preview
Doom Eternal

Afgelopen woensdag werden wij uitgenodigd op het Bethesda-kantoor in Eindhoven om  Doom Eternal te spelen. Wij houden er wel van om wat demonen overhoop te schieten, dus wij zeiden natuurlijk direct ja! Hier zijn onze gedachtes over de game.

Na een korte introductie over het spel en welke levels wij mochten spelen, konden wij dan aan de slag. Dan begon de actie. De actie voelt fantastisch aan en de glory kills zijn heerlijk bruut. Er waren momenten waarop de Slayer, zoals het speelbare personage heet, het hart van een demon eruit rukte en het in zijn mond propte, of het oog van een eenogig wezen eruit plukte met zijn mes. Ook maakten we zo nu en dan iemand een kopje kleiner, door zijn hoofd het lichaam in te rammen. Zelfs als je eigenlijk helemaal niets met dit soort overdreven geweld hebt, is het op de een of andere manier toch bevredigend.

Ook is het gadget-systeem vrij interessant. Bethesda beschreef Doom Eternal als een puzzel-shooter. Dat is misschien een beetje hoog gegrepen, maar er zit wel wat in. Om ammunitie terug te krijgen, moet je iets vermoorden met de kettingzaag. Als je je schild op wilt laden, moet je een vlammenwerper gebruiken. Als je levenspunten wat aan de lage kant zijn, is het weer tijd voor een glory kill. Alhoewel dit ook al in Doom zat, moet het in Doom Eternal meer aanwezig zijn. Je hebt het allemaal echt nodig en daarom hou je het constant in je achterhoofd. En dit allemaal zonder het plezier van de brute gameplay te onderbreken.

Bovendien hebben de sterkere demonen allemaal een specifieke zwakte waar je gebruik van kan maken. Deze hoef je niet zelf te ontdekken, zoals dat bijvoorbeeld gaat in Monster Hunter-spellen. In plaats daarvan vertelt de game spelers even gauw wat het is als ze het wezen voor het eerst tegenkomen. De Cacodemon, bijvoorbeeld, zal een granaat doorslikken als je er een op hem afschiet of gooit. De Mancubus, daarentegen, heeft twee grote vlammenwerpers die allebei kapotgeschoten kunnen worden. Dit zorgt allemaal voor actievolle gameplay dat bijzonder goed in de vingers voelt.

Maar naast het bekende schieten is er ook een grotere nadruk gelegd op platformen. Als je al een beetje scheef gaat kijken bij het idee van firstperson-platforming begrijpen we dat volledig. Ook wij zijn daar niet al te grote fans van, al moeten we zeggen dat het firstperson-platform-gedeelte in Doom Eternal niet zo’n groot probleem was. De Slayer kan springen, waarna hij een kleine boost kan krijgen van zijn jetpack. Ook kan hij tweemaal een stukje vooruit schieten voor deze vaardigheid weer op moet laden. Deze vaardigheden geven spelers aardig wat afstand om af te leggen voor ze moeten landen en de sprongen hoeven vaak niet zo precies te zijn. Het is daarom niet zo erg als je een beetje vroeg de voetjes van de vloer haalt.

Maar het is soms wel even zoeken om de weg te vinden en dat kan best vervelend zijn, vooral omdat het je helemaal uit de actie kan halen. Het ene moment ben je lekker vijanden overhoop aan het schieten, het andere ben je op zoek naar een muur die je kunt beklimmen. Het platformen op zich werkt aardig, maar het is zeker niet de kracht van Eternal en het lijkt niet helemaal bij de rest te passen. Goed, er zijn leuke collectables te vinden: Funko-achtige poppetjes van de wezens waar je ook tegenvecht. Ze zien er schattig uit, wat het ook vermakelijk maakt om ze te verzamelen. Toch kregen we maar weinig de neiging om er echt actief naar te gaan zoeken. Hoeveel dit de game in de toekomst zal hinderen, durven we nu nog niet te zeggen.

Doom Eternal is weer lekker schieten en bruut geweld vol bloed en ingewanden. Als Doom jouw ding was, vermoeden wij dat Eternal nu ook weer veel speelplezier zal bieden. Wel lijkt het platform-aspect niet helemaal bij de rest te passen, zeker als het spel even stil komt te vallen terwijl je op zoek gaat naar het pad voorwaarts. Gelukkig mag je daarna weer lekker verder schieten!

Speel  Doom Eternal vanaf 20 maart op PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc.