review
Super Cats

Zoals de Aristokatten zeiden: niemand swingt zoals een kat. Populair bordspelmaker Antoine Bauza zag hier duidelijk wat in, want hij heeft Super Cats gemaakt. Een kinderspel waarin iedereen zijn eigen team aan superhelden aanstuurt. En alle helden zijn katten! White Goblin Games stuurde ons een kopie toe voor een review.

In Super Cats hebben intelligente katten een samenleving opgebouwd. Jaloerse honden zijn hier echter niet zo van gediend. Zij hebben een reusachtige ‘Robodog’ gebouwd die nu op weg is naar de kattenvoerfabriek. Gelukkig zijn katachtige superhelden daar om het te stoppen. Alle hoop ligt nu in hun pootjes! Maar eerst moeten ze bepalen welk team de Robodog tegen gaat houden.

Zoals we in de introductie al aangaven is dit spel gericht op kinderen. En dat is zeker te zien aan het thema: superheldkatten proberen de dag te redden. Uitstekende voeding voor een jonge mens met een wilde fantasie. De afbeeldingen op de kaarten helpen daar zeker bij. Ze zijn mooi vormgegeven, schattig en cool. Het enige rare in het thema is de concurrentie. Als de enige kattenvoerfabriek bedreigd wordt, waarom zouden de superhelden dan niet gewoon samenwerken? Maar goed, gewoon niet te hard over nadenken. We hebben het immers over Superkatten.

Het spel komt eigenlijk neer op een uitgebreide versie van steen-papier-schaar in twee fases. De eerste fase loopt als volgt: iedereen kiest in het geheim een getal van nul tot vijf. Dan onthult iedereen tegelijkertijd zijn getal. De persoon met het hoogste, enkele getal mag een aantal van zijn katten transformeren. Als iemand eenmaal al zijn katten getransformeerd heeft eindigt de eerste fase.

Deze eerste fase is erg vermakelijk. Spelers proberen van elkaar te bepalen wat voor getal die zou proberen. Met een te laag getal loop je het risico dat een hoger getal wint, maar hogere getallen zullen juist weer door andere mensen gekozen worden. Bovendien hebben getallen andere effecten. De nul activeert twee katten, terwijl vier en vijf een kat activeren en een van de tegenstander weer terug draaien. In Super Cats weet je niet wie er gaat winnen tot het einde, dus het blijft spannend.

In de tweede fase gebeurt eigenlijk hetzelfde, maar nu nemen de verliezers het samen op tegen de winnaar. Zonder te overleggen kiest iedereen weer een getal, waarna ze weer tegelijkertijd onthuld worden. Als niemand hetzelfde getal heeft als de Superkatten, dan wint de winnaar van de eerste fase. Een deel van de Robodog wordt vernietigd. Maar als iemand hetzelfde getal heeft onthuld als de Superkatten, dan zullen er helden verslagen worden. Als de Robodog vernietigd is winnen de katten. Als alle Superkatten verslagen zijn wint de robot.

Om eerlijk te zijn voelt de tweede fase een beetje overbodig. Dat komt deels omdat je weer min of meer hetzelfde doet. Het wekt wel het gevoel van superhelden die een grote, boze vijand af proberen te weren door de gigantische Robodog die gebouwd wordt van meerdere kaarten. Maar het spelletje is eigenlijk gewoon meer van hetzelfde. Dat haalt de spanning er weer een beetje uit. Bovendien voelt het niet echt goed als de Robodog wint. De verliezers hebben nu een halve overwinning, wat toch niet hetzelfde is. En als ze even stilstaan bij waar ze nou eigenlijk voor aan het vechten zijn, krijgen ze ook een naar gevoel. Willen ze echt de kattenvoerfabriek vernietigen? Het komt eigenlijk neer op de overwinning ontnemen van de speler die de eerste fase won. Sommigen vinden dat natuurlijk leuk, maar het voelt toch meer aan als een schurkenstreek. Het heeft wat weg van een groep pestkoppen die iemand iets niet gunnen.

Super Cats is een leuk spelletje met schattige afbeeldingen. Bovendien zijn de regels simpel, maar spannend om te spelen. Ideaal voor kinderen dus. Wel voelt de tweede fase overbodig en geeft het vaak een draai aan de afloop waar niet iedereen tevreden mee zal zijn. En het is raar dat de verliezers ineens actief proberen hun doel van de eerste fase te dwarsbomen.