review
Escape Tales: Low Memory

Wij mochten een tijdje terug Escape Tales: Het Ritueel uitproberen en inmiddels is het tweede deel in de reeks verschenen. Dit deel, Escape Tales: Low Memory, speelt zich af in de toekomst en gaat over een vreemde gebeurtenis waar je meerdere perspectieven van mee gaat maken. Lees hier onze ervaring met dit nieuwe deel in de reeks.

Het optionele intro-spel zet de toon goed neer, want zo raak je bekend met de manier van spelen, maar daarin wordt ook duidelijk dat er allerlei technologische snufjes zijn in de toekomst. Zodra je begint met het reguliere spel is er namelijk een apparaat waarmee je herinneringen kunt terugkijken. Deze ga je zeker nodig hebben, gezien het hoofdpersoon niks meer weet van de vorige avond. Ook dit keer ga je op onderzoek naar wat er gebeurd kan zijn en dat doe je door actiepunten te plaatsen op locaties waarna je de bijbehorende paragraaf in het boekje leest om te zien wat de gevolgen zijn. Soms is het een beetje informatie, soms is het een puzzel, soms is het een kaartje waar je verder mee kan en soms is het niks nuttigs. Zijn je actiepunten op, dan pak je een stress-kaart om nieuwe punten te mogen pakken, al zit hier wel een prijs aan vast. Hoe vaker je deze kaarten moet pakken, hoe slechter het einde kan worden.

Wat Escape Tales: Low Memory anders maakt dan zijn voorganger, is dat we hier drie scenario’s moeten spelen voor we een einde tegenkomen. Het spel is namelijk opgedeeld in drie boekjes, met elk een eigen verhaal dat draait om dezelfde gebeurtenis, waarbij je keuzes moet maken die tot een bepaald einde zullen leiden. Elk boekje duurt tussen de twee en drie uur, dus je bent een beste tijd bezig voordat je het einde zult zien. Gelukkig kun je tussendoor wel opslaan, zodat je rustig verder kunt gaan wanneer dat uitkomt.

Net als het vorige deel hebben we als opmerking dat je soms niet kunt weten of een actie nutteloos zal zijn of niet, waardoor het grotendeels gokken is of iets interessant is of niet. Soms lijkt een locatie zodanig interessant dat je het wilt onderzoeken, om er achter te komen dat de gevonden helemaal geen waarde heeft. Zodoende kun je het einde al zodanig hebben verslechterd nog voor je er erg in hebt. Soms denk je een mooi spoor te volgen, waar je op het einde slechts twee extra actiepunten voor krijgt. Erg fijn, maar daarna zul je weer een gok moeten wagen, terwijl je het idee had dat je goed zat voor het verhaal. Daarbij is drie keer drie uur misschien wat aan de lange kant. Het verhaal biedt genoeg uitdaging gedurende die tijd, maar als je opnieuw begint aan het tweede of derde deel na een pauze van een paar dagen, heb je toch het gevoel dat je weer moet inkomen. Alles achter elkaar doen is ook niet ideaal, aangezien je dan tussen de zes en negen uur bezig bent en dat is een beste kluif.

Escape Tales: Low Memory is zeker een leuk nieuw deel dat dezelfde basis gebruikt als het vorige deel, maar toch een andere insteek brengt met drie belevingen van dezelfde gebeurtenissen. Dit is een interessant concept, aangezien je verder in het verhaal erachter komt welke scenario’s met elkaar te maken hebben gehad en je zo zelf logische verbindingen gaat maken. Toch is drie keer drie uur toch een lange zit en moeten spelers hierdoor ook voor langere tijd geïnteresseerd blijven. Deze investering zorgt er wel voor dat je wel een toffe ervaring krijgt.