al “puzzelend” steeds een beetje verder komt. Puzzels draaien in point-and-click-avonturen meer om nadenken en de omgeving gebruiken en hebben minder te maken gameplaysystemen. Zo moet je bijvoorbeeld een machine laten werken om je kasteel uit te komen. Hiervoor moet je ergens een ketting vinden en deze weer in een andere kamer in olie onderdompelen om hem vervolgens in de machine te stoppen. Van het stukje dat we gespeeld hebben, voelen de puzzels best prima. Ze zijn allemaal niet te lastig, maar zorgen er net voor dat je enigszins op moet letten en je hersenen moet gebruiken en dat je dat fijne “aha!”-moment hebt wanneer het allemaal lukt.

De grafische stijl is misschien niets bijzonders, maar het is lekker sfeervol en dat is eerlijk gezegd precies wat je wilt voor een dergelijk avontuurtje. De humor en de dialogen passen goed bij deze stijl en ook bij de luchtigheid van het plot. Op sommige momenten lijkt het personage echter iets te veel zijn best te doen om niet serieus te zijn, waardoor het een soort karikatuur wordt van iets dat van zichzelf al een karikatuur is.

Deze preview heeft als doel om te kijken of je de console-release in de gaten moet houden en het antwoord is “ja”. Het begin van de game is leuk genoeg om het spel op onze radar te zetten. De console-release zal, als het allemaal technisch goed genoeg in elkaar steekt, perfect geschikt zijn om gezellig samen met iemand of lekker op de bank alleen te spelen als je even genoeg hebt van de zoveelste avond Netflix-series kijken. De game is net aangekondigd voor consoles en je kan meteen met een demo-versie aan de slag. Je kan voor de lancering ook een volledige review verwachten, dus houd dat zeker in de gaten.