review
Dandara: Trials of Fear

Fans van Metroidvanias hebben misschien wel gehoord van Dandara. Deze 2D-platformer van Long Hat House laat spelers rondspringen op hoge snelheid in een bizarre wereld. Dandara: Trials of Fear is nu uit op Nintendo Switch. En hier is wat wij ervan vonden. De uitbreiding is volledig gratis, dus wij gaan het gewoon over het hoofdspel hebben.

De wereld van Dandara zat vol leven en vooral creativiteit. Iedereen deed zijn eigen ding en passies werden geuit in verschillende kunsten. Maar op een dag kwam er een tiran die genoeg had van alle vrije chaos. In een poging orde naar de wereld te brengen werd creativiteit strict verboden. Alleen Dandara kan het volk redden van deze onderdrukking.

In Dandara worden twee wereldbeelden tegenover elkaar gezet. Vrijheid en expressie tegenover orde en zekerheid. Uiteindelijk heeft het dezelfde boodschap als bijvoorbeeld de Lego Movie. Helaas zit het hier vooral op de achtergrond en zal het overgrote deel van de tijd de complexiteit van de twee beelden niet echt naar boven komen. Wel zorgt het voor een interessante wereld. De expressie van de kunsten is op verschillende manieren verwerkt in het spel, met leuke gevolgen. Ook is de pixelart, mits je daar onderhand niet schoon genoeg van hebt, schitterend.

Dandara is, zoals we eerder al zeiden, een Metroidvania-game. Dat houdt in dat het een platformgame is met een wereld die je vrij kan verkennen. Vaak wordt terug keren naar oude gebieden aangemoedigd, omdat een nieuwe kracht toegang biedt tot nieuwe doorgangen en geheimen. Dandara geeft hier echter nog een nieuwe draai aan: je kan niet lopen. In plaats daarvan kan je alleen van de grond naar een plafond of muur springen enzovoorts. Nu zijn lange, rechte stukken juist je grootste vijand!

Spelers zijn constant op zoek naar hoeken om hun weg door kamers te banen en dat voelt best wel bijzonder. Je gaat echt anders naar de gebieden kijken. Een rechte gang kan alleen verkend worden als het zowel een vloer als een plafond is. Soms sta je vlak naast waar je heen wilt, maar is het niet mogelijk een stapje naar rechts te zetten. Het ontdekken van gebieden kan soms behoorlijk hard gaan door het pookje min of meer in de juiste richting te duwen en dan steeds op de springknop te drukken. Soms zal je echter wel wat moeten vertragen, als precisie juist belangrijker wordt. Het is een leuke twist die wij nog niet eerder gezien hebben.

Ook de gevechten krijgen een andere draai door dit systeem. Een aanval ontwijken werkt heel anders als je niet gewoon een stapje opzij kan zetten om het te vermijden. En een vijand uitschakelen is vaker een kwestie van een goede hoek vinden om in aan te vallen dan zijn patronen leren kennen. Dat neemt natuurlijk niet weg dat je nog steeds moet weten wat je doet. Zeker eindbaasgevechten kunnen nog wel wat zweet naar je voorhoofd brengen. Dandara verkennen is niet zo moeilijk als bij Ori en de gevechten zijn niet zo uitdagend als in Hollow Knight, maar het heeft nog steeds de nodige pit.

Het wordt vooral ingewikkeld als spelers meerdere aanvallen moeten ontwijken. Je moet dan echt op blijven letten en een beetje uitvogelen hoe het probleem opgelost kan worden. Gevechten krijgen daarom een beetje een puzzel-gevoel, maar dan wel op een aardig tempo!

Dus het verkennen is interessant en de gevechten zijn leuke puzzeltjes. Maar is er ook wat mis met deze game? Natuurlijk! Het meest irritante zit hem eigenlijk in de wereldkaart. Die speelt in Metroidvanias altijd een grote rol en in Dandara is dat niet anders. Spelers zullen het regelmatig openen om uit te vogelen waar ze nou ook maar weer heen moeten. Of je opent het om te kijken of er misschien een gebied beschikbaar is geworden door een nieuwe kracht die ze hebben gekregen. Maar deze keer komt de kaart met wat problemen.

Hij is namelijk statisch. Vaak is dat geen probleem, maar in Dandara is het verschrikkelijk. Elke keer dat je een nieuwe kamer in loopt wordt de wereld namelijk een kwartslag gedraaid. Thematisch is dat uitstekend. Voor Dandara is er geen boven of beneden, er zijn alleen platformen waar ze op kan staan. Maar omdat de kaart niet meedraait, kan verkennen erg irritant worden. Uiteindelijk vogel je het altijd wel uit, maar voor een spel waarin de kaart zo belangrijk is, voelt dit toch aan als een groot minpunt.

Dan is er nog de sfeer. Het voelt misschien wat onterecht dat er een vergelijking wordt getrokken, maar 2D platformers komen, zeker op het gebied van indiegames, gewoon erg veel voor. Als een fan van dit genre Dandara gaat spelen, dan doet hij dat wel in plaats van andere spellen, zoals het eerdergenoemde Hollow Knight of Ori. En dan voelt Dandara toch minder magisch aan. Het systeem van springen in plaats van lopen is verfrissend en uniek, maar het kan toch niet helemaal op tegen de parels die ervoor kwamen. Deze game is daarom meer voor mensen die  alle toppers al uitgespeeld hebben en op zoek zijn naar meer.

Wat de Trials of Fear-uitbreiding betreft, die voegt nieuwe gebieden, vijanden en NPC’s toe. Ze zijn meer uitdagend en ook bijzonder om te verkennen. Kort samengevat is het meer van wat je al gewend bent, met nog een extra schepje er bovenop. Vond je Dandara tof, dan vind je Trials of Fear zeker de moeite waard. En het is een gratis update!

Dandara: Trials of Fear is een gave Metroidvania met een erg bijzondere en verfrissende twist. Wij hebben ons er prima mee vermaakt. Het is alleen wel irritant dat de kaart niet helemaal werkt met het unieke speelsysteem. Ook is het gewoon niet een uitblinker die wij zouden verkiezen boven andere games. Maar als een avontuurtje tussendoor is het uitstekend!

Speel Dandara: Trials of Fear nu op Nintendo Switch of pc. Voor deze review speelden wij op de Nintendo Switch.