Tien jaar is een lange tijd, al helemaal met de hoeveelheid videogames die verschenen zijn. Zoveel toffe titels, zoveel rommel, zoveel toffe titels die toch rommel bleken te zijn en andersom. Om een enkele game de titel te geven van de beste game van tien jaar, is een onmogelijke opgave. Ik heb prachtige avonturen beleefd in Mario-, Zelda-, Uncharted– en God of War-games. Ook heb ik genoeg slachtoffers gemaakt in Battlefield-, Overwatch– en Call of Duty-potjes, vaak samenwerkend met vrienden of onbekenden. Ik heb gebibberd van angst in Resident Evil– en Outlast-games en met P.T. Het zweet stond mij op mijn voorhoofd in VR-games zoals Beat Saber, To The Top en Sprint Vector. Naast de grote namen heb ik ook een hoop kleinere games gedaan waar ik heel gelukkig van werd, zoals Slay The Spire, Faster Than Light of Shovel Knight. Daarom is de game met de titel ‘game van het decennium’ niet per definitie de allerbeste game van de afgelopen tien jaar, maar wel tot de titel die mij het vaakst en langst bezig hield, en ook waar ik keer op keer toch terug naar kwam. Hier kun je lezen over Joosts game van het decennium, en dat is:

Tom Clancy’s Rainbow Six Siege

Deze game is halverwege het decennium verschenen voor PlayStation 4, Xbox One en pc op 1 december 2015. Ik heb de game tien dagen erna in huis gehaald voor de Xbox, onder het mom dat vrienden mee zouden doen. In de afgelopen vier jaar heb ik inmiddels ook de game aangeschaft voor de andere twee platformen met ieder vrienden waar ik het spel mee speel. Ik krijg er maar geen genoeg van. Collectief heb ik er 400+ uur inzitten, en dat is best veel, als je je bedenkt dat ik ook een hoop andere games blijf spelen. Alleen of met vrienden, de game blijft interessant voor mij vanwege het hoge gehalte aan intense vuurgevechten, samenwerking tussen operators en elk potje dat anders is vanwege de hoeveelheid operators en combinaties die beide teams kunnen hebben. Daarbij krijgt Rainbow Six Siege regelmatig updates voor verbeteringen en komen er elk kwartaal twee nieuwe operators bij, inclusief een nieuw of vernieuwd level. Hierdoor blijft de game fris en nodigt het uit om allerlei strategieën te ontdekken. Namens NWTV mag ik ook nog eens naar het hoofdkantoor van Ubisoft gaan om elk nieuwe seizoen uit te proberen voor release. Dat ik deze mogelijkheid krijg is niet alleen voor onze website tof, maar persoonlijk geniet ik er ook enorm van.

Voor wie compleet onbekend is met deze game, de hoofdmodus van Rainbow Six Siege bestaat uit vijf-tegen-vijf-gevechten in allerlei levels. Je kiest elke ronde een nieuwe operator uit, elk met een eigen wapenpakket en een unieke vaardigheid. De ene keer verdedig je en de andere ronde val je aan. De operators zijn allemaal erg verschillend en hebben allemaal hun eigen voor- en nadelen. Aanvallers moeten een doel bereiken, of alle vijf verdedigers uitschakelen. Er kan een gijzelaar zijn die je moet meenemen, een bom die ontmanteld moet worden of een kamer die moet worden veiliggesteld. Elke aanvaller heeft unieke vaardigheden. Zo heb je mensen met schilden, aanvallers die sterke muren kunnen slopen, uitrusting van de verdedigers kunnen uitschakelen en nog veel meer. Als verdediger is het de bedoeling om het aanvallende team te stoppen. Je kunt ze allemaal uitschakelen, of hun tijd verspillen zodat ze te laat zijn. Als verdediger moet je afwegen of je de tegenstanders gaat lastigvallen en afleiden of keihard wilt afmaken. De een kan vallen plaatsen, de ander verzamelt informatie over het vijandige team met camera’s of geluiden en weer een ander schakelt de apparatuur van de aanvallende partij uit.

Door deze variatie binnen de uitrusting is het altijd keuzes afwegen om te bepalen welke operators je meeneemt. Werk je samen met vrienden in een team, dan loont het om van alles wat te nemen. Er is geen enkele strategie die altijd zal werken, want deze is altijd afhankelijk van de personages die de andere partij heeft gekozen. Heb je een keuze gemaakt, maar werkt het niet goed vanwege de personages van de tegenstanders? Probeer dan eens iets compleet anders en wie weet ontdek je wel een nieuwe strategie. Zo nodigt Rainbow Six Siege je keer op keer uit om creatief te zijn en je tegenstanders uit te dagen op mentaal vlak.

Het is zeker niet de allerbeste game van de afgelopen tien jaar en het is ook niet de meest perfecte en afgewerkte game. Toch is dit het spel waar ik keer op keer naar terugkeer om weer op te pakken en altijd lol aan beleef, ongeacht hoe goed ik speel op een dag. Het is een samensmelting van een keigoede shooter, essentiële samenwerking onderling en de ondersteuning van Ubisoft geeft mij het gevoel dat deze game nog lang niet opgebrand is. Daarom is Tom Clancy’s Rainbow Six Siege voor mij de game van het afgelopen decennium.