review
Nioh 2

Het is bijna zover: Over een paar dagen kunnen enthousiaste fans eindelijk aan de slag met Nioh 2, de opvolger van de aardig succesvolle Souls-like in een mythologisch, feudaal Japan. De game van Team Ninja zit vol actie. Sta jij op de drempel, maar ben je er nog niet overheen? Of hoor je nu voor het eerst van de game, maar ben je nu toch benieuwd? Dan is deze review wat voor jou!

Nioh 2 speelt zich, zoals eerder al gezegd is, af in feudaal Japan. Door het vele bloedvergieten van verscheidene oorlogen en plunderende bandieten worden Yokai aangetrokken. Dat zijn mythologische wezens. Hoewel sommigen vriendelijk zijn, zoals de Kodama en wat katachtige wezens, zijn veruit de meesten gevaarlijk. Gelukkig heb jij, een halve Yokai, de kracht om deze monsters te verdrijven. De hulpeloze bevolking vraagt jou om hulp.

Ook nu weer is het verhaal niet heel diep. Spelers vechten hun weg door een missie tot ze een baas vinden om te verslaan. Als dat gedaan is krijgen ze een cutscene en wat beloningen. Daar staat echter wel de wereld tegenover. De omgevingen in Nioh 2 zijn schitterend, zelfs in hun voornamelijk verwoeste staat. Bijna alles is kapot, staat in brand of allebei. Toch heeft het een zekere schoonheid. Daar komen de Yokai nog bovenop. Fans van Japanse cultuur kunnen de verwijzing naar de mythologie zeker waarderen, maar ook spelers die niets met deze setting hebben zullen toe moeten geven dat de monsters intrigerend zijn vormgegeven. Mooi is misschien niet het juiste woord, maar zeker imposant en toonzettend.

Nioh 2 neemt afscheid van protagonist William. In plaats daarvan mogen spelers zelf een personage ontwerpen. Dit kan redelijk uitgebreid en het is een welkome toevoeging. Als het verhaal toch niet is waar het spel om draait, gaat onze voorkeur toch uit naar een zelfgemaakt personage. Het is altijd mogelijk om William na te maken.

Ook  Nioh 2 is een Souls-like. Dat houdt in dat het een actievolle game is waarin zelfs de zwakste vijanden een onvoorzichtige speler een kopje kleiner kunnen maken. Ook moeten spelers in een rap tempo terug naar de plek waar ze dood gingen om hun Amrita (xp) weer op te pakken. De game doet sterk denken aan  Dark Souls en  Sekiro.  Sekiro door de setting en algemene toon van het spel. De omgevingen en monsters zijn erg vergelijkbaar, maar de gameplay ligt juist weer dichter bij het origine van het genre;  Dark Souls. Waar het motto in  Sekiro “twijfel en sterf” is, moet je in  Nioh 2 juist je tijd nemen. Stamina gaat sneller op en afweren is minder effectief. Daarentegen is het wel mogelijk wat stamina terug te krijgen na elke aanval door op de rechter bumper te drukken. Maar ook dit is een actie die je open stelt tot vijandige aanvallen, dus wees voorzichtig.

Deze gameplay voelt fantastisch aan. Snelle, uitdagende actie die erg belonend is als je dan eindelijk die ene baas verslagen hebt. Bovendien merken spelers al gauw dat ze langzaam beter worden. Ook voelt het spel nooit oneerlijk. Als je dood gaat weet je eigenlijk altijd waar het aan lag. En meestal was het je eigen schuld. Hup, nog een keer proberen. Maar nu niet dezelfde fout maken. Wel jammer dat de wereld nog steeds verdeeld is in missies in plaats van een open wereld. Een beloningsscherm voelt in een spel als dit toch minder goed dan een deur die eindelijk open gaat.

De wapens vormen ook een leuk systeem. Elk wapen begint aanvankelijk met een snelle, en een krachtige aanval. Maar elke keer dat je een wapen van een specifiek type gebruikt, krijg je daarvoor ervaring, wat uiteindelijk punten oplevert. Deze punten kun je gebruiken om vaardigheden te kopen die alleen bruikbaar zijn met dat wapentype. Elk wapen is dus anders, maar het is ook anders zoals jij dat wil. En omdat spelers snel kunnen wisselen tussen twee lange- en twee korteafstandswapens kunnen ze verschillende speelstijlen door elkaar gebruiken. Dit maakt de gameplay nog vloeiender, maar ook afwisselend en verfrissend.

De houdingen horen ook bij deze afwisselingen. Spelers kunnen hun wapen hoog, laag of er tussenin houden. Elk heeft zijn eigen voor- en nadelen. Een hoge houding heeft krachtige, maar ook trage aanvallen. Een middelhouding verbruikt minder ki (stamina) als je een aanval blokkeert, maar je wordt minder behendig in je beweging. Een lage houding is snel en behendig en ontwijken kost minder ki, maar aanvallen zijn een stuk minder krachtig. Sommige vaardigheden die je vrijspeelt zijn specifiek voor bepaalde houdingen. Het is zelfs mogelijk met een wapen te specialiseren in een hoge houding, terwijl je met een andere juist goed bent met een lage.

Het minst interessant zijn eigenlijk de Yokai-aanvallen. Niet omdat ze niet gaaf zijn om te gebruiken, maar door de manier waarop je ze krijgt. Elke keer als een speler een Yokai verslaat is er een kans dat hij beloond wordt met een ziel. Deze wordt omgezet in een speciale aanval die de speler kan uitvoeren. Welk type aanval het is hangt af van de Yokai die je verslaat, maar het level van de aanval is aardig willekeurig. En uiteindelijk maakt welk type je gebruikt eigenlijk niet zoveel uit, dus spelers gebruiken gewoon die waarvan het level het hoogst is. Gelukkig staat hier wel tegenover dat een Yokai-aanval er cool uit ziet.

Nioh 2  is een uitstekende  Souls-like in een prachtige wereld met uitdagende, belonende gameplay. Het verhaal is niet zo interessant, maar de wereld weet spelers wel op te slokken. Het is nog steeds jammer dat gebieden zijn verdeeld in missies in plaats van dat spelers vrij kunnen verkennen, en Yokai-aanvallen hadden iets beter uitgewerkt kunnen zijn, maar ondanks dat speelden wij de game met erg veel plezier.

Speel Nioh 2 vanaf 13 maart op PlayStation 4.